จบบริบูรณ์ไปแล้วกับหนึ่งในละครที่ถูกพูดถึงมากที่สุดในช่วงเกือบ 2 เดือนที่ผ่านมา มันเป็นการดูละครที่เหมือนเล่น Roller Coaster มากๆ คือดูแล้วอารมณ์มันไม่นิ่ง มันดิ่งเหวบ้าง ล่องลอยบ้าง หน่วงบ้าง มึนบ้าง แต่มันก็สนุกสุดๆไปเลย

วันนี้ได้หยิบนิยายอย่าลืมฉันมาอ่านอีกรอบ เพราะคิดถึงละครเรื่องนี้เหลือเกิน พอดีก็ไปเจอบทสนุกๆ เกรียนๆ น่ารักๆ ของเขมชาติและสุริยง เลยอยากเอามาเล่าให้ฟัง

- สุริยงจริงๆนางเกรียนไม่แพ้เขมชาตินะ
ฉากที่เขมให้แปลจดหมายเป็นภาษาอังกฤษและฝรั่งเศส พอแปลเสร็จนางก็เอาไปให้เขมตรวจ เขมอ่านแต่ฉบับอังกฤตไม่อ่านฉบับฝรั่งเศส
สุริยง: อีกฉบับละคะ
เขมชาติ: ไม่ต้องใช้
สุริยง: อ้าว
เขมชาติ: โดยปกติเราใช้ภาษาอังกฤตติดต่อกับลูกค้าทุกประเทศ
สุริยง: ดิฉันก็คิดเหมือนกันว่าผู้อำนวยการไม่รู้ภาษาฝรั่งเศสเลยเปิดหนังสือแฟชั่นลอกมาให้
งานนี้อิเขมอย่างโกรธเลยอ่ะ เกรียนจริงๆ

- เขมชาติมันก็หน้าด้านมาตั้งแต่ในนิยายแล้วหละ
มันอยากชวนยงไปเที่ยวทะเลแต่รู้ว่ายงคงปฏิเสธ มันเลยเข้าทางลูกๆ
ไก่-ไข่: แม่หนูเล็ก วันอาทิตย์นี้วันเกิดอาเขม
สุริยง: ยังไม่ถึง
เขมชาติ: เอ๊ะ วันเกิดผมแท้ๆ คุณจะรู้ได้ยังไง
สุริยง: ทราบค่ะ เพราะคนที่บริษัทเขาเล่าถึง... แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเกิดเมื่อไหร่
เขมชาติ: ผมเกิดวันอาทิตย์ เพราะฉะนั้นทุกวันอาทิตย์ต้องเป็นวันเกิดผม!
เอ่อ... ถ้าไม่หน้าด้านทำไม่ได้นะ 555+

- อิเขมมันรักของมันจริงๆนะ แต่ดันไม่รู้ตัว
หลังจากแผนของมันสำเร็จลุล่วง มันก็รู้ว่ายงโกรธและมันควรจะสะใจ แต่สิ่งที่มันคิดคือ "ขอให้เห็นหน้า ขอให้อยู่ใกล้ ขอให้ได้ยินเสียง ถึงต่อไปภายหน้าจะไม่สามารถพาออกหน้าได้เท่ากับเมียแต่ง แต่ก็จะรักให้หนักหนา อะไรที่อยากได้มีหรือเขมชาติจะไม่ให้"
เฮ้ออออ ความรักของอิเขมมันสับสนและซับซ้อนดีจริงๆ

- สุริยงตอนท้อง นางก็สับสนในตัวเองพอกัน
คือพอเขมมาหานางก็หนีบ้าง หรือไม่ก็พูดด้วยแต่ก็แบบไร้อารมณ์ความรู้สึกมวลรวมใดๆทั้งสิ้น แต่พอเค้าไม่มา(เพราะมันเตรียมแผนตามไปง้อที่สวิสอยู่) นางก็น้อยใจคิดว่า ไม่มีการโผล่หน้ามาถามไถ่ตอแย ไม่มีโทรศัพท์มาถึง ใช่...เมื่อหนี้ของเขาได้ชำระแล้ว เขายังจะต้องการอะไรอีกเล่า!
เฺฮ้อออ จะเอายังไงคะยง??

- เขมชาติและสุริยงเป็นซาดิสทั้งคู่
บนเครื่องบินไปสวิส เขมมานั่งข้างๆยง ยงเลยรู้ว่าเสียรู้แผนอิเขม (อีกแล้ว)
สุริยงขยุ้มเล็บลงบนท่อนแขน(อิเขม)
สุริยง: คุณคนเจ้าเล่ห์ คนหลอกลวงฉ้อฉล หน้าไม่อาย คนขี้ปด คน....
เล็บจิกหนักลงบนท่อนแขนอย่างไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะหน้าแหย แต่ก็ไม่ขยับหนี
ยงก็ชอบความรุนแรง เขมก็ชอบความเจ็บปวด เหมาะสมกันจริงๆ ยังไม่หมดนะ มีอีก
เขา(เขม)เอนศีรษะมาซบซุกอยู่ใกล้ๆศีรษะหญิงสาว(ยง) ปากนุ่มอบอุ่นจรดอยู่ที่ขมับ
เขมชาติ: ......วดี ให้คุณหนีผมไปอยู่ที่ไหน ผมก็ต้องตามไปจนได้ คุณเองก็เถอะ ตัดผมลงแน่หรือ
ประโยคท้ายเขาทำเสียงเป็นเพลง คนฟังจึงขยับศีรษะกระแทกริมฝีปากเข้าให้
เขมชาติ: โอ๊ย ดุจริง อูย ปากแตกเลย
คราวนี้คนก่อเรื่องอดหันไปดูหน้าไม่ได้ แต่ก็เห็นไม่ชัดเพราะอีกฝ่ายมัวหาผ้ามากดไว้
สุริยง: แตกจริงหรือ (ถามเสียค่อย)
เล่นกันถึงเลือดซิบอ่ะคู่นี้ แต่ทำไปแล้วนางก็แอบห่วงเขานะ

สุดท้าย ชอบประโยคนี้ของอิเขม
"อย่าดุนักซิ เดี๋ยวฝรั่ง(บนเครื่องบิน)มันเลยเอาไปลือว่าคนเอเชียกลัวเมีย"
ยอมรับซะเถอะอิเขมว่าแกอ่ะ กลัวเมีย 555+

ขอบคุณบทประพันธ์สวยๆจากคุณทมยันตี ขอบคุณความสนุกของละครอย่าลืมฉัน ขอบคุณ แอน และ ติ๊ก ที่สวมบทบาท เขม และ วดี ได้เลอค่ามาก

อย่าลืมฉัน
อย่าลืมวันเชยชิดพิสมัย
อย่าลืมวันอำลาด้วยอาลัย
อย่าลืมใจที่สั่งว่า.....อย่าลืมกัน

#โหมดเวิ่นเว้อค่ะ

แก้คำผิดค่ะ