เด็กภาคอินเตอร์ต้องบอกว่ามาจากหลายที่ค่ะ มีทั้งเด็กที่จบม.ปลายจากต่างประเทศ เด็กที่เรียนนานาชาติมา
หรือเด็กโรงเรียนไทยเอง ซึ่งความแตกต่างพื้นฐานหลักๆ ที่จะเห็นได้ชัดคือ เด็กอินเตอร์หลายคนอาจจะมีการมองโลกที่กว้างกว่า
และกล้ากว่า ในขณะที่เด็กภาคไทยจำนวนมากจะยึดติดอยู่กับอะไรที่แน่นอนในสายตาตัวเอง เช่น ระบบความคิดแบบไทยๆ
ตรงจุดนี้ต้องบอกนะคะว่าไม่ได้ดูถูกหรือตำหนิความคิดแบบไทย แต่ต้องการจะสื่อให้ชัดเจนเท่านั้น คือความคิดแบบเอาชัวร์ไว้ก่อน
โดนบ่มเพาะมาจากสังคมแบบนี้ พ่อแม่บอกมาแบบนี้ เห็นผู้ใหญ่ในสังคมทำมาแบบนี้ ตัวเราก็ต้องทำแบบนี้ มีความคิดเป็นของตัวเอง
แต่อยู่ภายใต้ขีดจำกัดที่สังคมวางไว้ ในขณะที่เด็กอินเตอร์ที่มาจากสังคมที่กว้างกว่า การอบรมทัศนคติ
การปลูกฝังในอีกรูปแบบทำให้กล้าต่อยอดความคิดของตัวเองมากกว่า

อีกอย่างหนึ่งคือ ค่าเรียนอินเตอร์แพงกว่ามากพอสมควร เพราะฉะนั้นเป็นหนึ่งสิ่งที่อาจจะพอชี้ให้เห็นว่าเด็กอินเตอร์ต้องมาจากครอบครัว
ที่ฐานะทางบ้านสามารถสนับสนุนทางการศึกษาหรือพัฒนาการของลูกได้ในระดับที่ดี ในขณะที่เด็กภาคไทยจำนวนมากก็คงไม่ได้ฐานะ
ไม่ดีทั้งหมดหรอกค่ะ เพียงแต่วัดสัดส่วนกันแล้ว จำนวนเด็กภาคไทยนั้นเยอะกว่ามาก เพราะฉะนั้นเด็กอินเตอร์อาจจะได้รับการสนับสนุน
ที่ดีจากครอบครัว และมีกำลังทรัพย์มากพอที่จะซื้อหนังสือ ตำรา ไปเปิดโลกต่างประเทศ ซื้อประสบการณ์ได้มากกว่าเด็กภาคปกติ