ตอนนี้ผม พึ่งเรียน จบได้ 1 ปี ครับ คบกับน้อง ปี 4 ผมไม่เชี่ยวชาญเรื่องผู้หญิงอย่างมาก ตอน มัธยมผมอยู่ชายล้วน แล้วกลุ่มเพื่อนผมก้หน่อมแน้ม จีบหญิงไม่เปนทั้งกลุ่มผมจึงถือว่าเด็กและอ่อนประสบการเรื่องนี้มากๆ จนพลาดท่า ทำให้แฟนคนแรกที่คบ ตอน มหาลัย เลิกกับผม เพราะทนผมไม่ไหวที่ไม่เอาใจใส่ คือผมว่าผมรักเค้านะ แต่ผม เอาใจใส่ไม่เป็น อีกอย่าง พอคบกันนานๆ ผมก็ชั่วร้าย รุ้สึกว่าไม่พอ อยากคบคนใหม่ด้วย ผมมองว่าผมแย่มากครับ คนดีแบบเค้าไม่ควรเจอคนแบบผม สุดท้ายเค้าทนผมไม่ไหว เค้าก็จากไปครับ

คนปัจจุบัน หลังจากผมเลิกกับคนเก่าได้ ปี นึง คุยกันไม่ค่อยลงลอย แต่ผมก็พยายามตื้อๆ ปรับๆๆ จนสุดท้าย ด้วยระยะเวลาเค้าก็ใจอ่อนแล้วก็รับรักผม จนเค้าเริ่มรักผมมากขึ้นๆ ผมกลับรู้สึกรักเค้ามากขึ้น แต่ความสับสนก็ยังมีอยู่ในใจ จนผมตัดสินใจต้องบอกเลิกเค้า หลังๆผมปรับตัวไม่ไหวจนขี้เกียจ เลยรู้สึกอยากเลิก แล้วก็ทำใจหลายครั้ง จนบอกเลิกเค้า แล้วเค้าก็เสียใจมากครับ เค้าบอกเค้ารักผมมากๆ เราไม่น่ารู้จักกันเลย

ผมรู้สึกว่า ผมเสียดายเค้าครับ ถึงแม้ผมจะเลิกกับเค้าเพราะหลายๆข้อที่ผมรู้สึกว่าเค้าไม่แมทกับผม แต่ผมก็ยังเหนว่า สิ่งที่เค้ามีให้ เช่น รักที่จริงใจกับผมมาก และการที่เค้ารับผมได้ทุกอย่าง และความเข้าใจผมในทุกเรื่องด้วย ตรงนี้ ทำให้ผม ไม่รู้ว่า ผมพึ่งสูญเสียของล้ำค้าไป