มีใครรู้สึกแบบตัวเองไม่สุดบ้าง   จิตใจเป็นหญิง แต่ไม่ถึงขั้นที่จะลุกไปแปลงเพศหรือแต่งหญิง    แต่งชายก็ดีนะ  แต่บางอารมณ์รู้สึกตัวเองเป็นหญิงในคราบผู้ชาย   แต่มันไม่สุดแบบกลุ่มที่ไปแปลงเพศ  ก้ำๆกึ่งๆ  คิดว่าถ้าตัวเองคิดจะแปลง คงไม่ผ่านขั้นตอนจิตวิทยา   แต่เห็นพวกที่ไปสุดทางดูเขาน่าจะมีความสุขดี  ไม่ค้างๆคาๆ    อย่างเราแต่งชายก็ไม่หล่อ จะแต่งหญิงก็คงไม่สวย  ท่าจะไม่รุ่งสักทาง     คือรู้สึกว่าอยู่ในคราบผู้ชายแบบนี้ เรารักผู้ชายแล้วเขาจะรักเราหรือ  แต่ถ้าแปลงเพศ ผู้ชายก็ไม่ชอบสิ่งปลอมอยู่ดี (จริงสิฉันมันคือสิ่งปลอม)     หรืออีกทางจะตีตลาดกลุ่มเกย์ ฟิตกล้ามก็แปลกๆ ไม่ใช่ตัวเรา    สรุป เป็นตัวของตัวเองแต่ขายไม่ออก  คงต้องยอมรับการอยู่คนเดียวแบบเหงาๆ   สิ่งสุดท้ายที่เหลือไว้คือความเหงา  เหลือไว้ทำไม

แต่บางครั้งมันแวบเข้ามาในใจ  ถ้าเราได้เป็นผู้หญิง แต่งหญิงจะมีความสุขกว่ามั้ย  มันไม่แน่ใจ


อาจจะอ่านแล้วงงนิดนึง   คนเขียนเองก็งงเอง  ขอบคุณทุกคน