คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
แม่รักลูกไม่เท่ากันหรอกครับ แต่รับรองว่าแม่รักลุกทุกคนแน่ พ่อแม่จะรักคนที่พ่อแมมองเห็นว่าแย่มากกว่าคนที่พอมีพอกินแล้วมากกว่าครับ จึงทำให้คนอื่นมองเห็นว่ารักไม่เท่ากัน เหมือนพี่น้องของเราน่ะครับ เวลาผมมีเงินพอที่จะเจียดจ่ายให้แก่ญาติพี่น้องคนอื่น สิ่งที่ผมคิดก็คืดเราจะคิดอยู่สองแง่
1. มองคนเราชอบและช่วยเหลือเราก่อน
2. มองพี่น้องคนที่แย่
แต่ใจของผมจริงจะมองข้อ 2 ก่อนครับ ไม้จะเกลียดกัน แต่เราจะคิดถึงหลานมากกว่าว่า ถึงแม้น้องเราเราจะเกลียดแต่เราก็อดจะคิดถึงหลานไม่ได้ คิดว่าหลานที่เกิดจากน้องที่เราเกลียดและฐานะแย่นั่นจะได้กินอิ่มได้กินของอร่อยเหมือนคนอื่นหรือไม่ นี่คือหัวอกพี่
คิดถึงหัวอกแม่ หัวอกพ่อ ก็คงคิดเหมือน ๆ เรานั่นแหล่ะครับ ผมได้คิดเรื่องนี้ตอนที่ผมมาอยู่คนเดียวที่กรุงเทพ ผมอาจจะโชคดีกว่าพี่อน้องคนอื่นที่ตอนเด็ก ๆ พ่อแม่บังคับให้เราหุงข้าว ซักผ้า ทำกับข้างเอง พอเรามาอยู่คนเดียว เราจึดงรู้จักวิธีทำกับข้าว เรารู้จักช่วยเหลือตัวเอง เวลาได้กลับไปคุยกับแม่ แม่ก็จะยิ้มและถามว่าเป็นไงบ้างสบายดีไหม กินอิ่มเหมือนอยู่บ้านแม่ไหม และแม่ก็จะพาลพูดไปถึงน้องคนอื่น ๆ ว่า ไม่รู้ว่าไอ้.....จะช่วยเหลือตัวเองได้เหมือนแกหรือเปล่า มันยิ่งไม่เคยทำอะไรได้เหมือนแกเลย ยิ่งเวลาแกเห็นเราได้เจือจานเงินส่วนเหลือของเราให้พี่น้องแกก็จะให้พรและโมทนาสาธุไปด้วย
ดังนั้น ผมบอกท่าน จขกท. เลยครับว่าพ่อแม่รักลุกไม่เท่ากัน แกจะรักและห่วงลูกที่แย่กว่ามากกว่าลูกที่มีฐานะดีและช่วยตัวเองได้เสมอครับ ที่สำคัญ ผมขอบอกว่าพ่อแม่รักลูกทุกคนครับ
1. มองคนเราชอบและช่วยเหลือเราก่อน
2. มองพี่น้องคนที่แย่
แต่ใจของผมจริงจะมองข้อ 2 ก่อนครับ ไม้จะเกลียดกัน แต่เราจะคิดถึงหลานมากกว่าว่า ถึงแม้น้องเราเราจะเกลียดแต่เราก็อดจะคิดถึงหลานไม่ได้ คิดว่าหลานที่เกิดจากน้องที่เราเกลียดและฐานะแย่นั่นจะได้กินอิ่มได้กินของอร่อยเหมือนคนอื่นหรือไม่ นี่คือหัวอกพี่
คิดถึงหัวอกแม่ หัวอกพ่อ ก็คงคิดเหมือน ๆ เรานั่นแหล่ะครับ ผมได้คิดเรื่องนี้ตอนที่ผมมาอยู่คนเดียวที่กรุงเทพ ผมอาจจะโชคดีกว่าพี่อน้องคนอื่นที่ตอนเด็ก ๆ พ่อแม่บังคับให้เราหุงข้าว ซักผ้า ทำกับข้างเอง พอเรามาอยู่คนเดียว เราจึดงรู้จักวิธีทำกับข้าว เรารู้จักช่วยเหลือตัวเอง เวลาได้กลับไปคุยกับแม่ แม่ก็จะยิ้มและถามว่าเป็นไงบ้างสบายดีไหม กินอิ่มเหมือนอยู่บ้านแม่ไหม และแม่ก็จะพาลพูดไปถึงน้องคนอื่น ๆ ว่า ไม่รู้ว่าไอ้.....จะช่วยเหลือตัวเองได้เหมือนแกหรือเปล่า มันยิ่งไม่เคยทำอะไรได้เหมือนแกเลย ยิ่งเวลาแกเห็นเราได้เจือจานเงินส่วนเหลือของเราให้พี่น้องแกก็จะให้พรและโมทนาสาธุไปด้วย
ดังนั้น ผมบอกท่าน จขกท. เลยครับว่าพ่อแม่รักลุกไม่เท่ากัน แกจะรักและห่วงลูกที่แย่กว่ามากกว่าลูกที่มีฐานะดีและช่วยตัวเองได้เสมอครับ ที่สำคัญ ผมขอบอกว่าพ่อแม่รักลูกทุกคนครับ
แสดงความคิดเห็น
คุณว่าแม่รักลูกเท่ากันไหมคะ
เราสองคนพี่น้องอาศัยอยู่กับแม่ เพราะพ่อแยกไปอยู่กับแม่ใหม่ แต่ยังคงส่งเสียให้เงินแม่เราใช้
อาทิตย์ละ 1000 บาททุกอาทิตย์
อิเย็นมีลูกสองคน คนโตขึ้นชั้น ม.1 คนเล็ก อนุบาล (ทันใช้)ส่วนพี่อิเย็นจะ 40 แล้วค่ะ
สถานะมีภรรยาพร้อมลูกติดภรรยา 1 คน
ช่วง ก่อนอิเย็นต้องบอกเลยว่าพี่น้องรักใคร่กลมเกลียวเป็นข้าวเหนียวนึ่ง ค่าใช้จ่ายภายในบ้านทุกอย่างหารสอง
อิเย็นให้เงินแม่+ค่าใช้จ่ายลูก +ค่าใช้จ่ายในบ้านที่หารครึ่ง ส่วนพี่อิเย็นเฉพาะค่ากินเค้าและค่าใช้จ่ายในบ้านที่หารครึ่ง
ปล.ค่าเช่าบ้าน 5000 จนเมื่อ 4 ปีที่แล้ว พี่อิเย็นคงเหงาเปล่าเปลี่ยวจึงพาภรรยาเข้ามาอยู่ด้วยที่บ้าน
ช่วงปีแรกไม่มีปัญหาเลย จนกระทั่งปีถัดมาภรรยาพี่อิเย็นไปรับลูกเค้ามาอยู่ด้วย
ซึ่งลูกเค้าอายุเท่ากับลูกอิเย็นคนเล็กพอดี เวลาอิเย็นซื้อของแพมเพิส นมลูก อิเย็นจะซื้อมาตุนเยอะมาก
(เปล่าหรอกซื้อเยอะมันถูกยิ่งช่วงไหน 1 แถม 1 นะ สวรรค์อิเย็นชัดๆ)
เพราะถ้าเดือนไหนเงินหมุนไม่พอจะได้ไม่ลำบาก แต่กลับกลายเป็นว่า
ภรรยาพี่อิเย็นมาเอาของอิเย็นไปให้ลูกเค้าใช้เดือนสองแรกเราไม่ได้ว่าอะไรยังเป็นนางงามรักเด็กทุกคนอยู่
พอนานเข้าเดือนที่3-4 อิเย็นก็เลยเริ่มไม่ไหวละ ลูกเค้าทานนม (ของลูกอิเย็น)วันละ 7-8 กล่อง
ในขณะที่ค่าใช้จ่ายตรงนี้ภรรยาพี่อิเย็นไม่เคยช่วยออกเลย พอประมาณเดือน 6
อิเย็นไม่ไหวจริงๆละ เลิกแล้วค่ะหนูเลิกซื้อตุนแล้วค่ะ ซื้อมาเท่าที่ลูกจะใช้ นม สบู่ ยาสระผม แพมเพิส
ซึ่งนั่นเองทำให้แม่อิเย็นโมโหแรงดัน 3.4 ริกเตอร์ ว่าอิเย็นว่าเห็นแก่ตัวกับเด็กกับเล็กทำไมขี้เหนียว
(จ๊ากกกก ความผิดอิเย็นรึเนี่ย) หงายเงิบไป 1 ที
ซึ่งนั่นทำให้พี่อิเย็นไม่พอใจ พาภรรยาเค้าออกจากบ้านเพื่อไปเช่าบ้านอยู่กันเอง
เดี๋ยวมาต่อค่ะ