จขกท ได้มีโอกาสไปเที่ยว สังขละบุรี เมื่อปีที่แล้วค่ะ  แต่ขากลับแวะเที่ยวที่ ช่องเขาขาด  ตอนแรกก็ลังเล ว่าจะไปดีหรือเปล่า เพราะไปคนเดียว  กลัวไม่มีรถกลับ  แต่สุดท้ายก็ไปค่ะ  โดยนั่งรถโดยสารไปลงตรงหน้า ทางเข้า  ตอนแรกนึกว่าต้องไปคนเดียว  แต่หันไปอีกที ก็เห็นฝรั่งคนนึง  ยืนอยู่ข้างหลัง  เค้าก็ถามเรา ว่า เดินไปไกลมั้ย   เราก็ตอบว่าไม่รู้ เพิ่งเคยมาครั้งแรก  เค้าก็บอกว่า งั้นเดินไปด้วยกันมั้ย  เราก็เดินไปกับเขา จนเข้าพิพิธพันธ์  เดินชมช่องเขาขาด เราก็ไปด้วยกันตลอด  ทั้งวันเลยค่ะ คุยกันรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง  รู้แค่ว่า เค้าชื่อ ลุค  มาจาก อังกฤษ
   เราเดินเที่ยวด้วยกันจนเย็น ประมาณ 4 โมง  ก็ออกมารอรถ ข้างนอก  ตอนนั้นเริ่มมืด  รถก็ยังไม่มา รอกันอยู่ใน ศาลา 2 คน  ชั่วโมงนึง ผ่านไป ไม่มีรถมาเลยค่ะ  ฝนก็มาตกอีก เศร้ามากๆๆ สุดท้ายก็มีรถมา เป็นรถรอบสุดท้ายเลย  ซึ่งเค้าต้องต่อรถไป กทม อีก  ส่วนเรา ลง แค่ ไทรโยคน้อย พอตอนจะลงเราก็ ลาเค้า  ในใจก็เป็นห่วง กลัวเค้าไม่มีรถกลับ กทม เพราะรถตู้ ก็หมดนานแล้ว ตอนนั้นเค้าทำหน้าแบบเศร้ามากๆๆ  เราก็เดินลงรถมาแบบ เป็นห่วงเค้าจริงๆๆ  กลัวกลับไม่ถูก  หลายๆๆ อย่าง  แต่ที่น่าเสียดาย เราไม่ได้แลกเมล์กันไว้เลย   เราเลยไม่รู้ว่าวันนั้นเค้ากลับ กทม ยังไง  ตอนนี้เค้าเป็นอย่างไรบ้าง  ถึงแม้จะเจอกันแค่วันเดียว  แต่มันเป็นมิตรภาพ ใหม่ๆๆ  ที่เราไม่เคยลืม ^^