เราก็อายุสามสิบกลางๆ แล้ว มีแฟนมาก็หลายคน คบจริงๆ จังๆ ก็แค่สองคน แต่ไม่ถึงกับย้ายอยู่ด้วยกัน
ความรักหลายคนจบลงด้วยการที่เราไม่ยอมย้ายไปอยู่ด้วย และเราติดบ้านมากเกินไป โลกส่วนตัวสูง
เราไม่ชอบไปบ้านแฟน ไม่ชอบมีปฏิสัมพันธ์กับครอบครับของเขา แต่ไม่ได้หมายถความว่าไม่เคารพ ไม่คุยน่ะ
ถ้าไปเจอ ไปกินข้าวกัน ก็ทำได้น่ะ แต่ไม่ชอบ ถ้าเลือกได้ไม่อยากทำ แต่ไม่เป็นปัญหา ถ้าอยากจะแนะนำให้รู้จักผู้ใหญ่

ถ้าถามว่า มีความสุขกับการมีแฟนใช่หรือไม่ อันนี้บอกว่าใช่ แต่อยากใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน อยู่ด้วยกัน แชร์โน่นนี่นั่นหรือไม่ อันนี้ไม่อยาก
เคยมีครั้งหนึ่งที่แฟนเก่าขอให้ไปนอนเฝ้าแม่เขาที่โรงพยาบาล อยากบอกว่าอึดอัดมาก พอๆ กับการไปเที่ยวกับครอบครัวเขา
ถูกขอร้องให้ไปรับครอบครัวเขาที่ต่างจังหวัด เอ่อ..ไม่อยากไปอ่ะ แต่ปฏิเสธได้ป่ะ

ตอนนี้บอกกับตัวเองว่า คงต้องทำใจว่า คงต้องใช้ชีวิตโสดไปตลอดชีวิต ถ้ายังมีทัศนติแบบนี้อยู่ ซึ่งมันก็น่าจะจริง
หรือว่าเราอาจจะต้องการจุดเปลี่ยนของชีวิต สิ่งที่ทำให้เรากล้าที่จะเปลี่ยนแปลง ไม่กลัวการผูกมัดและการใช้ชีวิตคู่
มันก็จริง ชีวิตคู่ ไม่ได้หมายถึงแค่คนสองคน มันหมายถึงคนรอบข้างของทั้งสองคนด้วย
แต่เราไม่ชอบใช้ชีวิตที่ต้องผูกมัด หรือมีอะไรที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้น  
พยายามหาจุดเปลี่ยน และแรงกระตุ้นที่จะทำให้เรากล้าที่จะเผชิญโลกใบนี้มากขึ้น เวลาเหลือน้อยเต็มที