[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้นี่ก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้วและเราก็กำลังจะขึ้นม.ปลาย กลัวมากกับชีวิตม.ปลาย กลัวมากกับการพยายามอะไรอย่างไร้เป้าหมายที่แน่นอน
หนูกำลังจะขึ้นม.4แผนการเรียนวิทย์-คณิต ที่เลือกสายนี้เหตุผลก็เพราะตามใจพ่อแม่และยังคิดไม่อออกว่าในอนาคตอยากจะเปนอะไร
ก็เลยเลยเลือกสายนี้ไปก่อนเพราะคิดว่าตัวเลือกเยอะและค่อยๆตัดสินใจอาชีพที่อยากเปนก็ได้ แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะเริ่มทำอะไรช้าไป
กลัวว่ากว่าจะรู้ตัวเองมันสายเกินไป อยากเข้าใจตัวเองและทำในสิ่งที่เหมาะกับตัวเองได้มากกว่านี้
หนู่น่ะมักถูกคาดหวังจากพ่อแม่ให้เป็นหมอบ้างล่ะ เภสัชบ้างล่ะ ก็เข้าใจท่านนะว่าอยากให้เรามีอนาคตที่ดี
แต่ตัวหนูไม่คิดที่อยากจะเปนสิ่งเหล่านั้นเลย พวกเค้าก็รู้ว่าหนูไม่ต้องการ หนูมักจะปฏิเสธที่จะเปนมันเสมอ
สิ่งหนึ่งที่หนูพูดได้เต็มปาก คือ การที่หนูรักและชื่นชอบด้านภาษา หนูมีความสุขและสนุกทุกครั้งที่ได้เรียน
และทำกิจกรรมเกี่ยวกับภาษา รวมทั้ง พวกวิชาสังคม ประวัติฯด้วย  แต่ในเมื่อหนูเลือกสายวิทย์-คณิตแล้ว ก็อยากทำมันให้ดีที่สุด
เพระชีวิตม.3ที่ผ่านมามันทำให้หนูเข้าใจว่าตัวเองต้องให้เวลาและทุ่มเทกับวิชา คณิต วิทย์ไปมาก มากจิงๆ
มันทำให้หนูแบ่งเวลาไปกับวิชาที่ตัวเองชอบ(ภาษา สังคม ประวัติ) ได้น้อยจิงๆ
ไม่อยากจะมานึกเสียดายเวลา3ปีที่ตัวเองเลือกไป เพราะอย่างนั้นในหัวของหนูตอนนี้ มีแต่คำถามที่ว่า
"เด็กวิทย์หัวใจศิลป์อย่างเราเหมาะกับอาชีพอะไรนะ" [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จิงๆแล้วก็มีใจให้อาชีพสถาปนิก
แต่ว่าจะเลือกเข้าคณะอักษรแล้วค่อยตัดสินใจอาชีพทีหลังดีมั้ยนะ ?
*ขอความกรุณาช่วยเสนอแนวทางให้หนูด้วยนะค่ะ  ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าจากใจจิงค่ะ*
ปล.ขอโทษที่ทำให้ต้องมานั่งฉีกตาอ่านปัญหาของหนูนะค่ะ