บ่ายนั้นภายในล็อบบี้อาคารสำนักงาน ออฟฟิศลูกปู มีแสตนดี้ขนาดเท่าตัวจริงของไผทกับสินค้าบลูวางตั้งอยู่
       
       นักข่าวทยอยกันเข้ามาที่ตึก เพราะว่ากำลังจะมีงานแถลงข่าวเซ็นสัญญาของไผทกับ Blue
       ฟินกับไผทเดินเข้ามาที่ตึก นักข่าวหันมาเห็นก็จะกรูเข้ามาหาไผท ฟินรีบกันไว้ทันที
       “ใจเย็นๆ ค่ะคุณน้องขา...ขอบคุณนะคะที่เอ็นดูน้องไผทไม่เคยเปลี่ยนแปลง แต่รอสักแป๊บนะคะ เดี๋ยวทุกเรื่องที่น้องๆอยากรู้ ไผทจะให้สัมภาษณ์อย่างจุใจแน่นอนค่ะ เดี๋ยวเจอกันนะคะ”
       ฟินรีบพาไผทเดินเข้าลิฟต์ไป
       
       สองคนอยู่ในลิฟต์ ฟินหันมาสั่ง
       “ไผท เดี๋ยวตอนสัมภาษณ์ยิ้มสะกดใจเอาให้พวกนั้นขาอ่อนไปเลยนะ รู้ไหม?”
       “ครับ....แล้วคุณลูกปูเค้าจะไม่ว่าอะไรเหรอครับ...เรื่องรูปหลุดของผม”
       “พี่แก้ตัวให้ไปแล้ว...คุณลูกปูเค้าก็ดูไม่ติดใจอะไร คงไม่มีอะไรหรอกน่า”
       ไผทพยักหน้า แต่ยังไม่ค่อยสบายใจอยู่ดี
       
       ไผทเดินมากับฟิน พอดีกับที่ลูกปูเดินออกมาจากห้อง ด้วยสีหน้าเย็นชาสุดๆ โดยมีจีจี้ตามออกมา
       ไผท กะฟิน หน้าเหวอ ตกใจที่เห็นจีจี้
       “นังจี้” ฟินอุทานเบาๆ
       จีจี้ออกมาจากห้องพร้อมลูกปู ทีท่าดีใจ แต่พอเห็นฟินก็ผงะ
       “ตรงเวลาดีนะคะคุณฟิน ไผท” ลูกปูทัก
       “ขา...ค่ะ งานระดับนี้พี่ไม่ยอมให้พลาด เอ๊ย...พี่หมายความว่า งานของคุณลูกปูพี่เป๊ะตลอดค่ะ เราเซ็นสัญญากันเลยมั้ยคะ?”
       ลูกปูไม่สนใจที่ฟินพูด แต่หันไปยิ้มทักทายไผท
       “ไผท เป็นยังไงบ้างคะ”
       “อา อะไรครับ..พร้อมครับ ผมก็พร้อมแล้วเหมือนกัน”
       “ไม่ใช่ค่ะ ลูกปูหมายถึง..หนังสนุกไหมคะ?”
       “หา...เอ่อ” ไผทเหล่มองฟินให้ช่วย
       “อู๊ย... ไม่มีค่ะคุณลูกปู ไผทเค้าคิวแน่นทั้งวันทั้งคืน ไม่มีเวลาไปดูหนังหรอกค่ะ”
       ลูกปูหันมายิ้มหวานกับฟิน “เหรอคะ”
       ฟินยิ้มตีหน้าตาย ไผททำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มไปด้วย จีจี้เสียวไส้แทนฟิน บรรยากาศชวนอึดอัด
       เลขาเดินเข้ามาหาลูกปู
       “คุณลูกปูคะ นักข่าวพร้อมแล้วค่ะ”
       จีจี้ตกใจ “นักข่าว?!! นักข่าวอะไรคะคุณลูกปู”
       “ก็นักข่าวที่เขาเตรียมมาแถลงข่าวเซ็นสัญญาของไผทกับบลูน่ะสิยะ” ฟินสะใจ จีจี้ตกใจ “อะไรของแกจีจี้?”
       จีจี้ร้อนใจ พยายามถามลูกปู “คุณลูกปูคะ”
       ลูกปูตัดบท “ลูกปูพร้อมแล้วค่ะ เราแถลงข่าวกันเลยดีกว่า” แล้วเดินคอแข็งไปเลย
       “แต่เรายังไม่เซ็น...” ลูกปูเดินไป ไม่สนใจฟิน    
       จีจี้รีบบอกฟิน “เจ๊ๆ แถลงไม่ได้นะ”
       “อะไรของแกนังจี้ นี่แกมาหาคุณลูกปูทำไม?”
       จีจี้แทบจะร้องไห้
       
       ลูกปูเปิดประตูก้าวฉับๆ เข้ามาในห้องแถลงข่าว พรีเซนเตอร์บลู มีแสตนดี้ขนาดเท่าตัวจริงของไผทกับสินค้าบลูตั้งอยู่ นักข่าวยืนนั่งอยู่เต็มไปหมด
       ลูกปูหน้านิ่งๆ เดินตรงไปที่เวที แต่แวะยื่นซีดีแล้วกระซิบอะไรบางอย่างกับทีมงาน นักข่าวขยับเข้ามาเตรียมสัมภาษณ์ ลูกปูเดินขึ้นไปที่โพเดี้ยม
       ฟิน ไผท จีจี้วิ่งตามหน้าตาตื่นเข้ามา พอเห็นนักข่าวเต็มห้องเลยได้แต่เดินไปยืนข้างเวที
       “สวัสดีค่ะ สื่อมวลชนทุกท่าน ดิฉันในฐานะกรรมการบริหารบริษัท Blue ต้องขอขอบพระคุณทุกท่านที่ให้ความสนใจกับการประกาศตัวพรีเซนเตอร์คนใหม่ของบลูในวันนี้นะคะ... อย่างที่ทุกท่านทราบกันดีว่าสินค้าบลูเน้นภาพลักษณ์ที่ดีต่อสังคมของพรีเซ็นเตอร์มาเป็นอันดับหนึ่ง และพรีเซนต์เตอร์คนใหม่ที่เราวางไว้ก็คือ... คุณไผท ไพศาลี”
       ลูกปูหันมาผายมือมาทางไผท ไผทจำต้องเดินขึ้นไปยืนข้างๆ ลูกปู นักข่าวถ่ายรูปกัน
       “แต่ด้วยภาพลักษณ์ที่ปรากฏในปัจจุบันของคุณไผท ทางบลูจึงไม่แน่ใจในเรื่องความเหมาะสม ดิฉันและทีมบริหารจึงตัดสินใจว่า...บลูขอยกเลิกการเซ็นสัญญาในวันนี้ค่ะ”
       สิ้นคำ ไผทเหวอ ฟินอึ้ง จีจี้อยากจะร้องไห้ นักข่าวรุมถ่ายรูปไผทที่ยืนเหวออยู่บนเวทีทันที ยิงคำถามไม่ยั้ง
       “มีสาเหตุจากอะไรคะ?” / “เกิดอะไรขึ้น?” / “เกี่ยวกับข่าวน้องก้อยรึเปล่าคะ?”
       “เพื่อแก้ข้อข้องใจของทุกคน ดิฉันขอให้ทุกท่านได้ชมภาพต่อไปนี้ค่ะ”
       ลูกปูพยักหน้าให้ทีมงาน
       บนจอโปรเจคเตจอร์ เห็นคลิปของไผทกับก้อยในลักษณะใกล้ชิดสนิทสนมกันมวาก
       ฟินหันไปมองจีจี้อย่างโกรธแค้น จีจี้หน้าเสียอยากจะร้องไห้ เพราะไม่คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำ จะส่งผลใหญ่โตขนาดนี้ นักข่าวฮือฮา พากันรัวชัตเตอร์ใส่ไผทไม่ยั้ง
       ฟินเห็นคลิปแล้วอึ้งๆ มองหน้าไผทอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ไผทหน้าเจื่อน
       เมื่อฉายคลิปจบ ลูกปูเดินออกไปจากห้องแถลงข่าวทันที นักข่าวพากันมารุมไผท
       “ไผทมีอะไรจะแก้ตัวไหมคะ”
       “นั่นน้องก้อยที่เคยมีภาพหลุดกันมาใช่มั้ยคะ”
       “ที่เคยมีข่าวว่าไปกินข้าวกับคุณลูกปู ที่แท้ก็เพื่อผลประโยชน์เหรอคะ”
       “เอ่อ...” ไผทยืนช็อคคาที่ ทำอะไรไม่ถูก หันไปหาฟินขอความช่วยเหลือ “พี่ฟิน”
       ฟินเข้ามากันไผท “เรื่องนี้เป็นการเข้าใจผิดกันนะคะ ขอให้ทุกคนรอฟังคำแถลงจากไผทอีกครั้งนะคะ ขอตัวก่อนค่ะ!”
       ฟินรีบพาไผทลงจากเวทีแล้วออกจากห้องไป จีจี้รีบตามไปด้วย นักข่าวรัวถ่ายภาพกันยับ
       
       ฟินเดินฮึดฮัดลิ่วๆ ออกมาจากล็อบบี้ ไผทตามหลัง จีจี้วิ่งตามติดมาด้วย
       “เจ๊...เดี๋ยวสิเจ๊!”
       ฟินหยุดหันไปหาไผท “ไผทไปรอที่รถ!”
       ไผทรีบเดินแยกออกไปทันที
       จีจี้ใจชื้น พยายามพูดดีๆ “เจ๊ฟังหนูก่อนนะ”
       ฟินโกรธสุดขีด “ไม่! ฉันไม่ฟังอะไรอีกแล้ว อีนางมาร! ฉันไม่คิดเลยนะว่าแกจะทำกับชั้นได้ขนาดนี้ นังหอกข้างแคร่!”
       จีจี้ยกมือไหว้ปลกๆ “หนูขอโทษ หนูสาบานเลยว่าไม่รู้จริงๆ ว่ามีนักข่าวอยู่เป็นแสน แล้วหนูก็ไม่คิดว่าคุณลูกปูจะแรงถึงขนาดเอาคลิปไปเปิดให้นักข่าวดู”
       “แล้วแกคิดอะไรนังจี้? แกคิดแค่จะให้ไผทถูกแคนเซิลงาน จะได้มีคิวไปถ่ายสารคดีกระจอกๆให้แก แกไม่คิดถึงฉัน ไม่คิดถึงอนาคตของเด็ก แกนี่มันเห็นแก่ตัวจริงๆ!”
       จีจี้เถียงไม่ออก แต่ไม่ยอมรับว่าผิด “ก็ตอนแรกหนูขอเจ๊ดีๆ แล้ว เจ๊ไม่ให้ หนูก็เลยต้องทำแบบนี้แหละ!” จีจี้ยกมือไหว้
       “นัง...นัง...” ฟินไม่รู้จะด่าว่าอะไรดี เลยจะเดินหนีไป
       จีจี้ดึงมือไว้ “เจ๊!”
       ฟินหันมากระชากมือออก ตวาดแว้ด “แกเลิกเรียกฉันได้แล้ว! อย่ามาเรียกฉันว่าเจ๊อีก...ต่อไปนี้ฉันกับแก เราไม่รู้จักกัน!”
       ฟินเดินไปเลย จีจี้อึ้งไม่กล้าตามไปอีก มองไปใกล้ๆ มีแสตนดิ้งเท่าตัวไผทที่ยืนยิ้มตั้งอยู่
       
       ที่ฮวาซาใต้ แสตนดิ้งไผทเต็มตัว มาที่แสตนดิ้งเต็มตัวของไผท รูปเดียวกันท่าเดียวกัน ซึ่งอยู่ที่ห้องบรรทมของเจ้าหญิง บนโต๊ะมีหนังสือเฉพาะกิจเรื่องย่อละคร หน้าปกไผทสุดเท่ แผ่นดีวีดีหนังและละครที่ไผทเล่นครบทุกเรื่อง
       ชีฟอง กับสองสาวใช้ มาเรีย และ เซลีน มุงกันอยู่ที่ปลายเตียง ชีฟองอ่านบันทึกขององค์หญิง
       “ขณะที่ร่างอันบอบบางของเจ้าหญิงโลล่ากำลังจะตกจากม้าพยศ พลันน้ำนิ่งบอดี้การ์ดหนุ่มรูปงามก็รีบโผเข้ามา และนาทีที่ร่างของเจ้าหญิงจะร่วงลงกระแทกพื้นหินอันแหลมคม อ้อมแขนอันอบอุ่นของน้ำนิ่งก็รัดร่างของเจ้าหญิงไว้เต็มกำลัง”
       มาเรียร้อง “ฮ้า” กุมมือตั้งใจฟังอย่างตั้งใจ “เท่จัง”
       "องค์หญิงลืมตาขึ้นอย่างตระหนก และพบว่าร่างน้ำนิ่งนอนเหยียดยาว ไร้สติ”
       เซลีนร้อง “โอ้ว...ไม่”
       ชีฟองอ่านต่อ “องค์หญิงถลาเข้าไปใกล้ และเห็นว่าหัวของเขาได้กระแทกหินแถวๆนั้น องค์หญิงโลล่าถลาเข้าไปหาร่างของน้ำนิ่งอย่างตกพระทัย น้ำนิ่ง คุณอย่าเป็นอะไรนะคะ...หญิงจะอยู่อย่างปลอดภัยได้ยังไง ถ้าไม่มีคุณคอยปกป้อง...ตื่นมาเถอะนะคะ...เจ้าหญิงบรรจงจุมพิตลงบนหน้าผากน้ำนิ่งอย่างแผ่วเบา ด้วยใบหน้านองน้ำตา...จบตอน 5”
       มาเรียกะ เซลีนร้อง “อ้าว”
       “แล้วเรื่องจะเป็นยังไงต่อเพคะองค์หญิง?” มาเรียถาม
       โลลิต้ายิ้มพราย “ไม่บอก...คอยติดตามตอนที่ 6 ของเรื่อง “บอดี้การ์ดหัวใจ” โดย เด็กน้อยขายไม้ขีดไฟ เร็วๆ นี้”
       “แค่คุณน้ำนิ่งกับองค์หญิงโลล่าเจอกันในนิยายยังโรแมนติกกุ๊กกิ๊กน่ารักขนาด นี้ ถ้าได้เจอกันจริงๆคงจะ...” ชีฟองยิ้มฟิน สีหน้าเคลิ้มฝัน
       “อีกไม่นานแล้วสินะ ที่หญิงจะได้เจอเค้าซักที...คุณไผท”
       โลลิต้าเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ยิ้มเคลิ้มฝัน นางกำนัลทุกคนเคลิ้มฝันไปด้วย
       
       ทางด้านนายยืนอยู่ต่อหน้าท่านธูลในห้องสอบสวน โดยมีราอูลยืนอยู่ข้างๆ
       “ถ้ามันเป็นจริงอย่างที่คุณว่า คุณก็ต้องตอบได้สิว่า เมื่อไรคุณไผท ไพศาลีจะมาถึงที่นี่”
       “เอ่อ มันก็ตอบยากน่ะพะยะค่ะ แต่ว่าตอนนี้น้องชายผมกำลังไปเร่งตามตัวอยู่น่ะครับ”
       “ก็ถ้าน้องชายคุณสนิทกับเค้าอย่างที่คุย ก็ต้องใช้เวลาไม่นานน่ะสิ” ราอูลว่า
       “แน่ใจนะว่าคุณไม่ได้เป็นพวกขี้โม้แบบที่คุณจีจี้พูดไว้จริงๆ” ท่านธูลจ้องหน้า
       นายคิดหาทางเอาตัวรอดอย่างรวดเร็ว “ท่านต้องเข้าพระทัยนะพะยะค่ะว่า ตอนนี้ไผทเค้าฮ็อตมาก ก็เลยต้องใช้เวลาเคลียร์งานที่ค้างอยู่ แต่เค้ารับปากผมแล้วว่าจะมาที่นี่แน่นอน ฮวาซาคือดินแดนในฝันที่เค้าอยากมามากพะยะค่ะ”
       “ถ้าอย่างนั้น ถ้าคุณโทร.ไปหาน้องชายคุณ คุณก็ต้องให้คำตอบได้สินะ” ท่านธูลว่า
       “โทร. เอ่อ...อย่าบอกนะว่าที่ฮวาซามีโทรศัพท์”
       นายหน้าเจื่อน แต่พยายามทำใจดีสู้เสือ
       
       ราอูลพานายเข้ามาในห้องที่มีโทรศัพท์รุ่นโบราณ กับคอมพิวเตอร์ 1 เครื่องตั้งอยู่กลางโต๊ะ ผายมือไปที่โทรศัพท์ “ท่านมีเวลาให้ใช้แค่ 5 นาที”
       “5 นาที? นี่ผมกำลังจะคุยธุระสำคัญระดับชาติฮวาซา ให้เวลาผมแค่ 5 นาทีเนี่ยนะ”
       “สำหรับฮวาซา ผู้ที่จะใช้เครื่องโทรศัพท์ได้ ต้องเป็นราชนิกุลหรือข้าราชการระดับขุนนางเท่านั้น! หากเป็นคนธรรมดาก็ต้องเป็นระดับเอกอัคราชทูตขึ้นไป”
       “แต่ผมกำลังจะโทร.ไปหาน้องชายผม ซึ่งเป็นคนที่จะพาไผทมาที่นี่นะครับ ถ้าทางนี้อยากรู้ว่าไผทจะมาถึงวันไหนแน่ ก็ต้องให้ผมติดต่อน้องชายผม! หรือคุณอยากจะให้องค์หญิงโลลิต้ารอคอยคำตอบไปเรื่อยๆ”
       ราอูลนิ่งคิดสักครู่ “10 นาที ไม่เกินกว่านั้น”
       นายถอนใจเซ็ง แต่ก็ยังดีกว่าเก่า เลยหันไปยกหูโทรศัพท์จะกดเบอร์ แต่ราอูลยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
       นายชะงักกึก บอกกับราอูล “ขอต้องคุยเป็นการส่วนตัวได้มั้ยครับ”
       ราอูลดูนาฬิกา “ผ่านไป 30 วิแล้ว”
       นายเลยวางหูโทรศัพท์ลงทันที
       “งั้นผมก็ไม่โทร. แล้วถ้าเกิดไผทเปลี่ยนใจไม่มาที่นี่ขึ้นมา คุณก็หาคำตอบคอยตอบเจ้าหญิงด้วยแล้วกัน” นายแกล้งโมโหจะเดินออกไป
       “ก็ได้! ครั้งนี้เราอนุมัติให้เป็นกรณีพิเศษ”
       ราอูลยอมเดินออกจากห้อง นายเหนื่อยใจ รีบเดินกลับมากดเบอร์มือถือของแนวหน้า
       
       ค่ำนั้นแนวหน้านอนหมดอาลัยตายอยากอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก โฮมออฟฟิศ
       “หรือว่าเราจะเลิกทำสารคดีดีวะ”
       ทันใดนั้นเอง จีจี้ที่สีหน้าไม่ดี เดินคอตกกลับเข้าบ้านมา จีจี้กับแนวหน้าหันมาเจอหน้ากันต่างคนต่างอึ้ง
       แนวหน้ารีบลุกนั่งฟอร์มมั่นใจเต็มที่ จีจี้ก็รีบยืดตัวตั้งใจข่มแนวหน้าเช่นกัน
       “หลังจากที่ทำอย่างนี้กับผมกับพี่แนวแล้ว พี่จี้ยังกล้ามาที่นี่อีกเหรอ”
       “นี่ก็บ้านฉันเหมือนกัน ถึงฉันจะเลิกกับพี่ชายนายแล้ว แต่ฉันก็ยังมีชื่อเป็นหุ้นส่วนของบริษัทจีเอ็นเอ็น อยู่ นายลืมไปแล้วหรือไง”
       “ก็ได้ๆ เดี๋ยวรอให้พี่นายมาจัดการไล่เจ๊ไปเองก็แล้วกัน”
       แนวหน้าทำท่าจะลุกหนี
       “แล้วนี่พี่ชายของนายไปไหนซะล่ะ”
       แนวหน้าหมั่นไส้ “อยากรู้ไปทำไม ก็เลิกกันไปแล้วไม่ใช่เหรอ”
       “ฉันถามเพราะอยากจะฝากข่าวไปบอกนายนายนั่นด้วยว่า อีกไม่กี่วันฉันจะควงไผทไปทำงานที่ฮวาซา แผนการชิงตัวไผทของชั้น ราบรื่น ไร้อุปสรรคมากๆ!”
       แนวหน้าตะลึง
       “ไม่มีทาง เจ๊ต้องใช้แผนชั่วแน่ๆ”
       “เค้าเรียกใช้สมองย่ะ! แล้วถ้านายไม่อยากตกงาน ฉันก็ขอแนะนำให้นายก้มหัวเป็นลูกน้องฉันเสียตั้งแต่เดี๋ยวนี้! แล้วก็ลอยแพพี่ชายนายให้อยู่คนเดียว”
       แนวหน้าของขึ้น “อีเจ๊โรคจิต ผมไม่หักหลังพี่ชายผมหรอก!”