เพิ่งมีโอกาสได้ดูเรื่องนี้  ตอนแรกกะจะไม่ดูแล้วเพราะได้ยินว่าเศร้า แต่ช่วงนี้รู้สึกท้อแท้เลยเปิดเรื่องนี้ดู
เรื่องนี้นี่ เขาทำมาดีมากๆเลย เขาสื่อออกมาให้เรื่องนี้มันมีความหมาย แม้ตอนจบจะทำเราร้องไห้แทบเป็นแทบตาย แต่มันก็อื่มใจที่จบแบบนี้
ทุกวันทุกเวลาทุกนาทีมันสำคัญจริงๆ 49 วันดูเหมือนนาน แต่ก็ไม่นาน แต่ละวันมีค่ามาก มันทำให้เรานึกว่าแต่ละวันนานแค่ไหนและเราเสียเวลาไปเท่าไร
ทุกความสัมพันธ์ของตัวละครมันมีความหมาย กับพ่อแม่นี่ออกมาทีไรเราเสียน้ำตาให้ทุกครั้ง แค่ได้ยินลูกบอกรักพ่อแม่ท่านก็ดีใจปริ่มๆมากแลืว
กับเพื่อนๆนี่เป็นเรื่องสอนใจใครหลายคนได้ดีทีเดียว การมองโลกในแง่ดีมันก็ดี แต่มันอาจจะดีต่อความรู้สึกของเธอ แต่กับคนอื่นเขาจะรู้สึกดีด้วยไหมนี่สิ
กับอีคยอง คนบางคนดิ้นรนเพื่อที่จะมีชีวิตรอด ส่วนคนอีกคนเรียกร้องหาความตาย ทุกคนมีเหตุผลไม่เหมือนกัน
แต่จะอยู่หรือจะตายไม่ใช่แค่ชะตาที่กำหนด แต่เป็นตัวเราเองด้วย ถ้าใช้ชีวิตอยู่บนความไม่ประมาท หากจีฮยอนกับยีซูไม่มัวแต่มองอย่างอื่นแทนการมองถนนก็คงไม่เกิดเรื่อง ใช่ไหม555

แม้เราจะไม่ค่อยชอบตอนจบซีรีย์สไตล์แบบนี้เท่าไร แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่เรายอมรับตอนจบแบบนี้ได้ และประทับใจ
เรื่องนี้คงเป็นอีกเรื่อง ที่ถ้าใครถามหาซีรีย์เกาหลี แล้วเราจะแนะนำ
ดูจบเมื่อคืนนี่แทบนอนไม่หลับเพราะเอาแต่ร้องไห้
ปล.เรื่องนี้ผู้กำหนดชะตานี่คนกระชากอารมณ์เลยนะ บทจะทำให้ยิ้มก็ยิ้ม บทจะทำให้เศร้าก็เศร้าสุดๆไปเลย น่ารักน่าหยิกสุดๆ 555
ปล.2 สรุปใครพระเอกใครนางเอกตัวจริงกันแน่ 555 หรือว่านางเอก 2 พระเอก 2 555