ตั้งแต่เป็นนายกมา. เห็นแล้วเหนื่อยแทนจริงๆ. งานก็หนัก. ไหนจะต้องมาทนฟังเสียงนกเสียงกาที่อิจฉา. คอยแต่จะค่อนแคะคนทำงาน. พูดเหมือนตัวเองเก่งนักหนาแต่ตัวเองก็บริหารไม่รอด. ทุกๆอำนาจหนุนหลังสุดตัว. แต่พังเพราะตัวเองบริหารไม่เป็น. จนต้องหนียุบสภา. หวังว่าจะกลับมามีอำนาจ. ยิ่งอเน็จอนาจไปฝหญ่ที่ยังกล้ากลับมาขอตั้งรัฐบาลอีกทั้งที่ไม่ชนะการเลือกตั้ง. แต่สุดท้ายก็เจอคนที่เพิ่งเริ่มเล่นการเมืองชนะไปอย่างขาดลอยด้วยเสียงเกินตรึ่ง. คราวนี้ที่บอกจะขุดรูอยู่ ก็ทำเป็นเนียนทำเงียบ. หนำซ้ำยังมีหน้าออกมาตั้งม๊อบหลอกคน ออกมาไล่รัฐบาลเสียเอง. แต่หลังจากมรสุมสารพัดที่รุมเล่นงานเธอเหมือนเป็นขบวนการ. ก็คงยากที่เธอจะฟันฝ่ามรสุมการเมืองครั้งนี้ไปได้ด้วยพรรษาการเมืองที่ต้อยต่ำกว่า. แต่หลังจากที่ได้เห็นใบหน้าเธอหลังจากผ่านมรสุมครั้งนี้แล้ว. ถึงเธอจะไม่สามารถเอาชนะในกติกาที่ฝ่ายตรงข้ามเขียนมาเพื่อเล่นงานฝ่ายประชาธิปไตยไปได้ แต่เชื่อเถอะ ทุกคนคงไม่มีใครตำหนิเธอซักคำ ต่อไปนี้คงเป็นหน้าที่ของประชาชนตัวจริง เสีบงจริง. ที่จะเปลี่ยนผ่านมาสู่การต่อสู้ที่แท้จริงเสียที. และที่ผ่านมาเราไม่เคยเสียใจจริงๆ ที่เลือกเธอเป็นนายกรัฐมนตรีของประชชาชน ขอบคุณอีกครั้งจริงๆ