ฉันและเขาเราเริ่มจากวันหนึ่งฉันมีแฟนอยู่แล้วและเขาก็ก็มีแฟนอยู่แล้วเช่นกันและเรา2คนก็ได้เรียนห้องเดียวกันตอนนั้นซึ่งบ้านฉันและบ้านเขาอยู่ใกล้กันมากเราต่างใช้ชีวิตตามปกติฉันเป็นคนที่เอาแต่ใจเอาแต่ชนะใช้อารมเป็นคนขี้เหวี่ยงไม่เคยยอมคนหรือเป็นผู้หญิงที่แย่เลยแหละฉันกับแฟนทะเลาะกันบ่อยเพราะฉันเป็นคนที่ไม่ยอมไม่เคยง้อจนฉันคิดว่ามันทะเลาะมกไปจนเอเรื่องฉันไปบอกเขาคนนั้นฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่มีเหตุผลมากที่สุดแต่พอเขาพูดและบอกว่าทะเลาะกันเพราะเรื่องแค่นี้การที่ฉันตัดสินใจที่จะคบกันแค่เรื่องแค่นี้ไร้สาระมกแต่ฉันก็นะคะเป็นคนที่ไม่ยอมเถียงทุกอย่างพูดทุกอย่างจนเอาให้ตัวเองชนะแต่ฉันกับไม่ชนะผู้ชายคนนี้เลยสักนิดเรื่องของฉันกับเขาอาจยาวแต่อยากให้ทุกคนอ่านให้จบนะคะ..........................
ฉันและแฟนคบไปเรื่อยๆแต่เขาและเทอก็คบไปเรื่อยๆเช่นกันแต่แฟนฉันและแฟนเขาซึ่งอยู่ห้องเรียนเดียวกันแต่ฉันละเขาอยู่ห้องเรียนเดียวกันฉันกับแฟนแตกต่างมากฉันพยายามทำให้เขายิ้มตลกแต่เขากับไม่เขาไม่เคยยิ้มสักครั้งไปแต่กับเขาเวลาเราเรียนหนังสือโลกมันเหมือนเล่นตลกนะฉันกับมีความสุขละยิ้มโดยไม่ต้องทำอะไรสักอย่างเวลาอาจารย์ย้ายโต๊ะเรียนที่ไรเรา2คนก็นั่งใกล้กันทุกทีบางที่นั่งตรงข้ามแค่เหงยหน้าก็เจอกันทุกทีจนฉันคิดว่าฉันรักเขาเข้าแล้วละจนเลิกกับแฟนเพราะฉันอุตส่าห์ซื้อของคบรอบ6เดือนแต่เขากับไม่พูดอะไรแต่ฉันไม่ได้โกรธที่แฟนฉันไม่ซื้อให้อะไรเลยแค่ความรู้สึกของฉันบอกว่าไม่ใช่แล้วฉันก็เลิกแอบรักเขาข้างเดียวฉันกล้าพูดได้เต็มปากว่าแอบรักไม่ใช่แอบชอบเพราะเวลาทุกวันที่อยากมาเรียนเพราะเขาอยากเจอหน้าของเขาคนนั้นทุกวันเวลาที่เขายิ้มมันมีความสุขมากจนเขารู้ว่าฉันแอบรักเขาเขาก็เกลียดทุกอย่างว่าฉันทุกอย่างว่าเขาคงไม่มาคบผู้หญิงอย่างฉันหรอกแต่ฉันไม่ต้องการจะแย่งใครทั้งนั้นฉันถึงไม่บอกเขาฉันแอบรักมา1ปีจนฉันขึ้นว่าจะพอและหยุดเพราะเขาทั้งด่าว่าจนฉันดูต่ำไปเลยพอฉันตัดใจเขากลับโทรมาทำให้ฉันยิ้มและรู้ไหมคะเขาเลิกกับแฟนถึงโทรมาความสุขฉันตอนนั้นก็ดีใจนะคะแต่รู้ไหมคะฉันกำลังจะคบกับผู้ชายคนใหม่อยู่กำลังจะตอบว่าคบมันตลกไหมละคะทำให้ฉันวางสายจากผู้ชายคนนั้นไปเลยและไปคุยกับเขาความสุขฉันอยากจะแก้แค้นมากกเพราะเขาทำหัวใจฉันหายไปแล้วฉันคุยกับเขาไปอีกเรื่อยย เขายอมฉันทุกอย่างไม่เคยเอาชนะ ตามใจฉัน เอาอกเอาใจ ใจเย็นเวลาฉันโมโหจากที่อื่นหรือที่เขาฉันก็จะลงที่เขาซึ่งเขาไม่เคยโกรธ จนฉันบอกเขาว่าฉันรักเขาไม่ได้เพราะเขาทำร้ายความรู้สึกที่ฉันรักไปหมดแล้ว จนเราเลิกคุยไปสักพักหนึ่งเขาก็ไปมีแฟนใหม่แต่พอฉันรู้ฉันก็ไปเอาคืนเขาก็กลับมาหาฉันฉันทำแบบนี้2ครั้ง แต่ก็ที่จะถึงครั้งที่2ฉันได้ไปมีแฟนใหม่ซึ่งผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนฉันมากก่อนจนฉันคิดว่าฉันรักผู้ชายคนนี้มากแต่เขาก็ทิ้งฉันจนฉันแทบบ้าแต่ฉันคิดกลับไปฉันก็ทิ้งเขาจนเขาแทบบ้าเขาพยายามถามเพื่อนฉันเพื่อมาคุยกับฉันแต่ฉันก็ใจแข็งอะคะเหมือนกันเลยฉันพยายามแทบจะขุกเข่าให้ผู้ชายคนนี้มาหาฉันร้องไห้จนแบบไม่มีน้ำตา จนพี่ฉันให้เขากลับมาดูฉันเขาก็นะคะบอกจะไม่กลับมาก็กลับมาฉันรู้แต่แรกว่ากลับมาแต่ฉันก้ไม่เห็นค่าบอกว่าลืมผู้ชายคนนั้นไม่ได้จนฉันต้องเสียเขาไปอีกครั้งและเขาก็ไปมีแฟน นั้นละคะ จนฉันอยู่คนเดียวละคิดๆๆอยู่นานว่าขาดเขาไม่ได้ฉันเลยกลับไปคุยกับเขาและเขาก็เลิกกับแฟนรอบที่2 แต่ฉันคิดว่าฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้เลิกแต่เขากลับไม่เขาบอกว่ารักจึงกลับมาแต่ฉันไม่อยากให้เขาเลิกจริงๆนะคะที่กลับไปคุยรู้สึกว่าเอาแค่เพื่อนกลับมาเหมือนเดิมก็ดี เรื่องของเขากับฉันก็เกิดมา2ปีคุยกันแต่ไม่เคยจะคบและเป็นแฟนกันเลยสักครั้งเขาบอกรักฉันแต่ตรงข้ามกับฉันไม่เคยพูดเพราะฉันยังไม่กล้าพูดความรู้สึกฉันมันโดนทำร้ายมามากจนฉันดึงความรักมาไม่ไหว ปัจจุบันฉันก็คุยแต่ฉัน งง ว่าความรู้สึกตัวเองคืออะไร รัก จริงงหรือฉันแค่ไม่อยากเสียผู้ชายดีๆแบบ เขาไป แค่ความเห็นแก่ตัวผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งไม่เคยเจอใครดีตามใจจนเราทำอะไรโดยไม่ต้องแคร์ ฉันเองตอบคำถามให้ใจตัวเองไม่ได้จริงง มันเขาไปไม่ถึงใจมีแต่คำตอบไม่รู้อยู่ในหัว และฉันไม่อยากให้มันค้างอยู่แบบนี้และคุยกันไปเรื่อยยอีกหลายปี ฉันรู้สึกเฉยกลับการที่เราได้คุยกันไม่ดีใจเลยที่เราได้คุยกันเฉยแต่ไม่อยากเสียไปฉันว่าฉันเห็นแก่ตัว มันคือความรักอยู่ไหมคะ ฉันยัง งง และ ไม่กล้าตอบใครว่าฉันรักเขาไหม
มันใช่ความรักหรือเปล่า
ฉันและแฟนคบไปเรื่อยๆแต่เขาและเทอก็คบไปเรื่อยๆเช่นกันแต่แฟนฉันและแฟนเขาซึ่งอยู่ห้องเรียนเดียวกันแต่ฉันละเขาอยู่ห้องเรียนเดียวกันฉันกับแฟนแตกต่างมากฉันพยายามทำให้เขายิ้มตลกแต่เขากับไม่เขาไม่เคยยิ้มสักครั้งไปแต่กับเขาเวลาเราเรียนหนังสือโลกมันเหมือนเล่นตลกนะฉันกับมีความสุขละยิ้มโดยไม่ต้องทำอะไรสักอย่างเวลาอาจารย์ย้ายโต๊ะเรียนที่ไรเรา2คนก็นั่งใกล้กันทุกทีบางที่นั่งตรงข้ามแค่เหงยหน้าก็เจอกันทุกทีจนฉันคิดว่าฉันรักเขาเข้าแล้วละจนเลิกกับแฟนเพราะฉันอุตส่าห์ซื้อของคบรอบ6เดือนแต่เขากับไม่พูดอะไรแต่ฉันไม่ได้โกรธที่แฟนฉันไม่ซื้อให้อะไรเลยแค่ความรู้สึกของฉันบอกว่าไม่ใช่แล้วฉันก็เลิกแอบรักเขาข้างเดียวฉันกล้าพูดได้เต็มปากว่าแอบรักไม่ใช่แอบชอบเพราะเวลาทุกวันที่อยากมาเรียนเพราะเขาอยากเจอหน้าของเขาคนนั้นทุกวันเวลาที่เขายิ้มมันมีความสุขมากจนเขารู้ว่าฉันแอบรักเขาเขาก็เกลียดทุกอย่างว่าฉันทุกอย่างว่าเขาคงไม่มาคบผู้หญิงอย่างฉันหรอกแต่ฉันไม่ต้องการจะแย่งใครทั้งนั้นฉันถึงไม่บอกเขาฉันแอบรักมา1ปีจนฉันขึ้นว่าจะพอและหยุดเพราะเขาทั้งด่าว่าจนฉันดูต่ำไปเลยพอฉันตัดใจเขากลับโทรมาทำให้ฉันยิ้มและรู้ไหมคะเขาเลิกกับแฟนถึงโทรมาความสุขฉันตอนนั้นก็ดีใจนะคะแต่รู้ไหมคะฉันกำลังจะคบกับผู้ชายคนใหม่อยู่กำลังจะตอบว่าคบมันตลกไหมละคะทำให้ฉันวางสายจากผู้ชายคนนั้นไปเลยและไปคุยกับเขาความสุขฉันอยากจะแก้แค้นมากกเพราะเขาทำหัวใจฉันหายไปแล้วฉันคุยกับเขาไปอีกเรื่อยย เขายอมฉันทุกอย่างไม่เคยเอาชนะ ตามใจฉัน เอาอกเอาใจ ใจเย็นเวลาฉันโมโหจากที่อื่นหรือที่เขาฉันก็จะลงที่เขาซึ่งเขาไม่เคยโกรธ จนฉันบอกเขาว่าฉันรักเขาไม่ได้เพราะเขาทำร้ายความรู้สึกที่ฉันรักไปหมดแล้ว จนเราเลิกคุยไปสักพักหนึ่งเขาก็ไปมีแฟนใหม่แต่พอฉันรู้ฉันก็ไปเอาคืนเขาก็กลับมาหาฉันฉันทำแบบนี้2ครั้ง แต่ก็ที่จะถึงครั้งที่2ฉันได้ไปมีแฟนใหม่ซึ่งผู้ชายคนนี้เป็นเพื่อนฉันมากก่อนจนฉันคิดว่าฉันรักผู้ชายคนนี้มากแต่เขาก็ทิ้งฉันจนฉันแทบบ้าแต่ฉันคิดกลับไปฉันก็ทิ้งเขาจนเขาแทบบ้าเขาพยายามถามเพื่อนฉันเพื่อมาคุยกับฉันแต่ฉันก็ใจแข็งอะคะเหมือนกันเลยฉันพยายามแทบจะขุกเข่าให้ผู้ชายคนนี้มาหาฉันร้องไห้จนแบบไม่มีน้ำตา จนพี่ฉันให้เขากลับมาดูฉันเขาก็นะคะบอกจะไม่กลับมาก็กลับมาฉันรู้แต่แรกว่ากลับมาแต่ฉันก้ไม่เห็นค่าบอกว่าลืมผู้ชายคนนั้นไม่ได้จนฉันต้องเสียเขาไปอีกครั้งและเขาก็ไปมีแฟน นั้นละคะ จนฉันอยู่คนเดียวละคิดๆๆอยู่นานว่าขาดเขาไม่ได้ฉันเลยกลับไปคุยกับเขาและเขาก็เลิกกับแฟนรอบที่2 แต่ฉันคิดว่าฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้เลิกแต่เขากลับไม่เขาบอกว่ารักจึงกลับมาแต่ฉันไม่อยากให้เขาเลิกจริงๆนะคะที่กลับไปคุยรู้สึกว่าเอาแค่เพื่อนกลับมาเหมือนเดิมก็ดี เรื่องของเขากับฉันก็เกิดมา2ปีคุยกันแต่ไม่เคยจะคบและเป็นแฟนกันเลยสักครั้งเขาบอกรักฉันแต่ตรงข้ามกับฉันไม่เคยพูดเพราะฉันยังไม่กล้าพูดความรู้สึกฉันมันโดนทำร้ายมามากจนฉันดึงความรักมาไม่ไหว ปัจจุบันฉันก็คุยแต่ฉัน งง ว่าความรู้สึกตัวเองคืออะไร รัก จริงงหรือฉันแค่ไม่อยากเสียผู้ชายดีๆแบบ เขาไป แค่ความเห็นแก่ตัวผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งไม่เคยเจอใครดีตามใจจนเราทำอะไรโดยไม่ต้องแคร์ ฉันเองตอบคำถามให้ใจตัวเองไม่ได้จริงง มันเขาไปไม่ถึงใจมีแต่คำตอบไม่รู้อยู่ในหัว และฉันไม่อยากให้มันค้างอยู่แบบนี้และคุยกันไปเรื่อยยอีกหลายปี ฉันรู้สึกเฉยกลับการที่เราได้คุยกันไม่ดีใจเลยที่เราได้คุยกันเฉยแต่ไม่อยากเสียไปฉันว่าฉันเห็นแก่ตัว มันคือความรักอยู่ไหมคะ ฉันยัง งง และ ไม่กล้าตอบใครว่าฉันรักเขาไหม