คิดอยู่นานแล้วครับว่าจะตั้งกระทู้นี้ดีหรือเปล่า เพราะโอกาสจะเจอก็คงน้อยมาก แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
เพราะระยะหลังๆฝันถึงเธอบ่อยมาก ทั้งดีและไม่ดี ถ้าใครพอจะรู้จักเธอคนนี้ หรือประมาณนี้รบกวนบอกเธอให้หน่อยนะครับ

เธอคนนี้เป็นผู้หญิง ชื่อแก้ว จำได้แค่ชื่อเล่นอย่างเดียว อายุเท่ากับผม คือ 29 ปี แต่ผมจำได้ลางๆว่า
เธอบอกว่าเธอเกิดก่อน แต่ที่บ้านไปแจ้งเกิดให้ช้า และเคยเอาบัตรประชาชนให้ผมดูว่าเกิดวันเดือนปีเดียวกันกับผมด้วย
เธอเคยเข้ามาอยู่กรุงเทพพักนึง อาศัยอยู่รัชดาซอย 36 หรือแถวๆหลังจันทรเกษม หรือไม่ก็ลาดพร้าวซอย 35 เนี่ยหละครับ
ประมาณ 10 กว่าปีที่แล้ว น่าจะราวๆปี 2545-2547 คงจะประมาณนั้นน่ะครับ เธอมาอาศัยอยู่กับน้าหรืออา
และมีน้องสาว(ลูกพี่ลูกน้อง) เรียนอยู่โรงเรียนจันทร์หุ่นบำเพ็ญ น้องเธอจบจากโรงเรียนนาฏศิลป์จันทบุรี(หรือชลบุรี) ผมเลยคิดว่าเธอน่าจะอยู่แถวๆนั้นด้วย
คร่าวๆก็มีประมาณนี้หละครับ ^_^ ใครพอจะรู้จักคนชื่อนี้ อายุประมาณนี้ และจำได้ว่าเค้าเคยใช้ชีวิตแบบนี้ฝากด้วยนะครับ

ต่อไปขอเล่าเรื่องนิดนึงว่าทำไมถึงรู้จักเธอคนนี้ และทำไมถึงคิดถึงขึ้นมา
คือพักหลังๆไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมจะชอบนึกถึงบ่อยๆ ทั้งๆที่ไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว 10 กว่าปีได้แล้ว นึกถึงจนขนาดบางทีเก็บเอาไปฝัน
ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ม.4 โรงเรียนจันทร์หุ่นบำเพ็ญ นี่หละครับ แล้วก็เรียนอยู่ห้องเดียวกับผู้หญิงอีกคน ขอไม่เอ่ยชื่อในที่นี้ ขอเรียกว่า L แทนละกันครับ
ผมก็สนิทกับ L เพราะบ้านไปทางเดียวกัน เลยกลับด้วยกันบ่อยๆ ไปใหนด้วยกันบ่อยๆ จนมีโอกาสได้รู้จักกับพี่ของ L ซึ่งก็คือแก้ว
ด้วยความที่แก้วช่างพูด เลยทำให้สนิทกันเร็วมาก ในเวลาไม่กี่อาทิตย์ แก้วจะชอบเรียกผมว่า ไอ้เสือ (เรียกตาม L ที่มาก็จากเสือยิ้มยาก ผมไม่ค่อยยิ้ม)
คือจริงๆแล้วผมเรียก พี่แก้ว มาตลอดน่ะหละครับ เพราะเป็นพี่ของเพื่อน เลยเรียกตาม แต่มารู้จริงๆว่าอายุเท่ากันเลย แต่ติดปากไปแล้วก็เลยตามเลย

อีกสาเหตุนึงที่ทำให้สนิทกับแก้วบ่อยๆก็เพราะช่วงนั้นผมชอบ L เลยไปใหนมาใหนด้วยกันกับ L บ้าง บางครั้งก็ไปกัน 3 คนเนี่ยหละครับ
ช่วงนั้นถ้ามีเวลาว่างเมื่อไหร่จะไปหาแก้วตลอดเลย แก้วเคยมาเปิดร้านขายของอยู่ที่เดอะมอลล์งามวงวาน เลิกเรียน จากลาดพร้าวผมก็นั่งรถเมล์ไปหา
ไปมันเกือบทุกวัน กลับบ้านก็มืดค่ำ บางทีก็ไปนั่งอยู่เฉยๆ มี L ไปด้วยบ้าง บางวันไม่มีก็ไปมันซะอย่างนั้นหละ จนพักหลังห่างกับ L ไปก็ยังติดต่อแก้วอยู่
แล้วก็สนิทกันมากขึ้น วันหยุดก็พากันนั่งรถเมล์ไปเที่ยวที่นั่นที่นี่ กลับมาก็เอาโทรศัพท์มาโทรหากันตลอด ตอนนั้นมีโปร Orange 5 คนสนิทนาทีละ 1 บาท
คุยกันทุกวัน บิลรายเดือนออกมาบางเดือนค่อนหมื่นก็มี ถามว่าชอบมั้ย กลับไปนั่งอ่านไดอารี่ของตัวเองในช่วงนั้นก็ยังบอกตัวเองเลยว่ารู้สึกแปลกๆ
ไม่ได้อยากเป็นเจ้าของ ไม่ได้ชอบแแบบแฟน แต่แค่รู้สึกดีด้วย แต่ก็ไม่เคยบอกไป ก็ยังไปเที่ยว ไปใหนมาใหนด้วยกันเรื่อยๆ ในฐานะพี่กับน้องนั่นหละครับ
ทุกๆวันมันเหมือนจุด Paek ขึ้นเรื่อยๆ เพราะไม่เคยรู้สึกดีกับใครในความรู้สึกแปลกๆแบบนั้นมาก่อน แล้วแก้วก็หายไป... หายไปจากชีวิตเลย ไปดื้อๆแบบนั้นหละครับ ตอนนั้นเคว้งมาก เจอน้องหักอกมาแล้วรอบนึง ครั้งนี้เหมือนโดนพี่ซ้ำที่เดิมเลย ...

ผมรู้ว่าบ้านเธออยู่ตรงใหนก็จริง แต่ไม่เคยเข้าไปหาที่บ้านสักครั้ง เวลาจะไปใหนมาใหนก็โทรหากันตลอดอย่างเดียว และอีกทางคือบอกผ่าน L
ซึ่งผมติดต่อแก้วไปไม่ได้นานๆเลยเกิดความสงสัยว่าทำไม อะไรยังไง เลยถาม L .. ผมจำคำตอบที่แน่นอนไม่ได้
แต่คับคล้ายคับคลาว่าที่บ้านเค้าน่าจะมีปากเสียงกัน แล้วแก้วก็ย้ายกลับต่างจังหวัดไป ซึ่งผมมารู้ทีหลังเป็นอาทิตย์
ผมมีเบอร์โทรศัพท์เธออยู่ โทรไปบางทีก็ติดบ้าง แต่ไม่มีใครรับสาย และส่วนใหญ่จะเหมือนปิดเครื่องไปเลย
มีครั้งสุดท้ายที่โทรติด และได้คุยกับเธอก็ปีกว่าๆจากนั้น เธอบอกว่าย้ายกลับไปอยู่บ้านต่างจังหวัดแล้ว แต่งงานมีลูกแล้วคนนึง


... แล้วก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย และผมก็ค่อยๆลืมเรื่อยเธอจนมาถึงไม่กี่เดือนมานี้เองครับ ที่เพิ่งเริ่มฝันแปลกๆ ทำให้ต้องกลับมานั่งหาไดอารี่เก่าๆของตัวเอง
อ่านอีกครั้งเพื่อหวนความทรงจำว่าช่วงนั้นทำอะไร ยังไงกับใครบ้าง
บางทีผมแค่อาจจะอยากรู้ว่าเพื่อนสนิทผมในสมัยเด็ก ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง แค่นั้นก็ได้มั้งครับ ^_^