ความคิเห็นที่4ค่ะ        ที่คุณต่อว่าและตักเตือนเราให้รู้จักคิดให้รู้จักมีสติก  คิดสิคิด  อย่าฟุ้งเกินไป  ให้ลดโทสะ โมหะ       คุณอาจจะตีความหมายข้อความที่เราพิมมาขอความช่วยเหลือผิดไป      อาจเป็นเพราะตัวของเราเองที่พิมและจัดข้อความเว็นวรรคไม่เป็น   และเว็นรายละเอียดไปบ้างเพราะเรื่องมันยาว   เลยทำให้คุณไม่พอใจคิดว่าเราใจแคบกับเด็ก  
                      ย่อเรื่องนะค่ะ   เด็กเกิดปี32   แต่ตอนที่แม่เด็กบอกว่าท้องกับสามีเรา  สามีเรายังไม่ได้มาแต่งงานกับเรา   แม่เด็กต้องท้องก่อนปลายปี30   เพราะเราแต่งกับสามีปลายปี30  เด็กในท้องต้องเกิดประมาณระยะปลายปี30ถึงกลางปี 31  ญาติฝ่ายสามียกเหตุผลให้สามีฟัง  แล้วหลักฐาน คือ ใบสมรสที่จดวันเดือนปี ที่แต่งงานกัน  หลักฐานกับความจริงที่เด็กเกิด  มันขัดแย้งกันเห็นได้ชัดเจน   เด็กอาจไม่ใช้ลูกของ     สามี                                                                                                                                                                                                                                     ปัญหาตอนนี้     คือ     สามีได้ยอมรับเด็กไปแล้ว  ตามที่แม่เด็กยกเหตุผลขอให้รับเป็นลูก เพียงต้องการใช้เอาไปคุ้มครอบลูกของเธอใช้กับฝ่ายสามีของลูกสาวเธอที่ญาติฝ่ายสามีลูกไม่ยอมรับในตัวลูกสาวของเธอกับหลานที่เกิดมาแล้วปีนี้  ที่ญาติฝ่ายสามีลูกสาวเธอเคาไม่รับเป็นลูกสะใภ้กับตัวหลาน เพราะเด็กกับสามียังไม่ได้แต่งงานกัน มีท้องแล้วถึงแสดงตัวว่าท้องกับลูกชายเคา      (พอแม่เด็กขอให้ช่วยเหลือ โดยการรับเป็นลูกปี57นี้เอง  เพื่อทางพ่อแม่สามีของลูกเธอ จะได้เกรงใจเมื่อรู้ว่าพ่อ คือ ใคร และมีหน้าตาในสังคมมากแค่ไหน   สามีเรารู้สึกผิดที่ไม่ได้เลี้ยงดู  ก็เลยยอมรับให้เด็กเอาไปบอกพ่อแม่และญาติสามีเด็กว่ามีพ่อเป็นใครได้)                                                                                                                                                                                                                                     แต่ตอนนี้สามีเราไม่แน่ใจแล้วว่าเด็กเป็นลูกเพราะหลักฐานมันฟ้องชัดเจนตรงหน้า (ก่อนยอมรับเด็กไม่ได้คิดถึงหลักฐานว่าแต่งงานปีพ.ศ.อะไร จดทะเบียนเดือนอะไร พอมาดูตอนนี้ก็ได้ยอมรับเป็นพ่อไปแล้วในปีนี้57 เป็นคำพูดยังไม่ได้รับรองตามกฏหมาย )                                                                                                                                                                                                                                        ที่ไม่อยากให้เด็กและแม่เด็กมาที่บ้านฝ่ายเรา  เพราะมันมีเรื่องอื่นอีกมากที่เราไม่ได้พิมให้อ่าน     เลยทำให้คุณไม่พอใจพิมต่อว่าสังสอนเรามาให้ใจกว้างอย่าใจแคบ  ให้รู้จักมีสติก        เราไม่เคยสู้รบตบมือกับอีกฝ่ายเลยสักครั้ง   พอรู้เรื่องแบบไม่ทันตั้งตัวมันมีแต่ความเสียใจกับหลักฐานที่แสดงตรงหน้า   ก็เลยพิมมาขอความช่วยเหลือให้ช่วยแน่นำว่าเราควรทำอย่างไรในเมื่อเรื่องเป็นแบบนี้                                                                                                                                                                                                                                       ถ้าอยากรู้รายละเอียดอีกนิดมีใน  เข้าไปที่ความคิดเห็นที่ 7 นะค่ะเราพยายามแก้ไขการพิมให้ถูกวิธีการเว็นวรรค เพื่อทุกท่านที่เข้ามาอ่านและช่วยแน่นำจะได้ง่ายขึ้น    พยายามพิมและเว็นวรรคได้เท่านี้จริงๆ ใช้คอมยังไม่ค่อยเก่ง การพิมก็จัดให้ใด้แบบเขียนในกระดาษไม่ได้เลย                                                                                                                                                                                                                                         ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยเหลือแนะนำมามากค่ะ ตอนนี้ก็ทำตามบางส่วนที่แนะนำมาบ้างแล้วค่ะ       เช่น ของคุณความคิเห็นที่1 และ ความคิดเห็นที่5  ที่ให้เด็กและสามีตรวจ DNA  เพื่อความชัดเจน   และสามีกับเราจะได้ไม่ติดค้างคาใจเรื่องตัวเด็ก     แล้วทุกคนทั่งฝ่านพ่อแม่สามีและพ่อแม่ฝ่ายเรา    ก็ตกลงกันว่า  ถ้าผลตรวจออกมาแล้วเป็นลูกสามีกับผู้หญิงนั้นจริงๆจะไม่ห้ามถ้าเด็กจะมาหาพ่อ หรือ ญาติทางพ่อ   แต่ห้ามตัวแม่เด็กมายุ่งในครอบครัวของเราอีก  เพราะถ้าผลออกมาว่าใช้ลูกของสามีเราจริง ก็หมายความว่าผู้หญิงนี้กับสามีเราแอบเล่นชู้กันจริงๆ  เพราะเด็กเกิดปี32 หลังเราแต่งงานกับสามีได้2 ปีกว่าแล้ว