Hello darkness, my old friend,

I've come to talk with you again,

Because a vision softly creeping,

Left its seeds while I was sleeping,

And the vision that was planted in my brain

Still remains

Within the sound of silence.


In restless dreams I walked alone

Narrow streets of cobblestone,

'Neath the halo of a street lamp,

I turned my collar to the cold and damp

When my eyes were stabbed by the flash of a neon light

That split the night

And touched the sound of silence.


And in the naked light I saw

Ten thousand people, maybe more.

People talking without speaking,

People hearing without listening,

People writing songs that voices never share

And no one dare

Disturb the sound of silence.


"Fools" said I, "You do not know

Silence like a cancer grows.

Hear my words that I might teach you,

Take my arms that I might reach you."

But my words like silent raindrops fell,

And echoed

In the wells of silence


And the people bowed and prayed

To the neon god they made.

And the sign flashed out its warning,

In the words that it was forming.

And the sign said, "The words of the prophets

are written on the subway walls

And tenement halls."

And whisper'd in the sounds of silence.



เนื้อเพลง Sound Of Silence เพื่อประโยชน์ในการศึกษาเท่านั้น
สิทธิ์ในเนื้อเพลงยังคงเป็นของผู้ประพันธ์หรือผู้ถือสิทธิ์เช่นเดิม



สวัสดีความมืดเพื่อนเก่า
ต้องมาคุยด้วยอีกแล้ว
เพราะจินตนาการแทรกซึมเข้ามา
หยอดเมล็ดพันธุ์ไว้ในตอนที่ฉันกำลังหลับ
แล้วจินตนาการนั้นก็งอกงามขึ้นในหัวฉัน
แฝงอยู่
ในเสียงแห่งความเงียบ

ในฝันร้ายนั้นฉันเดินคนเดียว
บนตรอกที่ปูด้วยหิน
ภายใต้แสงนวลของไฟถนน
ฉันขยับปกเสื้อเพราะความเย็นชื้น
เมื่อแสงนีออนเสียดแทงเข้าตา
เจิดจ้าในความมืด
และได้สัมผัสเสียงแห่งความเงียบ

และในแสงนั้นฉันได้เห็น
คนเป็นหมื่นหรืออาจมากกว่า
ต่างคุยกันแม้ไม่ได้ปริปาก
ต่างได้ยินแม้ไม่ได้ฟัง
ต่างเขียนเพลงแม้ไม่ได้ร้อง
และไม่มีใครกล้า
รบกวนเสียงแห่งความมืด

" ความโง่ " ที่ฉันพูดถึง " ไม่รู้หรือ
ว่าความเงียบนั้นเหมือนเนื้อร้าย
ฟังคำฉันที่อาจเป็นบทเรียน
ยุดแขนฉันที่อาจทำให้ฉันเอื้อมถึง "
แม้คำพูดฉันนั้นเงียบดั่งหยาดฝน
แต่จะดังก้องอยู่
ในบ่อน้ำแห่งความเงียบ

และผู้คนก้มหน้าอธิษฐาน
ต่อพระเจ้าแสงนีออนที่เขาสร้างขึ้น
และปิดไฟสัญญาณของคำเตือน
ในข้อความที่ก่อร่างขึ้น
สัญญาณนั้นอ่านว่า " คำทำนายของผู้พยากรณ์
ได้เขียนไว้ที่กำแพงรถไฟใต้ดิน
และผนังบ้านเช่า "
ซึ่งกระซิบอยู่ในเสียงแสงความเงียบ


***


เสียงในความเงียบคือเสียงที่ไม่อาจพูดออกมา
เป็นความทุกข์ความอึดอัดใจ ที่ดังก้องอยู่ในหัว
และไม่มีใครสนใจจะฟัง จะเข้าใจ

ตอนพอลไซม่อนเรียนจบใหม่ ๆ
ได้ทำงานที่ต้องนำเพลงที่ขายดีมาก ๆ ของบริษัท
ไปขายให้บริษัทแผ่นเสียง ... ว่านักร้องของบริษัทไหนสนใจ
ทำอยู่ 6 เดือนก็ยังขายเพลงไม่ได้
แต่เขาจึงแต่งเพลงให้บริษัทไปสองเพลงเพื่อตอบแทนค่าจ้างที่ได้รับมาแล้ว
แต่กลับทะเลาะกับบริษัท และลาออก
ก็ได้เขียนเพลง 'The Sound Of Silence.'ขึ้นมา
ด้วยความรู้สึกตอนนั้นคือ ไม่มีใครรับฟังใคร



เป็นเพลงในหนังสือเพลง Daffodil หน้า 33