อ้างอิงจากกระทู้เดิม  http://ppantip.com/topic/31273487


เริ่มแรกนั้นเราได้บังเอิญเจอกับแมวตัวหนึ่ง หลังจากที่เรากลับมาจากตจว.ทิ้งบ้านไว้นาน บ้านเราเป็นบ้านเดี่ยว
ค่อนข้างมีบริเวณบ้านพอสมควร ก็มาเจอนางนอนสบายใจอยู่หน้าบ้าน ด้วยความที่บ้านเราไม่เคยเลี้ยงแมว
และโดยส่วนตัวไม่ค่อยชอบแมวเท่าไหร่ก็พยายามไม่สนใจอะไรนาง
แต่สุดท้ายมองกันไปมองกันมาก็ยอมใจอ่อนแอบให้อาหารนางบ้าง

แต่เหตุมันเกิดจากว่าเรามาเห็นว่าท้องนางป่องผิดปกติ แมวจรผอมมากๆแต่ท้องป่องค่ะ คิดว่ายังไงก็ท้องแน่นอน
พอรู้ว่าท้องบ้านเราก็เริ่มที่จะสงสารนางเอามากๆ เริ่มคิดวิธีให้อาหาร ดูแลนางบ้างในพันทิพคร่าวๆ




แอบโดนบ่นเหมือนกันเรื่องให้อาหารที่มีก้าง แต่ตอนนั้นชุกหุกจริงๆ ไม่ได้คิดจะเลี้ยงเป็นเรื่องเป็นราว


สุดท้ายแล้วที่บ้านก็ตั้งชื่อให้ว่าน้อง โป๊ะโปะ (มาจากแมวในการ์ตูนญี่ปุ่นอะไรซํกอย่างที่คุณพ่อชอบ) ที่จริงนางอพยพย้ายมากับสามี
แต่สามีนางโหดสุด ไม่เข้าใกล้คนเลยทั้งๆที่ใจก็อยากจะเลี้ยงเหมือนกัน สุดท้ายสามีนางก็หายไป -.-"
ที่อยากจะบอกก็คือถึงแม้น้องโป๊ะโปะจะไม่สวยเอามากๆเลยในสายตาคนที่พบเหตุแถมสีก็น่ากลัวมากๆ (เรายังแอบกลัว)
แต่นางเป็นแมวที่เรียบร้อย มีมารยาทและเชื่องมากๆ เรียกให้มาก็มา ดุก็ฟัง ไม่ดื้อเลยซัดนิดเดียว อันนี้แปลกใจเหมือนกัน
เรารู้สึกเหมือนเค้าสนิทกับบ้านเรามาหลายปี ทั้งๆที่เลี้ยงมาแค่ไม่ถึงเดือน

จนสุดท้ายวันคลอดเด็กก็ได้เข้ามาอยู่ในบ้าน สุดท้ายใจอ่อนอย่างรุนแรงที่เห็นพวกตัวน้อยๆ



แถมวันคลอดก็คลอดออกมาไม่หมดด้วยค่ะ เกือบสองวันถึงจะคลอดออกหมดสามตัว แอบเสียวอยู่เหมือนกัน


มาถึงจุดนี้ ก็พยายามที่จะหาคนมารับเด็กๆไป ยังพูดกับแม่อยู่ว่าลองลงใน pantip ก็ได้ ยังไงก็มีคนมาเอาไป แต่เหมือนพูดลอยๆ ถามกันบ้างๆลืมบ้าง
สุดท้ายเรื่องจะยกเหมียวให้คนอื่นก็หลุดลอยออกไปจากบ้านเรา เด็กๆดื้อมากเลยค่ะ สุดจะต้านทานแมวเด็ก
แต่แม่มันก็ค่อยดูแลลูกอยู่ตลอดเวลา
กลายเป็นแม่แมวติดลูกเลยค่ะ ขนาดตอนนี้ห้าเดือนกว่ายังวิ่งตามลูกอยู่ตลอด  เราอาจไม่ใช่คนรักแมวมากนะคะ
แต่พอได้ลองมาใกล้ชิด ได้ให้เวลากับพวกเค้า จะรู้เลยว่าพวกเค้าก็ไม่อยากจากเราไปไหนเหมือนกัน



จากที่คิดจะเลี้ยงนอกบ้านกลายเป็นย้ายเข้ามาโตในบ้านเลยค่ะ พอเด็กๆเริ่มหย่านมเราก็พาแม่ไปทำหมัน
เพราะไม่อยากให้ท้องอีกเด็ดขาด  ด้วยความโชคดีไปที่ร้านหมอ เค้าทราบว่าแมวที่เราเอามาเป็นแมวเก็บมาเลี้ยง
ไม่ได้ตั้งเลี้ยง คุณหมอลดค่ารักษาไปเกินครึ่งค่ะ อันนี้ปลื้มใจมากๆ แถมบอกว่าถ้าเด็กๆโตพอก็เอามาทำเลย ให้ราคาเดิม ><

หลังจากที่เด็กๆไม่ได้เคยใช้ชีวิตนอกบ้านเลย หมาแมวตัวอื่นนี่ไม่เคยรู้จัก เราก็ไม่กล้าปล่อย กลัวจะวิ่งออกจากบ้าน
เลยซื้อเชือกมาคล้องกันสามตัวแล้วให้มันพากันเดินเองอยู่เป็นเดือนๆ
จนถึงตอนนี้เริ่มปล่อยให้เดินไปไหนต่อไหนมาสองสามวันแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมไปไหน มีแว็บไปเที่ยวนอกบ้านบ้าง
เราก็ต้องเดินตามกลับบ้าน โชคดีที่คนแถวบ้านสนิทกัน เข้าใจว่าเราไม่ได้อยากเลี้ยงแบบขัง
และสัญญาว่าจะดูแลเป็นอย่างดี พร้อมกับติดแท็กที่ป้ายห้อคอเรียบร้อย
แต่สุดท้ายก็ไปผูกมิตรกับหมาปอมบ้านแถวนั้นเรียบร้อยแล้วค่ะ =.=!!

ขออนุญาติแนะนำน้อยๆนะคะ คนนี้ชื่อน้องข้าวปั้น (สีปลาสลิด สีเหมือนพ่อเด๊ะๆ)


คนนี้ชื่อน้องข้าวโพด พี่โตสุดตัวผู้ ยังไม่ได้ทำหมัน หมอบอกให้ครบ 1 ขวบก่อน
(อันนี้มีใครพอทราบมั้ยคะว่าตัวผู้หากทำหมันแล้วน้องจะหนีไปไหนหรือปล่าว?)


คนนี้ชื่อน้องข้าวเหนียว ดำเนียนสุดๆ  ตอนนี้เด็กๆอายุ 5 ขวบแล้วนะคะ







หลายคนมักคิดว่าการได้เจอกับแมวจรทำให้ตัวเองต้องกลายเป็นภาระ
สงสารแต่ก็ไม่อยากเลี้ยง ไม่อยากดูแล เอาเค้าไปปล่อย ไปทิ้งบ้าง
ในความคิดเรา ..ถึงแม้พวกเค้าจะเป็นแค่แมวจรจัดไม่มีราคา
แต่เราก็ดีใจที่นางเหมียวเดินเข้ามาในบ้านเรา แถมคลอดสมาชิกใหม่ให้เราอีกตั้งสามตัว