ออกตัวก่อนเลยว่าผมไม่ได้เรียกร้องหาน้ำใจอะไร แต่สงสัยครับ
คือ เมื่อวันศุกร์ผมขึ้นรถเมล์จากบางกะปิ ไปอนุสาวรีย์ฯ เพื่อจะกลับบ้านที่กาญจน์
บนรถคนเยอะมาก ผมก็ยืนครับ แบกกระเป๋าเสื้อผ้า 1 ใบ กับกระเป๋าโน๊ตบุ๊คอีก 1 ใบ
วันนั้น แอร์บนรถเมล์ ร้อนมากๆครับ เหงื่อท่วมหลังเลย
ยืนมาไกลพอควร ก็มีคนที่นั่งข้างๆที่ผมยืนลงรถครับ แต่ผมก็ไม่นั่ง ไปสะกิดให้ผู้หญิงที่เพิ่งขึ้นมานั่งแทน
พอเขานั่ง ก็หลับตาลง... เขาหลับเลยครับ
ผมก็ยืนแบกสัมภาระที่เจือกขนมาเยอะเองต่อไป เป็นครั้งแรกที่ผมขึ้นรถเมล์แล้วเวียนหัว
อาจเป็นเพราะร้อน รถเมล์ก็ขับกระตุก เดี๋ยวเร่ง เดี๋ยวเบรค ของก็หนัก
ต้องใช้ความสามารถในการทรงตัวมาก
ผมก็เหลือบไปมองผู้หญิงคนนั้น เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรผมเลย
ผมก็ได้แต่คิดในใจ "ช่างแม่ม ทำดี อย่าไปหวังผลตอบแทน เรารู้แก่ใจเราก็พอ"
คือ ผมก็แค่อยากให้เขาเอ่ยปาก แสดงความมีน้ำใจช่วยผมถือกระเป๋าบ้าง
ถ้าเขาขอ จะให้เขาถือกระเป๋าโน๊ตบุ๊คใบเล็ก ไม่ให้ถือกระเป๋าเสื้อผ้าหรอก
จะเอ่ยปากขอให้เขาช่วย ผมก็ไม่กล้าหรอก