สวัสดีครับ ผมมีโอกาสใช้เส้นทางสะเมิง-วัดจันทร์ที่เป็นทางลูกรัง 3 หน ในช่วงเวลาต่างกันปีกว่าๆ
แต่ละครั้งก็ได้เห็นการพัฒนาเส้นทางในทางที่ดีขึ้น เดินทางได้สะดวกขึ้น แต่ก็ไม่แนะนำสำหรับรถเก๋งอยู่ดี
พอย้อนกลับไปดูภาพเก่าๆ ก็สะดุดตากับภาพที่ถ่ายมาทั้ง 3 หน มุมเดียวกัน แต่มีการเปลี่ยนแปลงทุกครั้งที่ไป
มาดูกันครับว่าแต่ละครั้งเป็นอย่างไร

ภาพแรก ไปเมื่อตอนเดือนพฤศจิกายน 2555 เรียกได้ว่ายังมีฝนตกอยู่เลย ตอนนั้นการเดินทางค่อนข้างทุลักทุเล
เจอทางลื่น ล้อปัด แต่พอเจอทางปลอดฝนก็ขับสบายขึ้น ทางช่วงที่ผ่าน อบต.แม่แดดยังเป็นทางขรุขระเหมือนทางลำลอง
ภาพนี้จะเห็นว่าเริ่มมีเสาไฟฟ้าวางข้างทางแล้ว เตรียมพร้อมสำหรับการปักเสาไฟฟ้า


ภาพที่สอง ไปเมื่อตอนเดือนพฤศจิกายน 2556 หมดฝนแล้วขับง่ายขึ้นกว่าปีก่อน เห็นร่องรอยการกัดเซาะของน้ำบนเส้นทาง
บางช่วงเป็นร่องลึก ตกร่องไปได้นอนกลางป่าแน่นอน เส้นทางมีการพัฒนามากขึ้น ทางลาดยางใหม่ยาวกว่าเดิมประมาณ 3 กิโลเมตร
เส้นทางหน้า อบต.แม่แดดมีรถบดปรับถนนให้เรียบ คาดว่าไม่น่าจะเกินสิ้นปี 2557 น่าจะลาดยางเสร็จสมบูรณ์
ที่ประหลาดใจก็คือ ผมขับสวนทางกับรถเก๋งบนเส้นทางนี้หลายคันเลย เริ่มมีนักท่องเที่ยวใช้เส้นทางนี้กันมากขึ้น
ภาพนี้จะเห็นว่าเสาไฟฟ้าปักเรียบร้อยแล้ว แถมโยงสายไฟฟ้าเรียบร้อยแล้วด้วย


ภาพสุดท้าย ไปเมื่อตอนเดือนกุมภาพันธ์ 2557 ปลายฤดูหนาว ทางเต็มไปด้วยฝุ่นหนาเป็นนิ้ว ขับไปล้อปัดไป ฝุ่นคลุ้งกระจาย
เส้นทางหน้าอบต.แม่แดดกับหมู่บ้านทำรางระบายน้ำเกือบเสร็จสมบูรณ์ งานเดินเร็วมากครับ ขับเรียบฉิวเลย
ระหว่างทางเจอ CR-V 4WD เป็นชาวสโลวาเกียเช่ารถมาขับเที่ยวกัน ก็จอดรถทักทายกันที่จุดชมวิวและถ่ายรูปร่วมกัน
ภาพนี้ผมตกใจมาก ไม่คิดว่ามีมีการทำเส้นทางบริเวณนี้ด้วย มีการเตรียมพร้อมปรับปรุงเส้นทางเต็มอัตรา


ปลายฝนต้นหนาวปีนี้ไม่พลาดที่จะลุยไปกับเส้นทางนี้อีกหน ภารกิจหลักก็คือนำสิ่งของไปบริจาคให้เด็กๆ ตามเส้นทาง
และตามโรงเรียนบนเส้นทางนี้ครับ