แฟน(อเมริกัน)มักเปรียบเปรยว่า เราทำงานมีเงินใช้ เก็บเงินไว้ใช้คนเดียว ขนเงินไปให้ครอบครัวที่เมืองไทย ขณะที่เค้าเงินหมดลงไปทุกที  

เอ่อเราก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงแล้ว เงินก็เงินเรา ไม่เคยขอเค้าซักเหรียญ ค่าใช้จ่ายสำหรับลูกเราออกเองทุกอย่างตั้งแต่ตั้งครรภ์จนถึงตอนนี้ลูกสองขวบ อนาคตก็คงต้องจ่ายต่อไป ได้เงินเดือนมา เราก็ส่งเข้ากองทุนการศึกษาของลูกเลย จะส่งลูกถึงระดับมหาวิทยาลัย

ค่าเช่าบ้านเราก็จ่ายให้เค้าทุกเดือนไม่เคยขาด เราอาศัยเค้าอยู่ก็ถือเป็นค่าใช้จ่ายส่วนกลางซะ ซื้อของใช้ชองกิน เราหารครึ่งตลอดทั้งๆทีเค้าบริโภคมากกว่าเรา ออกไปกินข้าวเราก็เป็นคนจ่ายซะมากกว่า

เงินที่ส่งให้ญาติก็เงินเรา บัญชีเราที่ไทย ทำงานเก็บเงินมากว่าสิบปี ที่ส่งให้ก็เพราะเป็นบุณคุณกันและช่วยเหลือเรามาตลอด

ขอให้ช่วยเลี้ยงลูกนิดๆหน่อยเป็นบางวันเวลาเราเข้าออฟฟิศ ก็บ่นว่า ช่วยเราเลี้ยงลูก ไม่มีรายได้

จริงๆแฟนอยู่อีกบ้านหนึ่งห่างไป 6ชั่วโมง เวลามาหาเรากะลูก ก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน นอนเล่น ดูทีวีกับลูกทั้งวัน เราไปทำงาน กลับมาก็ซื้อของเข้าบ้าน ซื้ออาหารมาให้ มาอยู่กับเราแทบไม่ต้องออกเงินเลย

แฟนไม่ได้ทำงานประจำ เค้าทำธุรกิจประมูขของแล้ว ขายทางเน็ต ซึ่งรายได้เค้าไม่แน่นอน เราไม่เคยวุ่นวายว่าเค้าได้เงินเท่าไหร่ เพราะเค้าไม่เคยให้เงินเราอยู่แล้ว

ที่ทะเลาะกันเมื่อวาน เพราะเราขอให้เค้าอยู่ต่อกับเราอีกสองวันเพราะจะเป็นวันเกิดเรา แต่เค้าต้องกลับบ้านเค้า แล้วว่าเรา ที่เค้ามาหาเราเนี้ยะ เค้าไม่มีรายได้เลย เค้ามีค่าใช้จ่ายเยอะแยะ ขณะที่เรามีเงิน อยู่กับเรา ช่วยเลี้ยงลูก ทำให้เค้าเงินเก็บเค้าลดลงทุกที  เราก็ปรี๊ดนะ เค้าเลือกทางเค้าเอง ไม่หางานประจำทำ ไม่มีรายได้ก็โทษเราเหรอ

เราไม่ได้งี่เง่าเรื่องวันเกิดหรอกนะ แต่เค้ามางี่เง่ากับเราก่อน ปีก่อนทั้งปีเราขอเงินเค้าแค่ $400 ค่าผ่าตัดลูก ลูกเป็นถุงน้ำในไข่ ค่าผ่าตัดที่เราต้องจ่ายเองนอกเหนือจากประกันก็มากกว่า$1000 แต่เราขอเค้าแค่ $400 เพราะคิดว่า อย่างน้อยเราก็ได้เอ่ยปากขอแล้ว เพราะเป็นพ่อเด็กก็น่าจะช่วยเราบ้าง

เราเอ่ยปากขอเงินแค่ประโยคเดียว เค้าว่าเรายาวเลย ประมาณว่า เห็นแก่เงิน เค้ามีรายจ่ายมากมาย ซ่อมบ้าน ซ่อมรถ (เค้ามีรถ 5คัน เรามี 1คัน)  เราไม่สนใจเค้า ลืมวันเกิดเมื่อสองปีที่แล้ว  เอ่อวันเกิดเราปีก่อนเค้าก็ไม่ได้อยู่ ขับกลับบ้านเค้าก่อนวันเกิดเราเพียงหนึ่งวัน ปีนี้ก็เหมือนเดิม ไม่อยู่วันเกิดเรา ทั้งๆที่เค้าเป็นคนโกรธเราว่า เราลืมวันเกิดเค้า

เค้าไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่ต้องรีบด่วนกลับบ้าน งานประจำก็ไม่ได้ทำ วันที่จะไปประมูลของก็อีกหลายวัน เวลามากกว่าครึ่งหนึ่งก็นั่งดูทีวี

คือเราพยายามอธิบายว่า เราไม่ชอบให้เค้ามาเปรียบเทียบตลอดเวลา เหมือนว่า เราไปเอาเงินเค้ามาแล้วไปให้ญาติๆ ซึ่งมันไม่เป็นความจริง  ไม่อยากให้เค้าพุดว่า อยู่กับเราแล้วเค้าไม่มีรายได้เลย พอเราบอกว่า เราไม่ชอบนะอย่าพูดอย่างนี้ เค้าก็ว่า เราบ่นได้ แต่เค้าบ่นไม่ได้ เราบ่นเรื่องเหนื่อยเรื่องเครียด แต่เราไม่เคยเปรียบเที่ยบนะ ไม่เคยดูถูกเค้า แต่เค้าคิดว่า เราผิดหวังกับเค้า

คบกันมา 3ปี ก็ว่าเราเหมือนเดิม เราไม่รุ้ว่าจะเปลี่ยนความคิดเค้าได้ยังไง เหมือนว่า เราเป็นคนเห็นแก่ตัวตลอด พยายามอธิบายแล้วก็ไม่ได้ผล อธิบายเป็นภาษาอังกฤษ ยังไงมันก็อธิบายไม่ได้ลึกซึ้งเหมือนพูดไทย

ทะเลาะกันที เราอยากหนีกลับไทยกับลูกไปเลย แต่เรายังรอสมัครซิติเซ่นอีกสองปี (เราได้กรีนการ์ดจากนายจ้าง) ต้องรักษางานประจำที่ทำอยุ่ก่อน แต่ที่สำคัญไม่อยากเลิกหรอก อยากให้ลูกเติบโตมีพ่อและแม่อยู่ด้วยกัน

สิ่งที่เราต้องการจากเค้าคือ สัญญาว่าจะหยุดเปรียบเทียบ หยุดกล่าวหาเรา ว่าเค้าไม่มีรายได้เพราะอยู่กับเรา ขอโทษเราเรื่องความคิดผิดๆเกี่ยวกับเรา เราส่งemail ไปให้เค้าแล้วหล่ะ อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ละเอียด เราก็ส่งemailไปอีกที แต่เค้าเปลี่ยนเรื่อง ไม่มีคำขอโทษจากเค้า

เราเหนื่อยมากๆกับการพยายามเปลี่ยนความคิดเค้า เหมือนเราไม่ได้รักกันเลย