เรื่องก็มีอยู่ว่า เรากับแฟนเราอายุห่างกัน 6 ปี แรกๆที่ได้คบกันเพราะไปเจอกันที่ผับ เรากับเค้าไม่ได้จิงจังต่อกันเลย เค้าก็มีคนคุยเราก็มีคนคุย
แต่พอเริ่มที่จะคบกันเรากับเค้าก็ไปเที่ยวผับด้วยกัน เราเมามากเค้าก็เลยพากลับก่อนแล้วก็มีอะไรกัน(ตอนนั้นเราเฉยมากเพราะไม่เคย)...
พอเช้าเราก็คิดว่าเค้าต้องทิ้งเราแน่ๆเราเลยไม่ได้ใส่ใจเราคุยกับคนอื่นไปด้วย เรามีคนอื่นบ่อยมาก แต่เค้าก็ยังให้อภัยตลอด เค้าเสียน้ำตาให้เรามามาก
แต่แล้วผู้ชายเจ้าชู้กลายเป็นคนที่รักจริงเค้าติดเรามาก ยอมเราทุกอย่าง เอาใจ พาไปเที่ยวกินนู่นนี่เราเข้ากันได้ดีมากเลยค่ะ  เค้ารักเรามาก
..พอเริ่มเข้าปีกว่าเราก็ไปมาหาสู่บ้านเค้าบ้างนอนค้างบ้างบางเดือนค่ะ กลายเป็นว่าเราสองคนตัวติดกันค่ะ ไปไหนก็ไปด้วยกัน เค้าไปเรียนเราก็ไปนอนรอที่หอ เราเป็นคนที่เอาแต่ใจมากถึงมากที่สุดค่ะ เรื่องเล็กน้อยก็งอล โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ไม่ยอมอะไรง่ายๆจนเค้าเคยบอกเลิกเราไปครั้งนึงค่ะเลิกกันเดือนกว่า
ในระหว่างที่เลิกเรากลับไปคบกับคนอื่นไวมาก เค้ามาหาเราอ้อนวอนให้เรากลับไปทั้งๆที่เป็นคนทิ้งเรามา แต่เราไม่ยอม(ตอนนั้นเราคิดว่าคนใหม่เค้ามาช่วยเราจากความทุกข์เราเห็นใจเค้า)เค้าเลยร้องไห้กลับบ้านไปแล้วก็ไม่ได้เจอกันอีก จนถึงวันที่เราไปเที่ยวกับเพื่อน เค้าก้ไปเที่ยวกับเพื่อน แต่พอเราเห็นเค้าเราแทบช๊อคเลยค่ะ ดีใจมาก เราเลยอ่อยให้เพื่อนพาไปหาเค้าพอเราเมาสักพักก็กอดเค้าร้องไห้บอกว่าขอคืนดี เค้ายอมกลับมาคบเค้าโทรไปหาเด็กเราว่าจะกลับมาคบกับเรา แต่เรามีอะไรกับคนๆนั้นแล้วเค้าก็รับได้ จนเราได้กลับมาคบกัน เราสองคนรักกันดีค่ะ แต่ก็มีเรื่องให้ปวดใจเมื่อเค้าไปควงสาวในผับแล้วเพื่อนเรามาบอก (ตอนนั้นเราไว้ใจเค้ามากเลยให้เค้าไปเที่ยวกับเพื่อน) เจ็บปวดใจมากเลยค่ะ นี่เป็นครั้งแรกของเค้าแต่เราก็เจ็บ แต่เราก็ยอมเพราะเราอ้อนวอนให้เค้ากลับมา จนมาถึงตอนนี้คบกันมาจะ 3 ปี เราอยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน(เพราะช่วงนี้ซัมเม่อมหาลัยปิด)เราทะเลาะกันแทบจะทุกชั่วโมง เมื่อไหร่ที่ทะเลาะเราจะขอกลับบ้านตลอด จนเค้าเอือม เวลาทะเลาะกันเราจะชอบเงียบค่ะ เค้าก็จะง้อโดยการถามดีๆก่อน แต่ถามอะไรเราจะไม่พูดไม่ตอบ จนเค้าโมโหและก็เปนฝ่ายด่าเราทุกครั้ง ยกตัวอย่างเช่น "มิงมันไม่มีสมบัติเป็นคู่ชีวิตเลย ,ทำไมไม่เคยทำให้รู้สึกดีขึ้นมาเลย,ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ"
แต่เมื่อก่อนเราใช้น้ำตาสักพักเค้าก็ง้อค่ะ ยอมเป็นฝ่ายคุยดี แต่มาตอนนี้เราร้องไห้เป็นชั่วโมง ร้องไห้ต่อหน้าเค้าเค้าก็เหมือนมองไม่เห็นค่ะ ทำเหมือนเราเป็นอากาศ ทั้งๆที่อยู่ด้วยกัน
*ประเด็นล่าสุดคือ เค้าไปทำงานกลับมาจะพาเราไปกินข้าว เราบอกเค้าว่าเราไม่มีเสื้อผ้าใส่แล้ว เค้าก็บอกทำไมไม่ซักละ ทั้งที่เค้าก็รู้ค่ะว่าเครื่องซักผ้าพัง เราก็เงียบ แล้วก็ร้องไห้เค้าก็ไม่สนใจค่ะ ตอบไลน์เพื่อน พอหันมาอีกทีถามเราว่าร้องไห้ทำไม ร้องเพื่อ? เป็นไร เค้าก็ถามเราดีๆแต่เราเงียบ เค้าก็ด่า เราก็เงียบ แล้วสุดท้ายเราก้ออกไปกินข้าวกับเค้าแต่เราไม่กินค่ะ เราอคิ หยิ่งทนงตัว เค้าก้นั่งกินคนเดียวไม่สนใจ เราก็น้ำตาไหลตลอดเค้าก้จ่ายตังเสร็จก็
มาส่งบ้านเลยค่ะไม่พูดอะไรสักนิด จนถึงตอนนี้ เค้าไม่คุยกับเราเลยทักไปเหมือนไม่อยากตอบ ถามว่าไปไหนมาก็บอกว่าถามทำไม แถมเค้ายังพาญาติไปดูหนังแต่ไม่บอกเรา .
เราคิดมาตลอดค่ะ เวลาอยู่ด้วยกันเหมือนไม่มีความสุขเลย เวลา่นอนก็กอดกันดี หัวเราะด้วยกัน แต่เวลาทะเลาะกันเหมือนเกลียดกันมาหลายปี ถึงช่วงนี้
เรายังรักเขามากอยู่ค่ะ คิดไปถึงอนาคตแต่ก็เข้าใจว่าเราคงไม่ได้จบแค่คนๆนี้ แต่เราก็ยังอยากให้เค้าเป็นคนเดียวที่จะอยู่กับเราค่ะ บางครั้งก็ชอบคิดว่าสิ่งที่เค่าพูดมาตอนโมโหมันจริง เค้าอาจจะอยู่เพราะทน หรือยังไง เราเหนื่อยมากค่ะ แต่ก็ไม่อยากเสียเค้าไป ..

ปล.ปัญหาที่เราชอบคิดคือต่างคนต่างเรียนอยู่ อาจจะมีทำงานบ้างไปช่วยธุระกิจที่บ้าน พี่กับน้องเค้ามีรถขับคนละคันค่ะ แต่เค้ายังขี่มอไซ
เค้าตื่นสายมาก นอนได้ตลอดตื่นมาทานข้าวก็ไปนอนต่อ ทำให้เราติดเป็นนิสัยด้วยค่ะ เราก็อิจฉาพี่น้องเค้าบ้างนะค่ะ มีรถขับ แต่แฟนเรายังไม่มีอะไรเลย
เราทำงานในบ้านให้เค้าทุกอย่าง กวาดบ้านถูบ้าน รีดผ้า พับผ้า ตากผ้า ซักผ้า ทำกับข้าว เราก็เหนื่อยแต่เข้าใจว่ามันคือหน้าที่ เราอยากให้เค้าได้ดีค่ะ เราเคยพูดเรื่องที่เค้าไม่ยอมทำงานให้มันเปนหลักแหล่ง แต่เค้ากลับวีนกลับแล้วบอกเราว่า มิงอย่าคุยเรื่องนี้กับกูอีก เดียวกูจะหางานทำมิงยังจะด่ากูอีกไหม เราก็เงียบไปค่ะ .. เราอยากให้เค้าได้ดีนะค่ะ แม่เค้าก็พูดเสมอค่ะว่าอายุก็เยอะแล้ว เมื่อไหร่จะเรียนจบ เราก็เหนื่อยใจแทนค่ะ