ตามหัวเรื่องเลยครับ ส่วนตัวผมเป็นเด็กยุค 90 มี ร็อดแมน เป็นไอดอล ตั้งแต่เริ่มเล่นบาสใหม่ๆ ยอมรับว่ามาเล่นเพราะสแลมดังค์ จริงๆ แล้วตัวเองตอนนั้นหัดเล่นใหม่ๆดัน ถนัดแต่ลูกรีบาวด์ อย่างอื่นทำไม่ค่อยเป็นหรอกครับ เลยยิ่งชอบ เจ้าซากุรางิ พอทีนี้มาดูเอ็นบีเอ เห็น เห้ย ไอ้นี่เหมือนซากุรางิเลย ยิ่งชอบใหญ่ ตอนนั้นดูแค่เอามันส์ ดู แหกขารีบาวด์อย่างเท่ห์ ดูแค่นั้นจริงๆ แต่ตอนนี้วัย สามสิบต้นๆ เริ่มทยอยโหลดเกมส์เก่าๆมาดู ลองหัดดูแบบเป็นเกมส์มากขึ้น รู้สึก แกเก่งกว่าที่เราเคยรู้จักตอนเด็กๆเยอะเลยอ่ะ ยิ่งบูชาแกเข้าไปอีก เรื่องโคตรพ่อเกมส์รับนี่ไม่ต้องพูดถึง แกเด่นโคตรอยู่แล้วเลยกลบความดีความชอบในเกมส์บุกแกไปเยอะเลยนะครับ ผมลองดูหลายเกมส์แกมีส่วนร่วมในเกมส์บุกไม่น้อยนะ การยืนตำแหน่ง การสกรีน การดึงคนวิ่งตาม คืออธิบายยังไงอ่ะ ประมาณลูกเก๋าอ่ะครับ แต่พวกนี้มันไม่มีบันทึกเป็นสถิติให้เห็น คนเลยมองข้ามไปนะผมว่า ไม่นับรีบาวด์เกมส์บุกที่เด่นๆ ลองดูเกมส์ 6 นัดชิงปี 96 ที่แข่งกับโซนิคอ่ะครับ เกมส์นั้น ผมว่าแกเด่นกว่า mj อีกนะ นั่งดูในทีมระหว่างช่วงมีร็อดแมนกับไม่มี เล่นต่างกันเยอะเลยครับ ร็อดแมนลงมานี่ เกมส์ดีขึ้นผิดหูผิดตาทีเดียว