จริง ๆ มะระบอกเฉียบขาดกับทุกตัวที่วัดที่มะระดูแลอยู่ว่า  ตายได้แต่ห้ามป่วย
แต่มันก็ไม่ค่อยจะเชื่อกันเลยง่ะ

ตอนนี้มีตัวหนึ่งที่โรยชราอาวุโสสูงสุดในกลุ่มเป็นโรคไต  ก่อนที่จะรู้ผลเลือดมะระก็บอกหมอไว้ละว่าถ้าเป็นโรคไต เบาหวาน (อาการมันส่อ  เพราะกินน้ำเยอะมาก) ก็จะไม่สู้ละนะ  เพราะสู้ไม่ไหวทั้งหมาทั้งคน  สู้ไปก็รู้อยู่แล้วว่าอะไรรออยู่ข้างหน้า  ช้าหรือเร็วเท่านั้นเองที่ยังไม่รู้  แต่เอาเข้าจริงก็ทำใจให้ร่มเย็นไม่ไหวอะนะ

หมอบอกว่าวิธีหนึ่งที่จะช่วยชะลอวัยคือการให้น้ำเกลือ  กลุ้มใจก็อีตรงนี้ละ

ครือว่า  มะระอ้ะนะ  ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง
ไปช่วยเขาทำหมันแมวนอกสถานที่ก็เป็นได้แค่แรงงานไร้ทักษะ  เก็บอึ เช็ดฉี่ เก็บกวาดขยะ  เห็นเขาโกนขนแมวเตรียมทำหมัน  อยากจะช่วยบ้างจะได้รู้สึกว่าตัวเองค่อยมีประโยชน์ขึ้นมาหน่อย  ก็โกนไม่เป็น   กลัวมีดโกนบาดพุงแมว  ตากหน้าไปขอให้หมอช่วยสอนโกนขน  โดนหัวเราะ (เยาะ) มาซะอีก  หมอว่าทำอย่างที่ทำนั่นก็ดีอยู่แล้ว  เพราะเป็นงานที่ไม่มีใครอยากทำ  ประมาณว่าช่างเป็นงานที่เหมาะกับมะระยิ่งนัก  ชิส์ แค้นนี้ยังไม่ได้ชำระ

หมอบอกว่า  อันว่าการให้น้ำเกลือใต้ผิวหนังนี้ไม่ใช่เรื่องยาก (สำหรับคนที่ทำเป็น) เพราะก็เหมือนการฉีดยานั่นแล้  แต่นั่นก็เป็นเรื่องยากสำหรับมะระแล้วละ  เพราะปีที่ผ่าน ๆ มา  มะระไล่จับหมาในซอยบ้านและที่วัดฉีดวัคซีนรวม  ก็ต้องให้คนอื่นช่วยฉีดให้  เพราะฉีดเองไม่เป็น

แล้วนี่จะต้องเจอเรื่องยากรออยู่  คือการให้น้ำเกลือเจ้าตัวป่วยตัวนี้อีก  

เครียดอะ - -"  กินข้าวไม่ลงแต่ยังกินหนมได้อยู่

มีใครเคยให้น้ำเกลือใต้ผิวหนังเองบ้างมั้ยคะ  มันไม่ยากเหมือนเจียวไข่ให้ฟู ๆ น่ากินใช่มั้ย (เจียวทีไรไข่ฟีบบบ)
ช่วยให้กำลังใจเค้าหน่อยจิ