นี่เป็นกระทู้แรกของผม ภาษาอาจจะไม่สละสลวยเท่าไหร่นักนะครับ ก็ขอโทษด้วยนะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า (ผมเรียนกรุงเทพเธออยู่เชียงใหม่นะครับเหตุเกิดมหาลัยแห่งนึงในเชียงใหม่ เริ่มแรกเราเริ่มเรียนกันที่ ปวส.แล้วผมต่อปริญาตรีทีหลังนะครับ)ผมแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่ง เค้าเป็นเพื่อนของผมเอง ชื่อเราสองคนจะมีลักษณะคล้ายกันทั้งชื่อเล่นและชื่อจริง (ไม่บอกชื่อแล้วกันนะครับ) เพื่อนผมคนนี้เรารู้จักกันเมื่อ 4 ปีที่แล้วครับตอนเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัยจริงๆผมชอบเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอเธอที่รุ่นพี่ให้มารวมกันแล้ว แล้วผมไม่คิดว่าเธอจะอยู่ห้องเดียวกับผมเพราะแรกๆเธออยู่คนละห้องกับผม เลยคิดไว้แล้วว่าจะจีบคนนี้แน่ๆ แต่สองสามวัน ไหงเธอย้ายมาอยู่Sec.เดียวกันกับผมซะงั้น.... เราสองคนค่อนข้างสนิทกันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ตั้งแต่เริ่มรู้จักกันผมก็ไปรับไปส่งเธอตลอด ไม่ว่าจะตอนเช้า เลิกเรียน ชวนผมไปตลาด ไปทุกที่ครับที่เธออยากไป เวลาเธอร้องไห้ก็จะเป็นผมส่วนมากที่ปลอดไม่ว่าเรื่องอะไร...
ช่วงแรกๆผมก็มีแฟนนะครับ ผมก็ไม่ได้อะไรกับเธอมาก แต่ในใจก็ยังชอบอยู่ไม่เคยเปลี่ยนเลย แล้วจนช่วงนึงผมก็เลิกกับแฟน แล้วเพื่อนก็รู้ว่าผมโสดแล้วรวมถึงเธอด้วยเราก็สนิทสนมกันมากกว่าเดิม จนคนอื่นมองมาคิดว่าเราเป็นแฟนกัน ตอนนั้นไม่มีใครกล้ามาจีบเธอ ส่วนผมก็ไปกับเธอจนไม่มีโอกาสไปจีบใคร จนมีครั้งนึงผมคุยกับเธอในเฟสบุ๊ค แล้วผมไปกวนอะไรเธอซักอย่างเธอเลยด่าผม ผมเลยโพสเฟสว่า "เฮ้อเบื่อจังทำอะไรก็โดนด่า" หลังจากนั้นเธอก็มาโพสว่า อย่าทำให้ความสำคัญของเราต้องเปลี่ยนไป  แล้วเธอก็ลบออก ผมยังไม่ทันตอบก็งงๆอยู่ แล้วพอเจอเธอตอนกลางวันผมก็ไปถามว่ามันคืออะไร เธอก็บอกว่า "แกก็รู้อยู่แก่ใจ" แต่ผมก็แถไปเหมือนไม่มีอะไร แต่เธอก็ไปไหนมาไหนกับผมเหมือนเดิมนะครับ ไม่ได้เปลี่ยนอะไรผมทำดีกับเธอทุกอย่าง ผมบอกเพื่อนว่าเธอเป็นลูกน้องผม แต่เธอก็ไปบอกเพื่อน ว่าผมเป็นลูกน้องเธอ(คงจะจริงมั้ง) แล้วหลังจากนั้น ผมก็กลับไปคบกับแฟนเก่า เราก็ปกติครับขึ้นสถานะในเฟสบุ๊ค ว่าคบกัน แล้ววันนั้นผมก็เข้าไปหาเธอที่ห้องแล้วเธอกำลังเปิดเข้าไปหน้าเฟสผมพอดี เธอถามผมว่า "อ้าว แกกับไปคบกับแฟนเก่าแล้วเหรอ" ผมนิ่งๆ แล้วตอบ "อือ ใช่.." เธอบอกผมว่า "โห่ กระจอกหวะอ่อนแอจัง กับไปคบกับแฟนเก่า" เหมือนเธอไม่ค่อยพอใจ ผมก็บอกเธอว่า "อ้าว มันจะแปลกอะไรกับไปคบกับแฟนเก่า " แล้วเธอก็เงียบ จากนั้นผมก็กลับ หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็เลิกกับแฟน เพราะไปกันไม่รอด และแล้วผมก็ไปเรียนต่อที่กรุงเทพ ส่วนเธอเรียนที่เดิมครับวิดวะ แต่ผมก็กลับมาบ้านทุกครั้งผมจะไปหาเธอ ชวนไปกินข้าวบ้าง ไปเดินเล่นบ้าง สารพัดครับ แต่พอผมไปเรียนที่อื่นผมก็มีแฟนอีก แต่แฟนผมรู้ว่าผมเคยแอบชอบเธอ แฟนผมจะหึงเรื่องนี้มากๆ เธอก็ยังเหมือนเดิมนะครับ ผมยังโทรไปหาเธอบ้างคุยกันเรื่อยเปื่อย บางครั้งเธอก็โทรมาถามทางไปนั่นนี่บ้าง ทั้งๆที่ผมไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว ผมก็แปลกใจโทรมาหาเราทำไม ทำไมไม่ถามเพื่อนที่นุ่น จะซื้อของบางอย่างเธอก็โทรมาถามว่าอันนี้ดีไหม ซื้อที่ไหน..ผมก็ดีใจนะครับที่เธอเห็นผมสำคัญ วันสำคัญต่างๆผมจะส่งข้อความหาเธอเสมอ วาเลนไทป์ ปีใหม่ วันเกิด วันก่อนสอบ วันสอบเสร็จ วันสงกรานวันเปิดเทอม แต่เธอจะไม่ค่อยส่งตอบหรอก ส่วนมากจะเป็นผม แล้ววันเกิดเธอผมก็ซื้อของขวัญแล้วส่งไปให้ เธอดีใจมากผมคุยโทรศัพท์กับเธอนานมาก แล้วด้วยน้ำเสียงดีใจของเธอ มันทำให้ผมมีความสุข จนมีครั้งนึงผมกับมาบ้านผมก็ไปหาเธอตอนเย็นตามปกติเธอให้ผมช่วยทำงานให้ผมก็นั่งทำจนเกือบเสร็จ แล้วเธอก็ทำต่อเอง แล้ววันนั้นผมก็จะไปดื่มกับเพื่อนต่อ แล้วผมฝาก กระเป๋า ไว้กับเธอผมบอกวันพรุ่งนี้เดี๋ยวมาเอานะ เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วผมก็ไปดื่มกับเพื่อน แล้วผมก็กลับบ้านตามปกติ เช้ามาแฟนผมมาจากต่างจังหวัด มาหาผมที่บ้าน ผมก็ไม่ได้อะไรครับแล้ววันนั้นที่มหาลัยของเธอมีงานผมก็เป็นศิษย์เก่าเลยพาแฟนผมเข้าไปดูรุ่นน้องด้วยแล้วเธอก็ไปแล้วผมก็ต้องออกไปธุระที่อื่นผมเลยฝากแฟนผมไว้กับเพื่อน แล้วไม่รู้ไปไงมาไง แฟนผมมาอยู่ห้องกับเธอแล้วก็เพื่อนๆผมได้ ตอนนั้นผมยังไม่กลับมา แต่เธอก็โทรหาผมว่าจะมาตอนไหน บ่อยกว่าแฟนผมโทรมาอีกแฟนผมบอกว่าทั้งๆที่แฟนผมนั่งอยู่แต่ทำไมไม่ถามแฟนผม เธอกับโทรมาหาผมเองหลายสายเลยครับ แล้วจากนั้นผมก็ไปหาเธอแล้วเราก็คุยกันแปปเดียว เหมือนเธอไม่ค่อยอยากคุยกับผม แล้วผมก็ทะเลาะกับแฟนผมเพราะแฟนผมหึงเธอ.. แล้วผมก็พาแฟนผมกลับแล้วผมส่งแฟนผมไว้เซ็นทรัล บอกแฟนผมไปเดินเล่นรอ ผมจะเอารถไปเปลี่ยนที่บ้าน พอผมกลับไปแฟนก็ยังไงไม่รู้นั่งแท็กซี่มาหาเพื่อนผม แล้วก็กลายเป็นว่าแฟนผมไปอาบน้ำห้องเธอได้ไงก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับเรื่องวันนั้น กว่าจะจบ ทำเอาผมปวดหัวเลย
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็เลิกกับแฟนผมแต่ไม่ใช่เพราะเธอนะครับ เหตุผมส่วนตัวบางอย่าง แล้วผมปิดเทอมก็ไปหาเธอไปกินข้าวด้วยกันเหมือนเดิมครับ แล้วเธอเล่าให้ผมฟังว่าเธอจะเรียนจบแล้วจะกลับบ้าน(เธอเป็นคนต่างจังหวัดครับไม่ใช่เชียงใหม่แท้ๆ )แล้วแล้วเธอบอกเหมือนเธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะเจอเนื้อคู่ ผมได้แต่ขอให้มันไม่จริง แล้วพอมาส่งเธอเธอก็บอก “คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว บ๊ายบายน่ะ!” แล้วเธอก็ลงรถไป ผมรู้สึกอยากร้องไห้ตรงนั้น ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ผมก็โทรหาเธอตลอด เวลาผมคุยกับเธอ เธอจะชอบพูดเรื่องของเธอให้ฟังบ่น ไปนั่นนี่ แต่ผมกับฟังแล้วยิ้มมีความสุข เวลาอยู่กับเธอ เธอบ่นให้ผม ผมกับมีความสุข อยากบอกไม่ถูก เวลาเห็นเธอยิ้มก็ยิ้มด้วย จนถึงวันนี้ ผมคิดว่าถ้าผมเจอเธออีกครั้ง ผมจะบอกความรู้สึกทั้งหมดที่มีกับเธอ ผมตัดสินใจไปแล้ว บางครั้งผมอาจจะรู้คำตอบดีกว่าใครๆว่าผมจะต้องกินแห้วแน่ๆ
แต่ผมก็จะทำ ผมรู้แต่วันเกิด ผมไม่รู้วันตาย ก่อนตายขอให้ผมได้บอกเธอก็พอครับ....
ผมก็มีเรื่องจะมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง แค่นี้ผมก็รู้สึกดีแล้วครับ อาจพิมตกไปบ้างก็ขออภัยนะครับสำหรับเพื่อนๆที่อ่านก็ขอบคุณมากครับ สวัสดีครับ