วันนี้ตื่นแต่เช้าไปทำงาน ...
รีบอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน ..  หลังจากเดินมาหน้าห้องพัก  เจอแมวจรตัวหนึ่ง นอนดิ้น แบบทุรนทุราย ปากเต็มไปด้วยเลือดที่กระอักออกมา... พื้นที่มีแต่

เลือด  แห้งประปราย ถ่ายหนักถ่ายเบาเละเทะปนเลือด เต็มพื้น    น่าจะนอนดิ้นตรงนี้ได้เป็นชั่วโมงแล้ว  ดูๆแล้วน่าจะโดนเหยียบอย่างแรง ...

แอบแปลกใจนะว่า.. ซอยมันไม่กว้างมาก ทำความเร็วไม่ได้ เหยียบมันเละขนาดนี้ได้ยังไง

หรือชีวิตมันไม่มีค่าอะไรเลย...  


ซอยนั้น มีแต่คนใช้อีโก้คาร์ แค่พาแมวตัวหนึ่งไปรักษา มันไม่น่าจะกระทบชีวิตประจำวันอะไรคุณมากมาย

พาน้องเค้าไปหาหมอ คลีนิคก็ยังไม่เปิดสักที่ ติดเบอร์โทรไว้ก็ไม่รับ  เทียวไปเทียวมาระหว่างอำเภอ ผ่านไปแล้ว สามชั่วโมง

จนในที่สุดก็มีป้าใจดีคนหนึ่งบอกทาง..

เมื่อไปถึงโรงพยาบาลสัตว์  คุณหมอสันนิษฐานว่า กระดูกแตก  กรามแตก ถุงปัสสาวะแตก  อวัยวะภายในบอบช้ำอย่างหนัก  และเป็นโรคหัด เพราะเป็นแมวจร  ไม่เคยฉีดวัคซีน   ต้องนอนให้ออกซิเจน

รับรู้ได้เลยว่า  ..น้องเค้าต้องการมีชีวิตอยู่แค่ไหน  ดิ้นทุรนทุรายเป็นชั่วโมง ทั้งๆที่สภาพแบบนี้ ยอมขาดใจตายไปไม่ใช่เรื่องยาก

อยากรู้จริงๆนะ  พาแมวไปหาหมอเป็นการหาเรื่องใส่ตัว...

แต่มันไม่คุ้มที่จะปลูกฝังจิตสำนึกดีๆให้ตัวเองเลยหรือ...