อยากให้เพื่อนช่วยออกความคิดเห็นหน่อยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า เราเรียนภาษาอังกฤษ ณ สถาบันแห่งนึงค่ะ แล้วอาจารย์จับกลุ่มเล่นเกมส์ แล้วเผอิญว่าได้อยู่กลุ่มกับรุ่นน้องคนนึง เขาเก่งภาษาอังกฤษในระดับนึงจึงช่วยสอนเราค่ะ..
... หลังจากเรียนเสร็จ เรารีบกลับบ้านค่ะ แล้วพอเดินออกมาสักพักก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม รู้ว่าเป็นผู้ชายแต่ไม่ได้เอะใจสนใจอะไร จนกระทั่งเดินขึ้น bts แล้วเจอน้องคนนั้นมาอยู่ตรงหน้า..
( คือช็อคค่ะ เพราะเรารีบเดินมากและเดินไม่หยุดเลยไง ) แล้วน้องก็ยิ้มให้ แล้วถามว่า เรียนอยู่ปีไหน ? ลงสถานีไหน? คุยกันนิดหน่อยค่ะ แล้วก็บอกลากัน..
... พอวันถัดมาเขารอเรากลับบ้านค่ะ เราเดินคุยกับเขาสักพักก็มีเพื่อนอีกคนกลับทางเดียวกันเดินมาด้วย ระหว่างที่ฉันคุยกับเพื่อน(ญ)อีกคนเขาคอยเดินตามหลังตลอดเหมือนเป็นห่วง เพราะมันค่อนข้างดึกค่ะ เขาคอยเป็นห่วงตลอดเลยอ่ะ ให้เราระวังน้ำที่พื้น(ซึ่งมันไม่ได้แฉะอะไรเลย) ระวังรถรา(จะคอยมาประกบด้านหลัง) ช่วยจับแขนประคองเวลาเราซุ่มซ่ามจะล้มลง เวลาทั้งเขาทั้งเราอยู่กับเพื่อนระหว่างทางกลับบ้าน เขาก็จะคอยหันมามองเราด้านหลังตลอดค่ะ ตอนอยู่ในห้องเรียนก็เต็มใจจะช่วยเหลือตลอด หวังดีให้เราอ่านเยอะๆฟังเยอะๆ แล้วมีช่วงนึงที่เราเข้ามาพร้อมเขาในห้องเรียน เราเหนื่อยค่ะเลยฟุบนอนที่โต๊ะ(พึ่งขึ้นมาถึงห้องเรียน) เขาก็ถามเราว่าร้อนหรือเปล่า คือเฮียแกจะปรับแอร์ให้เรา เพราะรู้ว่าเราขี้ร้อน คือเขาแสดงความเป็นห่วงในหลายๆเรื่องกับเราค่ะ จนบางทีเราก็เริ่มสงสัยตัวเองว่าเราต้องเริ่มชอบเขาแล้วแน่ๆ แต่ก็อยากรู้ว่ามันคือความเป็นห่วงแบบทั่วไปใช่ไหม...
ปล. ตั้งแต่รู้จักกันมา น้องไม่เคยเรียกเราว่าพี่เลย ส่วนใหญ่จะเรียกชื่อเล่น เป็นผู้ชายที่ไม่หวาน (ห่างกันระมาณ 2 ปี)
ความห่วงใยแบบทั่วไปใช่ไหม..
เรื่องมีอยู่ว่า เราเรียนภาษาอังกฤษ ณ สถาบันแห่งนึงค่ะ แล้วอาจารย์จับกลุ่มเล่นเกมส์ แล้วเผอิญว่าได้อยู่กลุ่มกับรุ่นน้องคนนึง เขาเก่งภาษาอังกฤษในระดับนึงจึงช่วยสอนเราค่ะ..
... หลังจากเรียนเสร็จ เรารีบกลับบ้านค่ะ แล้วพอเดินออกมาสักพักก็รู้สึกเหมือนมีคนเดินตาม รู้ว่าเป็นผู้ชายแต่ไม่ได้เอะใจสนใจอะไร จนกระทั่งเดินขึ้น bts แล้วเจอน้องคนนั้นมาอยู่ตรงหน้า..
( คือช็อคค่ะ เพราะเรารีบเดินมากและเดินไม่หยุดเลยไง ) แล้วน้องก็ยิ้มให้ แล้วถามว่า เรียนอยู่ปีไหน ? ลงสถานีไหน? คุยกันนิดหน่อยค่ะ แล้วก็บอกลากัน..
... พอวันถัดมาเขารอเรากลับบ้านค่ะ เราเดินคุยกับเขาสักพักก็มีเพื่อนอีกคนกลับทางเดียวกันเดินมาด้วย ระหว่างที่ฉันคุยกับเพื่อน(ญ)อีกคนเขาคอยเดินตามหลังตลอดเหมือนเป็นห่วง เพราะมันค่อนข้างดึกค่ะ เขาคอยเป็นห่วงตลอดเลยอ่ะ ให้เราระวังน้ำที่พื้น(ซึ่งมันไม่ได้แฉะอะไรเลย) ระวังรถรา(จะคอยมาประกบด้านหลัง) ช่วยจับแขนประคองเวลาเราซุ่มซ่ามจะล้มลง เวลาทั้งเขาทั้งเราอยู่กับเพื่อนระหว่างทางกลับบ้าน เขาก็จะคอยหันมามองเราด้านหลังตลอดค่ะ ตอนอยู่ในห้องเรียนก็เต็มใจจะช่วยเหลือตลอด หวังดีให้เราอ่านเยอะๆฟังเยอะๆ แล้วมีช่วงนึงที่เราเข้ามาพร้อมเขาในห้องเรียน เราเหนื่อยค่ะเลยฟุบนอนที่โต๊ะ(พึ่งขึ้นมาถึงห้องเรียน) เขาก็ถามเราว่าร้อนหรือเปล่า คือเฮียแกจะปรับแอร์ให้เรา เพราะรู้ว่าเราขี้ร้อน คือเขาแสดงความเป็นห่วงในหลายๆเรื่องกับเราค่ะ จนบางทีเราก็เริ่มสงสัยตัวเองว่าเราต้องเริ่มชอบเขาแล้วแน่ๆ แต่ก็อยากรู้ว่ามันคือความเป็นห่วงแบบทั่วไปใช่ไหม...
ปล. ตั้งแต่รู้จักกันมา น้องไม่เคยเรียกเราว่าพี่เลย ส่วนใหญ่จะเรียกชื่อเล่น เป็นผู้ชายที่ไม่หวาน (ห่างกันระมาณ 2 ปี)