ขอเข้าประเด็นเลยนะคะ

คือเราซื้อกระเป๋าสตางค์เเบบมีโซ่
ที่หนีบตรงเอวให้ลูกชายใช้ ในช่วง summer

เขาใช้มา จนครบsummer ไม่เคยหาย เพราะมีโซ่หนีบที่หูกางเกงตลอด

เเต่เมื่อตอนเช้า เขาไม่ได่เอาหนีบ เขาเอาใส่กระเป๋านักเรียน

เมื่อกลับมาบ้าน เขาคิดซื้อขนมเเถวบ้านทาน
เลยคิดหากระเป๋าสตางค์ เเต่หาไม่เจอเลยมาถามเรา
เราบอกว่า ก็ลูกเอาไป รร. ไม่ใข่หรา หาไม่เจอ?

สักพักผ่านไป10นาที เดินมาบอกว่า สงสัยลืมไว้ที่ รร.
เราเลยพูดว่าลืมไว้ที่ไหน เเละทำไงถึงลืม ของที่เเม่ซื้อให้ที่ไร หายตลอดเลย

(อารมตอนนั้นคืออยากจะร้องไห้ ลูกชายทำของที่เราซื้อให้หาย หลายครั้งเเล้ว)

เราเลยพูดกะลูกอีกว่าวันนี้มันเรียนวันสุดท้ายเเล้ว
จะไปเจอได้ยังไง เลยถามลูกว่าลืมไว้ตรงไหน ในลิ้นชัก?? ขี่มอไซค์ไปเอาไหม?

(คือ รร ห่างจากบ้านประมาณ 15 ซอย ถนนใหญ่ ขี่มอไซค์ 10นาทีถึง)

ลูกบอกว่า ลืมไว้ที่ โรงอาหาร
เราเลยบอกว่างั้นคงหาไม่เจอเเหละ
เราเลยคุยกะลูกว่า ทำไม๊อะไรที่เเม่ซื้อให้ถึงไม่เคยรักษา เเละหายตลอด

คืออารมประมาณเสียใจ คือไอ้กระเป๋าสตางค์มันก็ราคาเเพงสำหรับเรานะ ใบตั้ง3ร้อยกว่าบาท ซื้อตอนลดราคาเเล้ว เเถมตัวโซ่เเบบเบาๆ ใช้ว่าจะหาซื้อได้ง่ายๆในย่านนั้น กว่าจะหาโซ่มาคล้องกระเป๋าได้ เล่นหาซะทั่วสมุทรปราการ

เเล้วซักพักลูกก้อเดินไปดูทีวี ไม่สนใจในสิ่งที่หาย
เราเลยบอกลูกห้ามดูทีวี ห้ามออกไปเล่น ห้ามเล่นเกม ให้อยู่เเต่บ้าน  

เราควรจะให้บทเรียนหรือสอนลูกยังไงดี เพราะทุกครั้งเวลาเราให้ของอะไร เราบอกลูกเสมอให้รักษาของ อย่าทำหาย เเม่ทำงานมาเหนื่อยกว่าจะได่เงินซื้อ เเต่เหมือนเขาก็ไม่ฟัง เพราะทุกครั้งที่เราลงโทษ(เรื่องอื่น)เรา
ไม่ให้เงินค่าขนมนะ เเต่เเม่เราเขาหนุนลูกเราตลอด
เราเลยเหมือนปราบลูกไม่อยู่จริงๆ

รบกวนชี้เเนะวิธีเลี้ยงลูก หรือ วิธีที่ลงโทษเขาให้เขาจำว่าควรรักษาของ

ปล. ลูกเรา อายุ 6 ขวบ อยู่ ป.1