บางทีก็แสดงเป็นเชิงปรัชญาว่า
การไม่อยู่ในความผูกพันด้วยระบอบศีลธรรมอะไรทุกอย่าง ทำอะไรตามใจที่อยากจะทำให้เต็มที่ เป็นวิธีละกิเลส
บางทีก็แสดงเป็นเชิงนักจิตวิทยาว่า ธรรมชาติของจิตต้องคิดต้องมีอารมณ์ต่าง ๆ
การควบคุมความคิดหรืออารมณ์เป็นการผิดธรรมชาติ ต้องปล่อยให้คิดไปและทำไปตามที่คิด จึงจะถูกกับธรรมชาติ ดังนี้เป็นต้น
ความคิดและการกระทำดังกล่าวนี้เป็นความคิดแผลง ทำแผลงที่ผิดโดยแท้


ได้กล่าวมาตั้งแต่ตอนต้น ๆ แล้วว่าจิตใจของคนเรานี้จะตามใจเสมอไปหาได้ไม่  ผู้ที่ประพฤติไปตามอำนาจจิตย่อมเดือดร้อน
เพราะจิตใจนี้มีส่วนที่ไม่ดีดังที่เรียกว่ากิเลสตัณหาผสมอยู่ ผู้ที่คิดว่าเป็นเสรีเต็มที่ดังตัวอย่างที่กล่าวมานั้นความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่
หากแต่เป็นทาสของกิเลสตัณหาต่างหาก

ฉะนั้น ทำอะไรตามที่ใจเป็นทาสของกิเลสตัณหา
จึงหมายความว่า ตนเองได้กลายเป็นทาสของกิเลสตัณหาไปเสียแล้ว โดยไม่มีเสรีแม้แต่น้อย