สืบเนื่องมาจาก อยู่ดีๆเมื่อคืนเราก็ฝันถึงเขาค่ะ
ย้อนกลับไปเมื่อสัก15ปีที่แล้ว สมัยวัยประถม
เรากับเขาเป็นเพื่อนรร.เดียวกัน บ้านอยู่ใกล้กัน เลยได้ขึ้นรถโรงเรียนกลับบ้านพร้อมกัน
เขาเป็นเด็กผู้ชายตัวจุ้มปุ๊ก ผิวขาว ขี้อาย ลายมือสวยและเรียบร้อย
ส่วนเราเป็นเด็กผู้หญิงตัวดำ แก่นทะโมน เป็นหัวโจกประจำรถโรงเรียน
และเนื่องด้วยบุคลิกของเขา แน่นอนย่อมตกเป็นเป้าหมายในการเล่นสนุกของเรา
แรกๆยอมรับค่ะว่าชอบแกล้งเค้ามาก ก็ตามประสาเด็กๆอ่ะค่ะ แอบเอาของไปซ่อนบ้าง แกล้งค้นกระเป๋านักเรียนเค้าแล้วให้เค้าเก็บบ้าง(ยอมรับว่าตอนเด็กๆนิสัยเสียจริงๆค่ะ)
แต่ เขาไม่เคยโกรธเราเลย เขาจะยิ้มหัวเราะทุกครั้งที่โดนแกล้ง ตอนแรกเราก็คิดว่าเขาคงเป็นเด็กขี้กลัว ยอมคน แต่ที่ไหนได้เวลาเด็กคนอื่นแกล้งเขาสู้ยิบตาเลย เราเลยรุสึกว่าเขาคงอยากเป็นเพื่อนกับเราจริงๆถึงยอมให้เราแกล้งบวกกับตอนนั้นเราโดนคุณครูที่คุมรถเอาพฤติกรรมเราไปฟ้องแม่(ซึ่งก็สมควร)
ก็เลยเลิกแกล้งไป หันมาเล่นกันแบบเด็กดีเช่นเล่นต่อเพลง ไพ่ยูกิ เราก็เลยกลายมาเป็นเพื่อนซี้ยามเย็นกัน(เรากะเขาอยู่คนละห้องค่ะ เวลากลางวันเลยไม่เจอกันจะเจอกันเฉพาะขึ้นรถกลับบ้าน)
เรียกได้ว่าทุกเย็นจะต้องคิดกิจกรรมระหว่างนั่งรถโรงเรียนทำกัน เพื่อฆ่าเวลาก่อนถึงบ้าน เป็นเวลาที่สนุกมากสำหรับเรา
แต่แล้ววันนึงเขาก็เลิกขึ้นรถโรงเรียน ตอนนั้นเราก็เด็กมากไม่รุเหตุผลว่าทำไม รู้สึกเหมือนเขาจะย้ายบ้าน
เราก็เลยไม่ได้เจอกันอีก ที่รร.ก็ไม่ค่อยเจอกันเพราะรร.เราใหญ่มากชั้นปีนึงมีเกือบสิบห้อง
เขาก็เลยค่อยๆลางเลือนหายไปจากความทรงจำของเรา จนโตขึ้นเราก็ไม่ได้นึกถึงเขาอีกเลย
จนกระทั่งเมื่อคืนที่ผ่านมา!!! อยู่ดีๆเราก็ฝันถึงเขา ฝันว่าเราเล่นกันบนรถโรงเรียนเหมือนตอนเด็กๆ
แปลกมาก ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้นึกถึงเขามา15ปีกว่าแล้ว ดันฝันถึงซะงั้น
เลยคิดถึงมิตรภาพตอนเด็กๆค่ะ เราพยายามเสิชหาชื่อเขาในเวปรร.ก็ไม่เจอเพราะเราจำชื่อจริง-นามสกุลจริงเขาไม่ได้
จะไปหาที่บ้านก็ไม่รุย้ายไปอยู่ไหน เลยอยากมาตามหาในพันทิพค่ะ เผื่อเขาเป็นสมาชิกเหมือนกัน
ชายหนุ่มท่านใดอายุประมาน 24-25 ปี เคยเรียนโรงเรียนประถมเอกชนชื่อดังแถววิภาวดี
และมีบ้านอยู่นนทบุรี แถวเดอะมอลล์งามวงศ์วาน
เคยขึ้นรถโรงเรียนกลับบ้าน และเคยเล่นกับเด็กผู้หญิงตัวดำๆ(เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยดำละนะ) ซนและนักเลงหน่อย
โปรดติดต่อมานะคะ อยากให้รู้ว่ามีเพื่อนคนนึงกำลัง'คิดถึง'คุณอยู่ ^^
สิ่งเล็กๆที่เรียกว่าคิดถึง...ตามหาเด็กชายที่เคยเป็นเพื่อนเล่นกับเราสมัยเด็กค่ะ
ย้อนกลับไปเมื่อสัก15ปีที่แล้ว สมัยวัยประถม
เรากับเขาเป็นเพื่อนรร.เดียวกัน บ้านอยู่ใกล้กัน เลยได้ขึ้นรถโรงเรียนกลับบ้านพร้อมกัน
เขาเป็นเด็กผู้ชายตัวจุ้มปุ๊ก ผิวขาว ขี้อาย ลายมือสวยและเรียบร้อย
ส่วนเราเป็นเด็กผู้หญิงตัวดำ แก่นทะโมน เป็นหัวโจกประจำรถโรงเรียน
และเนื่องด้วยบุคลิกของเขา แน่นอนย่อมตกเป็นเป้าหมายในการเล่นสนุกของเรา
แรกๆยอมรับค่ะว่าชอบแกล้งเค้ามาก ก็ตามประสาเด็กๆอ่ะค่ะ แอบเอาของไปซ่อนบ้าง แกล้งค้นกระเป๋านักเรียนเค้าแล้วให้เค้าเก็บบ้าง(ยอมรับว่าตอนเด็กๆนิสัยเสียจริงๆค่ะ)
แต่ เขาไม่เคยโกรธเราเลย เขาจะยิ้มหัวเราะทุกครั้งที่โดนแกล้ง ตอนแรกเราก็คิดว่าเขาคงเป็นเด็กขี้กลัว ยอมคน แต่ที่ไหนได้เวลาเด็กคนอื่นแกล้งเขาสู้ยิบตาเลย เราเลยรุสึกว่าเขาคงอยากเป็นเพื่อนกับเราจริงๆถึงยอมให้เราแกล้งบวกกับตอนนั้นเราโดนคุณครูที่คุมรถเอาพฤติกรรมเราไปฟ้องแม่(ซึ่งก็สมควร)
ก็เลยเลิกแกล้งไป หันมาเล่นกันแบบเด็กดีเช่นเล่นต่อเพลง ไพ่ยูกิ เราก็เลยกลายมาเป็นเพื่อนซี้ยามเย็นกัน(เรากะเขาอยู่คนละห้องค่ะ เวลากลางวันเลยไม่เจอกันจะเจอกันเฉพาะขึ้นรถกลับบ้าน)
เรียกได้ว่าทุกเย็นจะต้องคิดกิจกรรมระหว่างนั่งรถโรงเรียนทำกัน เพื่อฆ่าเวลาก่อนถึงบ้าน เป็นเวลาที่สนุกมากสำหรับเรา
แต่แล้ววันนึงเขาก็เลิกขึ้นรถโรงเรียน ตอนนั้นเราก็เด็กมากไม่รุเหตุผลว่าทำไม รู้สึกเหมือนเขาจะย้ายบ้าน
เราก็เลยไม่ได้เจอกันอีก ที่รร.ก็ไม่ค่อยเจอกันเพราะรร.เราใหญ่มากชั้นปีนึงมีเกือบสิบห้อง
เขาก็เลยค่อยๆลางเลือนหายไปจากความทรงจำของเรา จนโตขึ้นเราก็ไม่ได้นึกถึงเขาอีกเลย
จนกระทั่งเมื่อคืนที่ผ่านมา!!! อยู่ดีๆเราก็ฝันถึงเขา ฝันว่าเราเล่นกันบนรถโรงเรียนเหมือนตอนเด็กๆ
แปลกมาก ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้นึกถึงเขามา15ปีกว่าแล้ว ดันฝันถึงซะงั้น
เลยคิดถึงมิตรภาพตอนเด็กๆค่ะ เราพยายามเสิชหาชื่อเขาในเวปรร.ก็ไม่เจอเพราะเราจำชื่อจริง-นามสกุลจริงเขาไม่ได้
จะไปหาที่บ้านก็ไม่รุย้ายไปอยู่ไหน เลยอยากมาตามหาในพันทิพค่ะ เผื่อเขาเป็นสมาชิกเหมือนกัน
ชายหนุ่มท่านใดอายุประมาน 24-25 ปี เคยเรียนโรงเรียนประถมเอกชนชื่อดังแถววิภาวดี
และมีบ้านอยู่นนทบุรี แถวเดอะมอลล์งามวงศ์วาน
เคยขึ้นรถโรงเรียนกลับบ้าน และเคยเล่นกับเด็กผู้หญิงตัวดำๆ(เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยดำละนะ) ซนและนักเลงหน่อย
โปรดติดต่อมานะคะ อยากให้รู้ว่ามีเพื่อนคนนึงกำลัง'คิดถึง'คุณอยู่ ^^