คิดแล้วขำตัวเองค่ะ ตอนนี้นั่งอยู่หน้าคอมเลยก็ยังขำๆอยู่ เมื่อเช้านี้เวลาหกโมงตรงเราตื่นขึ้นมาแบบเพลียๆเพราะเมื่อวานสอบเหนื่อยมาก ตัวเราเองก็นอนดึกด้วย(ไม่รู้ทำอะไรอยู่เผลอแปปๆเวลาผ่านไปตีหนึ่งละ) วันนี้เองก็สอบตอน8โมงครึ่งค่ะ สอบวิชาสุดท้าย แต่มันจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้าบ้านเรากับสถานที่สอบไม่ห่างกันกว่า50กม.

เป็นอะไรที่เพลียมากๆ สอบสี่วันค่ะ แต่วันนี้ไม่ปกติ เพราะตื่นสาย กาฟงกาแฟก็ไม่ได้ดื่มเลย เรางัวเงียมาก ตอนที่ตื่นขึ้นมาก็หุงข้าว แล้วนั่งพักซักแปป แต่ไม่แปปค่ะตื่นอีกทีก็จะเจ็ดโมงเรา เรางี้วิ่งเลยทำทุกอย่างแบบรวดเร็ว มารู้ตัวอีกทีว่าลืมกดหม้อหุงข้าว สุดท้ายก็ไม่ได้กินอะไร กระโดดขึ้นมอร์ไซต์ออกไปเลย ผมก็ไม่ได้เป่าให้แห้ง วันนี้อากาศดีมากเลยค่ะในตอนเช้า เราขับรถเลี่ยงไปในทาง'เจ้าเสด็จ' เป็นทางเลี่ยงของถนนใหญ่ที่เป็นทางที่ดีมากๆเลยค่ะ รถก็ไม่ค่อยมี ทางก็ไม่ขรุขระเหมือนทางหลัก คนที่จะผ่านส่วนมากจะเป็นคนในพื่นที่ ทางคล้ายๆในเรื่องวอลเตอร์มิตตี้เลยค่ะ โล่งๆ ข้างทางมีแต่นากับต้นไม้ใหญ่ขึ้นประปราย บรรยากาศและอากาศน่านอนมากเลยค่ะ ขับไปซักพักเราก็ง่วง เริ่มไม่รู้ตัว อยู่ๆก็จะลงข้างทางซะงั้น แบบนี้เรียกหลับในสินะ เราคิดในใจ พยายามสลัดความง่วงออกไป ตบหมวกกันน็อกแปะๆให้ตัวเองตื่นตัว ขับไปอีกหน่อยก็เอาอีกแล้วเหม่อไปไกลแสนใกล้เลยทีนี้ เราพยายามยืดตัวขึ้นแล้วส่ายหัวไปมา

'ไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับไม่หลับ'

คิดแบบนั้นในใจ แต่ไม่ได้ผลค่ะ ตัวเราเองก็รู้ว่าแบบนี้อันตราย ต้องหาอะไรดื่มก่อน แต่ด้วยความรีบและข้างทางไม่มีร้านค้าเลย ทำให้ต้องรับสภาพ เราพยายามคิดสภาพตัวตัวเองล้มตายเลือดกระเซ็นเต็มข้างทางเพื่อเตือนตัวเองว่าอย่าหลับในเด็ดขาด ขณะที่กำลังคิด จิตนาการไปเรื่อยก็มาอีกแล้ว ไอ้ความง่วง เราไม่รู้ตัวเลยค่ะว่าขับรถอยู่ รถแล่นกินไปอีกเลนนึง จนจะไปชนกับป้ายทางเข้าสวนยางที่อยู่เลนด้านขวามือ  เราตกใจมากแต่มันไม่ได้ทำให้เราหายง่วงเลย 'ไม่มีอะไรช่วยได้เลยงั้นหรอ??' เราตีตัวเองแล้วก็หยิกแก้มตัวเองแรงๆ แต่ก็ช่วยให้ได้สติได้ไม่นาน คราวนี้น่ากลัวค่ะ เราเกือบลงข้างทางของถนนอีกฝั่งดีที่รถยนต์ที่สวนมายังแล่นอยู่ไกลๆ เลยไม่เป็นอันตราย(แต่เค้าคงคิดเลยว่า 'อีนี่เป็นอะไรวะ!!' ชัวร์เลย) กลัวตายก็กลัว แต่ก็ง่วง หงุดหงิดตัวเองมาก ทางก็อีกตั้งไกล ถ้าเกิดไปชนตูมกับรถคันอื่นคงไม่รอด เพราะถนนสายนี้มีแต่รถที่ขับเร็วๆ อย่างว่า ถนนมันโล่งมาก

เราถอนหายใจเฮือกใหญ่ตบหมวกกันน็อตตัวเอง แล้วสูดหายใจเข้ายาวๆ

"เมียมี เมียพี่ต้องมา ถ้าเมียไม่มา ก็แปลว่าเมีย ไม่มี!!!......."  

ตัดสินใจแหกปากร้องเพลงแมร่งซะเลย คนก็ไม่มีจะอายใครวะ เราทั้งร้องทั้งส่ายหัวทั้งสั่นขา เอาให้เต็มที่ ในใจก็นึกถึงจังหวะเพลงของพี่โค้ดโจอี้ จังหวะแบบน่าเต้นมาก ร้องอยู่ไม่กี่ท่อนหรอกคะ(เพลงมันก็มีแค่นั้น) เราตื่นตัวขึ้นมากเลย ร้องแหกปากดัง แล้วจากนั้นก็ร้องเพลงของ maroon5 เพราะเป็นแฟนคลับวงนี้ ไม่รู้หรอกว่าเนื้อร้องเป๊ะมั๊ย เอาความมันส์เป็นหลัก จนผ่านไปหมู่บ้านแล้วหมู่บ้านเล่า คนก็มอง แต่เราไม่สนเพราะเราใส่หมวกกันน็อกแบบคลุมทั้งหัว ร้องทุกเพลงที่ชอบและที่นึกขึ้นได้ บางเพลงเราก็ชี้นิ้วขึ้นบนฟ้าแหกปากร้องดัง ขับรถมือเดียว ร้องแบบไม่แคร์ต้นฉบับเลย

ในที่สุดก็เข้าไปในตัวเมืองถึงหยุดร้อง จอดที่เซเว่นดูเวลาแล้วก็พอจะซื้ออะไรมากินแก้หิวแก้ง่วงได้ เป็นอะไรที่ขำตัวเองมาก แต่ก็ดีที่ตัวเองไม่หลับในและไม่โดนรถชนตาย(หรือไปชนเค้า?)

เราคิดเลยว่าถ้าหากหลับในอีกก็จะทำแบบนี้อีก แต่เป็นไปได้ก็อยากจะให้ร่างกายพร้อมก่อนจะขับรถ นั่งคิดย้อนหลังไปว่า ถ้าตอนที่ขับรถไม่นึกถึงเพลงและจังหวะแบบมันๆของโจอี้บอย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรอดมานั่งพิมพ์แบบนี้มั๊ย ขำตัวเองจริงๆค่ะ

แล้วทุกคนมีวิธีทำให้ตัวเองไม่ง่วงยังไงบ้าง แล้วได้ผลรึป่าว เอามาแชร์กันค่ะ

ปล. อย่าง่วงแล้วฝืนขับเหมือนเรานะ กลัวตายจริงบอกเลย