ก่อนอื่นขอบอกเลยละกันว่าเด็กสาวคนที่เราจะกล่าวถึงต่อไปนี้ไม่ใช่เรา แต่เป็นเพื่อนเรา

ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งมีผิวขาว ตาโต ผมยาว รูปร่างผอมบาง แต่ไม่ถึงกับแห้ง หน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตา สูงประมาณ 150 กว่าๆ ทำให้แลดูบอบบาง น่าทะนุถนอม ซึ่งในครอบครัวของเธอนั้นมีแต่คนตัวเล็กๆ หมดเลย เว้นแต่พี่ชายต่างแม่ของเธอที่สูงถึง 180 เซน เพราะเขาเป็นอดีตนักกีฬาบาสเก็ตบอลเหรียญทอง ซึ่งภรรยาของพี่ชายเป็นคนมีน้ำมีนวล แต่เตี้ยกว่าเขาสักยี่สิบเซน

เธอเกิดมาในบ้านหลังใหญ่ที่มีสมาชิกครอบครัวอยู่หลายคน จนกระทั่งเธอสอบผ่านการเป็นนักเรียนโรงเรียนหรู ซึ่งเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงด้านวิชาการ

เธอเคยโดนเรียกหลายครั้งว่า "ตัวเล็ก" ซึ่งเธอไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่ ดูบอบบาง ทำอะไรไม่ได้ ซึ่งมันไม่ใช่ตัวเธอเลย เพราะชอบที่จะทำอะไรเหมือนที่ผู้ชายทำ แบกของหนักๆ เอง (เท่าที่ทำได้) ถือของหนักขนาดไหน ก็ไม่ง้อผู้ชายช่วย เธอมักจะทำงานหนักจนแทบไม่ได้พักผ่อน ทั้งนี้ไม่ให้ใครมามองว่าตัวเล็กแล้วดูอ่อนแอ ถึงเธอจะตัวเล็กแต่ก็เล็กพริกขี้หนู นั่นเพราะว่าเธอทำได้ทุกอย่าง บางครั้งก็ทำงานได้ดีกว่าผู้ชายซะอีก

สิ่งหนึ่งที่เธออยากจะบอกกับพวกที่ชอบล้อเลียน ว่าเธอนั้นไม่ชอบเลยที่จะเอาปมด้อยมาล้อเล่น เพราะสรีระร่างกายไม่ใช่อุปสรรค เพราะอุปสรรคนั้นมันเกิดจากใจ