จริงๆไม่อยากเขียนถึงเลยเพราะคนเขียนถึงเยอะแล้ว
แต่ทนไม่ไหวเพราะพี่ติ๊กแสดงเป็นเขมชาติได้เก่งเกินไป
คุณทำในตัวละครตัวนี้มีมิติได้น่าทึ่งมาก
แรกเลยก็ดูละครไปเรื่อยๆตามพี่ๆน้องๆพ่อแม่
แต่แม่ผมจุดประเด็นขึ้นมาว่า  
พี่ติ๊กคือเขมชาติในบทประพันธ์จริงๆ และชื่นชมตลอดเวลาที่นั่งดูด้วยกัน
'อย่าลืมฉัน'เป็นบทประพันธ์ในดวงใจเรื่องหนึ่งของแม่ครับ
ทำเป็นละครกี่ครั้งก็ดู
แต่ท่านบอกว่าชอบเวอร์ชั่นนี้ที่สุด
แน่นอนว่านักแสดงหล่อเลิศสวยเลิศย่อมดึงดูดใจอยู่แล้ว
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นของท่านที่ดูละครเรื่องนี้
ที่ท่านดูเพราะชอบนิยายเรื่องนี้มาก

และเมื่อได้ดูแล้วท่านก็บอกว่าพี่ติ๊กทำให้เขมชาติดูเหมือนคนๆหนึ่งที่เรารู้จัก
ทำให้ไม่รู้สึกว่ากำลังดูละคร
อารมณ์ที่แสดงออกทั้งสีหน้าและแววตา
คืออารมณ์ของคนที่ต้องการแก้แค้นและเจ็บฝั่งใจอยู่ลึกๆมานาน
เหมือนพี่ติ๊กไม่ได้แสดง แต่เป็นเขมชาติตัวจริงเลย
ผมก็เอ๊ะ อะไรจะขนาดนั้นเชียว
เลยไปหานิยายมาอ่านซะเลย

อ่านจบก็เห็นด้วยกับแม่ทันทีเมื่อมานั่งดูละครในตอนต่อๆมา
พี่ติ๊กแสดงออกถึงคนที่มีอารมณ์ซับซ้อนในตัวหลายๆอารมณ์ได้เยี่ยมมาก
เป็นพระเอกที่เป็นผู้ร้ายไปพร้อมๆกันได้อย่างน่าปรบมือให้
บทนี้ผมว่ายาก เพราะหลายอารมณ์
ถ้าเล่นเกินก็จะดูโวยวายอาละวาด
ผีเข้าผีออก  ดูไม่พอดี
ทำให้น่ารำคาญไปได้
ซึ่งสองตอนแรกผมคิดว่า
พี่ติ๊กเป็นอย่างนั้นบ้างในบางฉาก
(อันนี้FCพี่ติ๊กและFCละครอย่าว่ากันนะครับ)
แต่พอปรับตัวได้และเข้าใจบทมากขึ้น
ประกอบกับผู้กำกับช่วยด้วยแล้ว
ตอนต่อๆมามันลงตัวมาก ทุกอย่างพอดีๆไม่มากไม่น้อย
เขาคือเขมชาติจากในนิยายเลยจริงๆ

ส่วนคุณแอน
ผมดีใจที่เธอกลับมาเล่นบทแบบนี้
ได้แสดงทั้งทางสีหน้าและแววตาแบบซ่อนความรู้สึก
แบบยอมรับความเจ็บปวดเพราะตัวเองผิดกับเขาก่อน
ไม่ใช่บทแบบที่เล่นในกี่เพ้าหรือสูตรเสน่หา
เธอเป็นคนฝีมือมาก
เป็นสุริยงที่ใ่ช่อีกเหมือนกัน

พี่ก้องก็ไม่ต้องพูดถึงอบอุ่นน่าประทับใจ
แสดงได้เยี่ยมจนเข้าใจแล้วว่า
ทำไมสาวๆที่บ้านผมถึงปั่นป่วนอลเวงหัวใจ
รักทั้งพี่ติ๊กพี่ก้องในเวลาเดียวกัน

ศรีริต้านี่สุดยอดทั้งความสวยและการแสดง
เรื่องความสวยของเธอขอไม่พูด
เพราะพูดไปคนจะหมั่นไส้ผม
แต่ขอบอกว่าดีใจที่คนเขียนบทเข้าใจเกนหลง
และเพิ่มบทให้เธอ
เป็นตัวละครเรื่องนี้ได้อย่างสมบูรณ์ในความเป็นเกนหลงที่แสนดี
ไม่ทำให้เธอเป็นคนอ่อนแอหรือเป็นคนดีเกินไปจนน่ารำคาญ
ทุกอย่างที่เป็นเกนหลงที่เพิ่มขึ้นจากบทประพันธ์เดิม
ไม่ทำให้รู้สึกว่าคนเขียนบทปรับเปลี่ยนบท
จากบทประพันธ์เดิมจนรับไม่ได้
แต่ยังคงรักษาภาพความเป็นเกนหลงที่คนอ่านนิยายมองเห็นเอาไว้
และเห็นภาพของเธอได้ชัดเจนขึ้นเมื่อเธอมามีตัวตน
โลดแล่นอยู่ในละครควบคู่ไปกับเขมชาติ  สุริยง และพี่เอื้อ

ขอชมคนเขียนบทจากใจครับ
รวมทั้งผู้กำกับและผู้จัดละรเรื่องนี้ด้วย

ขอบคุณพวกคุณทุกคนแทนแฟนนิยายแบบแม่ผม
ที่รักนิยายเรื่องนี้
และทำให้คนดูอย่างพวกผมมีความสุข
ที่ได้ดูผลงานดีๆของพวกคุณ