ดิฉันมีเรื่องอยากขอความเห็นและช่วยแนะนำด้วยค่ะ
ดิฉันเป็นแม่บ้านทำความสะอาดในบ้านเจ้านายหลังนึง ความรู้จบชั้นม.6 เคยเรียนในมหาวิทยาลัยแต่เพราะความจนพ่อเลยให้ออกจากเรียนมาทำงานเป็นเด็กรับใช้ที่บ้านหลังนี้ เริ่มจากเงินเดือน8พัน จนตอนนี้1.5หมื่น กินอยู่กับบ้านเจ้านาย อยู่มา13ปีแล้วค่ะ จนตอนนี้อายุ31แล้ว ดิฉันได้มีแฟนเป็นคนในหมู่บ้านนี้แต่พ่อแม่เขาไม่เอาดิฉันเพราะเป็นแค่คนรับใช้ พอดิฉันบอกเขาว่าท้อง เขาเลยหนีหน้าดิฉันไปอยู่ที่อื่น พ่อแม่เขาก็ไม่ยอมรับช่วยกันปกปิดว่าเขาไปไหน บอกเขาว่าท้องเขาก็ไม่รับว่าเป็นหลานเขา แต่เจ้านายคุณผู้ชายดีมากๆเป็นคนให้ดิฉันเก็บลูกไว้แล้วจะช่วยอุปการะ ผ่านมา12ปีแล้วค่ะ ตอนนี้ลูกสาวอายุจะ12แล้ว จะขึ้นชั้นป.6 ช่วงแรกๆดิฉันส่งลูกให้พ่อแม่เลี้ยง จนลูกอายุ5ขวบดิฉันก็ไปรับมาอยู่ด้วย เจ้านายก็ช่วยเหลือส่งเสียให้เข้าโรงเรียนดีๆแถวบ้าน ช่วยจ่ายค่าเทอมให้ คุณผู้หญิงมีลูกสาวตามหลังดิฉันมา1ปี คุณผู้ชายเป็นคนใจดีแต่จะมาอยู่บ้านนี้อาทิตย์ละแค่1-2วัน  ดิฉันอยู่ที่นี่ก็ช่วยทำงานได้ทุกอย่าง คุณผู้หญิงไม่ค่อยอยู่บ้านเพราะมีสังคมนอกบ้าน ดิฉันก็ช่วยเลี้ยงคุณหนู ดูแลบ้าน จริงๆดิฉันก็พออยู่ได้มีความสุขดี จนปีที่แล้วแม่คุณผู้หญิงมาจากใต้ ทุกอย่างเลยเปลี่ยนไปหมด คุณยายจู้จี้ ขี้บ่น ชอบด่า กระแนะกระแหนดิฉันกับลูก ไปบ้านไหนก็ไปนินทา จนไปรู้มาว่าพ่อของลูกอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ตอนนี้เขามีครอบครัวที่ดี มีลูกอายุสัก3ขวบ ดิฉันเคยเห็นเขาผ่านๆแค่2ครั้งและไม่เคยพูดให้ลูกฟังว่าพ่อเป็นใคร บอกแค่ว่าพ่อเขามีจำเป็นของเขา คุณยาย(แม่ของคุณผู้หญิง)เอามาพูดกระแนะกระแหนลูกสาวดิฉัน(ชื่อน้องมีน)ว่าประมาณว่าเกิดมามีกรรมเป็นลูกที่พ่อไม่ต้องการ พ่อเธออยู่บ้านนั้นน่ะทำไมไม่ไปหา นั่นไงเมียใหม่พ่อเธอเป็นคุณนายทั้งสวยทั่งรวย น้องมีนก็มาถามดิฉัน ดิฉันก็บอกลูกอย่าไปสนใจ ให้ตั้งใจเรียนจะได้ทำงานดีๆไม่โดนใครด่าว่าได้ ลูกสาวเรียนเก่งสอบเกรด3.5ขึ้นไปตลอด เขาชอบอ่านหนังสือ เมื่อก่อนตอนคุณยายยังไม่มาอยู่ดิฉันจะมีเวลาสอนการบ้านคุณหนูกับน้องมีนทุกเย็น เด็กทั้งสองก็รักใคร่กันดี พอคุณยายมาก็กันไม่ให้เด็กคลุกคลีกัน สอนให้คุณหนูเกลียดลูกสาวดิฉัน บอกว่าต้องแยกเจ้านายกับคนใช้ ดิฉันสงสารลูกจับใจ จากเป็นเด็กร่าเริงเข้ากับคนง่าย ลูกก็เงียบเก็บตัวมากขึ้น ไปโรงเรียนก็โดนล้อว่าแม่เป็นคนรับใช้ เพราะคุณหนูเอาไปพูดว่าแกล้งเล่น น้องมีนก็เก็บตัวเงียบ ดิฉันพยายามจะหาเวลาอยู่กับลูกมากๆแต่คุณยายก็จะใช้ให้ทำอะไรตลอดวันไม่หยุด กลางคืนลูกก็หลับไปแล้ว เมื่ออาทิตย์ก่อนลูกมาขอเงินดิฉันไปซื้อหนังสือวรรณกรรมเยาวชนที่ร้านนายอินทร์ในโลตัสหน้าหมู่บ้าน ดิฉันไม่มีเงินพอเลยบอกให้รอสิ้นเดือน คุณยายได้ยินก็ว่ากระทบกระเทือบจนแล้วไม่เจียม ซื้อหนังสือแพงๆอ่าน น้องมีนร้องไห้เลยค่ะ ดิฉันสงสารลูกมาก ลูกดิฉันแกชอบอ่านหนังสือเด็กๆคุณผู้ชายเคยซื้อให้คุณหนูก็เคยได้แบ่งให้อ่าน แต่ตอนนี้เข้าไปยุ่งไม่ได้เลย แกคงอยากอ่านหนังสือมากเลยทุบกระปุกเอาไปซื้อเอง700บาท ดิฉันสงสารลูกค่ะจับใจ แกมีจินตนาการชอบอ่านช่วงนี้ปิดเทอมก็ไม่ได้ไปเรียนพิเศษหรือเล่นกับคุณหนูเหมือนเดิม เมื่อวานแกเดินร้องไห้กลับบ้านมา ถามว่าเป็นอะไรแกก็เงียบ พอตกดึกแกเล่าให้ดิฉันฟังว่าแกไปแอบดูบ้านหลังนั้นมา (คือบ้านพ่อแก) เห็นปู่ย่ากำลังช่วยกันเลี้ยงน้อง แกถามดิฉันว่าปู่กับย่ารู้ไหมว่าแกเป็นหลาน แกอยากจะไปขอเงินเขาซื้อหนังสือ แกอยากอ่านหนังสือเยอะเลย เพราะตลอดปีที่ผ่านมาคุณหนูไม่แบ่งให้แกอ่านสักเล่ม ดิฉันพูดไม่ออก น้ำตาไหล เป็นเวรกรรมอะไรของเด็กที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ดิฉันไม่แน่ใจว่าจะอยู่บ้านหลังนี้ต่อไปได้แล้ว สงสารลูก อยากหนีไปให้ไกล อยากให้ลูกพ้นๆไปจากคุณยาย ดิฉันกลัวว่าแกจะยิ่งมีปมด้อยแล้วจะต่อต้านสังคม กลัวว่าจะเลี้ยงแกให้ดีทัดเทียมเพื่อนๆไม่ได้ กลัวแกจะยิ่งโศกเศร้าไปมากกว่านี้ ดิฉันอยากตอบแทนพระคุณคุณผู้ชายที่เมตตาดิฉันมาตลอด แต่ถ้าดิฉันยังอยู่บ้านหลังนี้ก็ไม่รู้ว่าน้องมีนจะมีสภาพจิตเป็นอย่างไรต่อไป หัวอกคนเป็นแม่ช้ำค่ะที่ดิฉันไม่สามารถทำอะไรได้ดีกว่านี้เลย รบกวนแนะนำดิฉันด้วยนะคะ

ขออภัยหากเขียนระบายยาวไปหน่อย เมื่อก่อนตอนคุณหนูเด็กๆดิฉันก็เข้ามาหาเคล็ดลับเลี้ยงเด็กในนี้ตลอด ไม่ได้เล่นมาเกือบ8ปี อาจพิมพ์สับสนไปมาก ดิฉันลำดับเรื่องไม่ค่อยจะถูกค่ะ