ผมคิดแบบนี้จริงๆ นะ

อาจจะขวางโลกคนพันติ๊ปเสียด้วย

ผมไม่เคยไปเมืองนอกหรอก แต่เป็นคนชอบอ่านหนังสือ ดูสารคดี ( รวมทั้งอ่านเรื่องเล่า พวกกระทู้ Review ในห้องไกลบ้าน ที่คนไทยไปใช้ชิวิต หรือไปท่องเที่ยวในต่างประเทศ ) อยู่บ่อยๆ

แต่แปลกที่ว่า..ในขณะที่คนอื่นเปรียบเทียบว่าบ้านอื่นเมืองอื่นดีกว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้

ผมกลับยิ่งรู้สึกว่า..บ้านเรานี่แหละ ดีที่สุดแล้ว

- จุดสังเกตอย่างหนึ่งของภาพลักษณ์เมืองในประเทศโลกที่ 1 ทั้งภาพนิ่งหรือสารคดีทั้งหลาย จะเห็นว่าเมืองเขาดูโล่งๆ สงบเงียบ หลายคนในพันติ๊ปบอกว่าชอบ เพราะดูไม่วุ่นวายดี และที่เป็นแบบนั้น เพราะความสุขของคนประเทศดังกล่าว คือการอยู่กับครอบครัว ทำอาหารกินร่วมกัน ( แต่ผมดูแล้วดันรู้สึกเหงาๆ ซะงั้น ถ้าไปอยู่คงเซ็งตายแน่ๆ ขนาดวันอาทิตย์ห้างยังปิดเลย 7/11 ก็มีไม่เยอะ T_T)

- ประเทศในอุดมคติอันดับ 1 ของคนพันติ๊ปอย่างญี่ปุ่น คนที่นี่ชอบชมว่าทุกอย่างเป๊ะ มีวินัยทุกๆ เรื่อง ( แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันอึดอัดยังไงก็ไม่รู้ เช่นในรถไฟฟ้าห้ามคุยโทรศัพท์ ห้ามเปิดเสียงเรียกเข้า หรือบันไดเลื่อน สรุปแล้วคือญี่ปุ่นไม่ต้องการให้เดินหรือวิ่งบนบันไดเลื่อน ซึ่งบางทีเรารีบๆ ก็คงอึดอัดไม่น้อย )

- ประเทศในอุดมคติอันดับ 2 ของคนพันติ๊ปอย่างเยอรมัน ตรงลักษณะการทำงานที่เมื่อเข้างานแล้วจะต้องตัดโลกส่วนตัวออกไปเลย ( ฟังแล้วผมก็อึดอัดอีก บ้านเรา ทำงานบ้าง อู้บ้าง พักบ้าง สนุกดีไม่เครียด ของเยอรมัน แม้กระทั่งรับโทรศัพท์ในเวลาทำงาน หรือพูดคุยหลอกล้อกันเล็กๆ น้อยๆ ถือว่าเสียมารยาทมาก ฟังแล้วเครียดครับ )

- โลกตะวันตกจะซีเรียสไปไหน? แค่การถ่ายภาพแล้วบังเอิญติดหน้าคนมาด้วย เจ้าตัวยังจะมาขอให้ลบรูป บอกละเมิดสิทธิของเขา ( ผมไม่แปลกใจเลยที่เห็นฝรั่งมาบ้านเราแล้วสะพายกล้องมาด้วย หลายๆ คน ชอบมากกับการถ่ายภาพคนไทยในอิริยาบถต่างๆ ที่เป็นธรรมชาติ ไม่ต้องขอเจ้าตัวก่อน แถมถ่ายดะไปหมด เห็นอะไรๆ ก็กดชัตเตอร์ราวกับว่าโหยหาการทำแบบนี้มากๆ เพราะบ้านเขาเมืองเขาทำแบบนี้ไม่ได้ )

- อันนี้ไม่เกี่ยวกับในพันติ๊ป หลายปีก่อนผมฟังผู้อาวุโสบางท่านที่ไปๆ มาๆ สิงคโปร์หลายหน เล่าว่าจริงๆ สิงคโปร์ก็มีมุมมืดเรื่อง sex เหมือนไทยนี่แหละ ประมาณว่าถ้าอยากดูหนังสด ให้ย่องเงียบๆ ไปสวนสาธารณะตอนดึกๆ อาจจะเห็นของดี คือวัยรุ่นของเขาจะมาแอบมีอะไรกัน แต่ที่คนต่างชาติไม่ค่อยรู้ เพราะรถขยะเขาออกแต่เช้ามืด เคลียร์พื้นที่ เก็บถุงยางออกไปหมดก่อนฟ้าจะสว่าง ( บ้านเขาไม่มี รร.ม่านรูด ชั่วคราว 2xx-3xx บาท/3 ชม. แบบบ้านเรา บอกว่าเสียภาพลักษณ์ ผมฟังลุงแกเล่าแล้วก็อึดอัดแทนคนสิงคโปร์นะครับ )

- บ้านเราเด็กๆ บอกว่าเรียนหนัก แต่เอาจริงๆ ความหนักของเราสู้พวกญี่ปุ่น จีน เกาหลีใต้ ไต้หวัน ไม่ได้เลย ( และจริงๆ แล้ว ถึงบ้านเราจะบ้าสถาบัน S Class A Class แต่เมื่อเข้าไปได้ แล้วไปเรียนในสถาบันรองๆ ลงไป หากไม่ Ego สูงนัก ยอมรับสภาพด้วยการยอมทำงานใน บ.เล็กๆ เก็บประสบการณ์เพื่อพัฒนาตัวเองไปก่อน คนไทยก็ยังมีช่องทางไปต่อได้มากกว่าประเทศข้างต้น ที่มีค่านิยมว่าการย้ายที่ทำงานบ่อยๆ เป็นสิ่งไม่ดี รวมทั้งเราไม่จำเป็นต้องออกไปผจญภัยในต่างแดน แบบที่ฝรั่งบ้าง ญี่ปุ่นบ้าง บางคนอยู่ประเทศตัวเองแล้วเป็นหางแถว สู้ไปตายเอาดาบหน้าในประเทศโลกที่ 3 ดีกว่า และมักจะได้เป็นหัวแถวของประเทศนั้นๆ )

- บ้านอื่นเมืองอื่น จะทำอะไรๆ ต้องวางแผนเตรียมการ เพราะไม่สามารถหยวนๆ ขอเจรจากับคนอื่นได้เมื่อผิดพลาด เขาคงไม่ยอมเพราะอีกฝ่ายคงมองว่าเป็นสิทธิของเขาเหมือนกัน คนพันติ๊ปอาจจะชอบ เพราะเป็นการใช้ชีวิตที่เป็นระเบียบ ( เช่นเดิม ผมไม่ชอบเพราะรู้สึกเครียด ผมว่าเหตุไม่คาดฝันมันเกิดได้เรื่อยๆ บางอย่างคุยกันได้ก็คุยเถอะ ต่อรองได้ก็ต่อรองเถอะ จะตึงอะไรนักหนา )

-------------------------

กลายเป็นว่ายิ่งศึกษาเรื่องวิถีชีวิตคนต่างประเทศมากเท่าไร ผมกลับรู้สึกโชคดีแล้วที่เกิดเป็นคนไทยมากขึ้นเท่านั้น

ผมแปลกไหมครับที่คิดแบบนี้?