เคยดูแต่ในละคร หรือซีรี่ย์ทั่วไปเรื่องพรหมลิขิต แต่ไม่คิดว่าจะเกิดกับตัวเองค่ะ

สมัยปี1 เราไปตะโกนบอกรักและขอแต่งงานรุ่นพี่วิศวะปี4คนนึงตามคำสั่งรุ่นพี่ปี2คนนั้นเพื่อล่าลายเซ๊นต์รุ่นพี่

ซึ่งตอนแรกไม่ได้เล็งพี่คนที่นั่งหันหลังคนนี้ไว้ เล็งอิกคนที่ยืนคุยโทรศัพท์อยู่เพราะเขาน่ารักดี
แต่เขาคุยนานเกินไปเลยเอาคนนี้ละวะ(คิดในใจพร้อมสะกิดๆที่หลังพี่เค้า)

หันหน้ามาได้ บร๊ะเจ้า !! คนอะไรน่ารักฝุดๆ ตะโกนบอกรักอยู่นานกว่าจะได้ลายเซ๊นต์รุ่นพี่

คิดดูนะคะ หน้าเซเว่นมหาลัยคนจะเยอะแค่ไหน สายตาจ้องมาที่เราคนเดียวที่แหกปากตะโกนยังกะคนบ้า

นาทีนั้นรู้เลยค่ะว่าตกหลุมรักมันเป็นยังไง แต่หลังจากวันนั้นพี่เค้าหายหัวไปเลย ไม่เจอที่มหาลัยอีกเลย
เจออีกทีวันกีฬาเฟรชชี่ โอ๊ววววว !! สวรรค์โปรด รุ่นพี่วิศวะที่เราไม่ได้เจอมาเดือนนึงกลับมาแล้ว

นั่งอยู่ข้างหลังเราห่างแค่2เมตรเอง โอ๊ยยยยย จะช๊อคค่ะวันนั้น ปลื้มจัด

ดีใจบอกเพื่อน เราตัดสินใจรุกเลยค่ะ จีบก่อนเลยไม่อยากปล่อยให้หลุดมือ 555+ เพื่อนก็น่ารักมากไปขอเบอร์โทรให้

หลังจากวันนั้นก็เป็นแฟนกันจนถึงทุกวันนี้แหละค่ะ คิดดูดิ ถ้าวันนั้นเรายังรอพี่คนนั้นคุยโทรศัพท์ให้เสร็จ
เราจะยังได้เป็นแฟนกับพี่คนนี้จนถึงทุกวันนี้ไหม ??

ไม่รู้จะขอบคุณใคร รุ่นพี่ปี2คนนั้น หรือพรหมลิขิต หรือคนที่ยืนคุยโทรศัพท์นานจนเรารอไม่ไหวดีที่ทำให้เราได้รักกัน

ซึ่งนี่ก็ผ่านมา5ปีแล้วค่ะ ขอบคุณเค้าที่ยังรักกัน ถึงแม้ว่าเราจะเคยทำตัวเลวทิ้งเค้าไปแต่เค้าก็ยังให้อภัยเราจนได้คบกันถึงทุกวันนี้ค่ะ

พรหมลิขิตเพื่อนๆละ มาในลักษณะรูปแบบไหนกันบ้าง