แฟนดิฉันตอนนี้ค่ะ คบได้ปีครึ่ง

โลกส่วนตัวเริ่มสูง นานๆทีจะเห็นเรามีตัวตนบ้าง
ชอบอยู่บ้าน ไม่ชวนเที่ยว บอกอยากประหยัด ชวนไปเฉพาะตอนตัวเองไปทำธุระ
สงกรานต์ที่ผ่านมาหยุดงาน 5 วัน ไม่ชวนดิชั้นไปไหนเลย (ยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่มีไปค้างกะเค้าบ่อยๆ)
ไปไหนมาไหนก็ไม่เดินจับมือจับมืองุ้งงิ้ง เผลอๆเดินไม่รอ
ไม่ชอบโพสรูปคู่ ไม่ค่อยเอ่ยอะไรเกี่ยวกับแฟนตัวเองให้คนอื่นฟัง (ทีตอนคบใหม่ๆเอารูปคู่ขึ้นcoverเฟสบุ๊ค)
ไปโพสหน้าwall แรกๆเม้นตอบ หลังๆแค่กดไลค์ ล่าสุดเหมือนเป็นผีบ้าพูดคนเดียว ไม่สนโพสตูเลย
นานๆจะกอดทีหอมที เฉยๆ
หัวแข็ง ไม่แคร์ หงุดหงิดใส่บ่อยขึ้น
ถามไถ่ บ่นน้อยใจ บอกอย่าคิดมาก อย่าคิดไกล อยู่กับปัจจุบัน
ร้องไห้ ก็ไม่ปลอบ ถ้าปลอบก็เล่นเกมส์ก่อน ทำโน่นนี่ก่อน แล้วมาโอ๋ฉันเป็นสิ่งสุดท้าย
ส่งข้อความในเฟส อ่านช้า ไล่ดูfeed ข่าวก่อน กดไลค์รูปสาวก่อน เผลอๆไม่เปิดดูเลยข้ามวัน
ถ้าดิฉันนอยด์ พูดเยอะๆเข้า จะเจอประโยคไม้ตายค่ะ "ถ้าคิดว่าเค้าไม่ดีก็ไม่ต้องคบเค้าสิ" คือ..ไม่รั้งตูเลย

บางวันครึ้มใจ พี่แกก็เข้ามาเอาใจผิดปกติก็มีนะคะ ดิฉันเลยสับสนไปหมด

ตอนนี้เลยเลิกคาดหวัง ทำได้แค่ลองเลิกงี่เง่า เลิกจุกจิก ไม่หึง ไม่ตาม ไม่งอน
เมื่อก่อนยอมรับว่าเรียกร้องบ้าง ก็แหม..อะไรที่เคยทำให้ตอนจีบมันหายไปเรื่อยๆ นี่คะ

ข้อดีเค้าก็มีนะคะ คือ หน้าตาดี (ดิชั้นหน้าบ้านๆ ผิวคล้ำ เค้าชอบขาวหมวย) แต่ดิฉันก็แต่งตัวเป็นดูแลตัวเองตลอดนะคะ
ขยันทำงาน หนักเอาเบาสู้ เก็บเงินเก่ง
ไม่เที่ยวสังสรรค์บ่อย
จิตใจเมตตา ชอบฟังธรรมะ

สรุปที่กล่าวมานี่แค่หมดโปร หรือหมดรักกันแน่ ก็ได้แต่รอเวลาพิสูจน์ค่ะ
ตอนนี้เข้าใจแล้วว่า มีแฟนเหมือนไม่มีมันเหงากว่าตอนโสดแค่ไหน T-T

ขอบคุณที่เข้ามารับฟังนะคะ