จขกท. เกิดมาจน พ่อแม่เรียนไม่สูง พ่อแม่ต้องทำงานหนัก แล้วยายเป็นคนเลี้ยง แต่ยายกลับไปเล่นพนัน ไม่สนใจผม จนยายเอาผมไปทิ้งให้คนแถวบ้านเลี้ยงให้เลย ซึ่งไม่สนิทกันด้วย พ่อเลยต้องจ้างบ้านนั้นให้เลี้ยงผมแทนยาย พอผมมารู้ทีหลังก็เสียใจ
แถวบ้านยายผมเป็นต่างจังหวัด ผมเรียนแถวนั้น จนถึงป.6 เป็นโรงเรียนที่ไม่มีคุณภาพมากๆ
จนผมจะขึ้นม. 1 ตอนนั้นพ่อแม่เริ่มมีเงินมากขึ้น จึงพาผมมาเรียนในกรุงเทพ เป็นโรงเรียนธรรมดาๆ ตอนนั้นผมไม่รู้จักโรงเรียนดังๆ อย่าง โรงเรียนชายล้วนดังๆในกรุงเทพหรือโรงเรียนสาธิตเลย ตอนนั้นผมเรียนไปก็เริ่มตั้งใจเรียน ความรู้อะไรต้องหาอ่านเองหมด พ่อแม่ช่วยไม่ได้เพราะเรียนมาน้อย
จุดเปลี่ยนในชีวิตมาถึงผม
ผมสอบติด ม.ปลายที่โรงเรียนแถวปทุมวัน และโรงเรียนที่เน้นด้านวิทย์นครปฐมได้ พ่อแม่นี่ดีใจมาก รวมทั้งยายก็ดีใจมากเริ่มมาคุยกับผม แต่ผมก็เดินหนี ไม่สนใจ ผมตัดสินใจที่เรียน 1 ใน 2 โรงเรียนนี้
สังคมในโรงเรียนก็เป็นเด็กที่ส่วนใหญ่ ม.ต้น อยู่โรงเรียนดีมาก่อน มีพ่อแม่จบสูงและรวย ผมก็อิจฉาเค้า เพราะพื้นฐานดีทุกอย่าง แต่วิชาภาษาอังกฤษผมแย่มาก พ่อแม่ไม่เคยหัดตั้งแต่เด็ก หลักสูตรเมืองไทยก็นะ 55
ตอนนี้ก็เรียนมหาลัยแล้ว ผมก็มีปัญหาดังนี้
1. เกลียดยายมาก เวลาพ่อแม่พามาบ้าน ก็จะเหน็บแนม ด่าว่ายาย เพราะตอนนี้เราไม่แคร์ยายแล้ว เงินทุกบาทที่ใช้ก็มาจากพ่อแม่
2. บางครั้งเกลียดพ่อแม่ที่ไม่รอให้รวยก่อนค่อยมีผม และทำไมพ่อแม่ไม่ให้การศึกษาดีๆผมตั้งแต่แรก
3. เปรียบเทียบคนอื่นทุกอย่าง เพื่อนที่เรียนครอบครัวอบอุ่น พ่อแม่จบสูง รวย บางครั้งก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า ขนาดเราจนๆ ไม่ได้เรียนโรงเรียนดีๆยังสอบเข้าโรงเรียนดังๆม.ปลายได้ ส่วนเพื่อนที่รวยๆ กลับสอบเข้า ม.ปลายได้เท่าเรา แสดงว่าเราเจ๋งกว่ามาก และเบ้ปากใส่ 555
4. ผมใกล้จะเรียนจบ ก็อยากใช้ชีวิตเป็นคนสงบสุข ไม่มีความทุกข์แค้นในใจ อยากหลุดพ้น เพื่อจะได้ใช้ชีวิตทำงาน และพัฒนาความเก่งตัวเองให้มากกว่านี้ เพราะผมก็รู้สึกว่าความแค้นและทุกข์มันก็ฉุดรั้งความสามารถของเราเหมือนกัน
ผมอยากตัดความทุกข์ของผมทุกอย่างลง ไม่ให้มันบดบังด้านอื่นๆ และผมอยากไปพัฒนาความสามารถตัวเองก่อนจบ เพราะผมก็อยากให้ชีวิตเจริญก้าวหน้าสุดๆ เป้าหมายต่อไปผมอยากทำอาชีพหนึ่งที่ต้องสอบ และจะสอบผ่านให้ได้ และมีเงินเดือนเป็นแสน และจะได้ตัดความทุกข์ตรงนี้ลงเสียที
*****ผมเลยอยากได้วิธีหลุดพ้นจากความแค้นและความทุกข์และความไม่ดีในตัวผม เอาเต็มที่เลยครับ ผมจะได้อิสระซักที****
อยากหลุดพ้นจากความแค้นและความทุกข์
แถวบ้านยายผมเป็นต่างจังหวัด ผมเรียนแถวนั้น จนถึงป.6 เป็นโรงเรียนที่ไม่มีคุณภาพมากๆ
จนผมจะขึ้นม. 1 ตอนนั้นพ่อแม่เริ่มมีเงินมากขึ้น จึงพาผมมาเรียนในกรุงเทพ เป็นโรงเรียนธรรมดาๆ ตอนนั้นผมไม่รู้จักโรงเรียนดังๆ อย่าง โรงเรียนชายล้วนดังๆในกรุงเทพหรือโรงเรียนสาธิตเลย ตอนนั้นผมเรียนไปก็เริ่มตั้งใจเรียน ความรู้อะไรต้องหาอ่านเองหมด พ่อแม่ช่วยไม่ได้เพราะเรียนมาน้อย
จุดเปลี่ยนในชีวิตมาถึงผม
ผมสอบติด ม.ปลายที่โรงเรียนแถวปทุมวัน และโรงเรียนที่เน้นด้านวิทย์นครปฐมได้ พ่อแม่นี่ดีใจมาก รวมทั้งยายก็ดีใจมากเริ่มมาคุยกับผม แต่ผมก็เดินหนี ไม่สนใจ ผมตัดสินใจที่เรียน 1 ใน 2 โรงเรียนนี้
สังคมในโรงเรียนก็เป็นเด็กที่ส่วนใหญ่ ม.ต้น อยู่โรงเรียนดีมาก่อน มีพ่อแม่จบสูงและรวย ผมก็อิจฉาเค้า เพราะพื้นฐานดีทุกอย่าง แต่วิชาภาษาอังกฤษผมแย่มาก พ่อแม่ไม่เคยหัดตั้งแต่เด็ก หลักสูตรเมืองไทยก็นะ 55
ตอนนี้ก็เรียนมหาลัยแล้ว ผมก็มีปัญหาดังนี้
1. เกลียดยายมาก เวลาพ่อแม่พามาบ้าน ก็จะเหน็บแนม ด่าว่ายาย เพราะตอนนี้เราไม่แคร์ยายแล้ว เงินทุกบาทที่ใช้ก็มาจากพ่อแม่
2. บางครั้งเกลียดพ่อแม่ที่ไม่รอให้รวยก่อนค่อยมีผม และทำไมพ่อแม่ไม่ให้การศึกษาดีๆผมตั้งแต่แรก
3. เปรียบเทียบคนอื่นทุกอย่าง เพื่อนที่เรียนครอบครัวอบอุ่น พ่อแม่จบสูง รวย บางครั้งก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า ขนาดเราจนๆ ไม่ได้เรียนโรงเรียนดีๆยังสอบเข้าโรงเรียนดังๆม.ปลายได้ ส่วนเพื่อนที่รวยๆ กลับสอบเข้า ม.ปลายได้เท่าเรา แสดงว่าเราเจ๋งกว่ามาก และเบ้ปากใส่ 555
4. ผมใกล้จะเรียนจบ ก็อยากใช้ชีวิตเป็นคนสงบสุข ไม่มีความทุกข์แค้นในใจ อยากหลุดพ้น เพื่อจะได้ใช้ชีวิตทำงาน และพัฒนาความเก่งตัวเองให้มากกว่านี้ เพราะผมก็รู้สึกว่าความแค้นและทุกข์มันก็ฉุดรั้งความสามารถของเราเหมือนกัน
ผมอยากตัดความทุกข์ของผมทุกอย่างลง ไม่ให้มันบดบังด้านอื่นๆ และผมอยากไปพัฒนาความสามารถตัวเองก่อนจบ เพราะผมก็อยากให้ชีวิตเจริญก้าวหน้าสุดๆ เป้าหมายต่อไปผมอยากทำอาชีพหนึ่งที่ต้องสอบ และจะสอบผ่านให้ได้ และมีเงินเดือนเป็นแสน และจะได้ตัดความทุกข์ตรงนี้ลงเสียที
*****ผมเลยอยากได้วิธีหลุดพ้นจากความแค้นและความทุกข์และความไม่ดีในตัวผม เอาเต็มที่เลยครับ ผมจะได้อิสระซักที****