ขอระบายหน่อยเถอะ...
เราเป็นคนเซ้นซิทีฟ(เขียนถูกมั้ยหว่าา)เรื่องที่ทำให้ร้องให้ ก็สารพัดเรื่อง ถ้ามันกระทบกระเทือนจิต
แต่ไม่บ่อยนะ เราไม่ได้ร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆ(เว้นแฟน)
แต่เมื่อกี๊แบบไม่ไหวจริงๆ และเราก็พลาดเองที่ร้องไห้ ให้คนอื่นฟัง แล้วก็โดนเค้าว่ามาแบบนี้
เราโทรหาแม่ เพราะแม่เคยบอกก่อนสงกรานต์ ว่าจะขอเงินหลังสงกรานต์ เอาไปซื้อของให้น้อง
เราก็ถามแม่ว่า จะให้โอนมั้ย เพราะเห็นว่าเงียบๆไปเลย ถ้าไม่เอาเราจะได้เอาไปใช้อย่างอื่น
แม่ก็บอกเอาสิ เอามาไว้นั่นแหละ (จริงๆเราเคยบอกแม่ว่าถ้าแม่แต่งงานใหม่ เราจะหยุดส่งนะ แต่หลังๆมาถี่มากจริงๆ
เราก็โอนให้ตลอด)
เราก็คือแบบยังไงก็ให้แหละ แต่ขอบ่นบ้าง เพราะแม่ก็พึ่งถูกหวย ได้มาหลายหมื่น แบ่งให้เรา 3 พัน
ที่เหลือก็หมดภายในเวลารวดเร็ว คืออารมณ์เราแบบน้อยใจตรงที่ เวลาเขามีเงินก็ใช้กันเต็มที่ ไม่เก็บไว้เลย
ตอนนี้เรามีภาระ ที่ต้องส่งค่ารถยนต์ มอไซค์ ค่ากินค่าใช้จ่ายกรุงเทพ จิปาถะ บางทีก็แทบไม่พอ
แต่เค้ารู้ว่าเราทำงานได้เงินเยอะ คิดว่าเรามีเงินเยอะ คือมันก็ต้องใช้นั่น นู่ นู่น ป่ะ
เหนื่อยอ่ะ กว่าจะได้เงินมาแต่ล่ะบาท แต่แม่ได้เงินก็เอาไปเล่นไพ่งี้ ให้น้องใช้ซื้อของไร้สาระ
เราคงบาปมาก ที่คิดกับแม่แบบนี้ แต่เราก็ยังเป็นมนุษย์คนนึงที่ท้อ และน้อยใจเป็น
พอเราบ่นๆไปแม่เงียบเลย จนเราต้องเรียก หลายรอบมาก ดูก็รู้ว่าเคือง เราถามแม่ว่าแม่เงียบทำไม
แม่บอกไม่รู้จะพูดอะไร ถ้าไม่อยากโอนก็ไม่เป็นไร ไม่เอาก็ได้ แล้ววางไปเลย
เราก็โทรเลยนะ แต่คนที่มารับคือพ่อเลี้ยง แม่ไม่มาคุยกับเรา พ่อเลี้ยงบอกแม่ปวดท้องเข้าห้องน้ำ
แต่เรารู้สึกได้ว่า เหตุการณ์ไม่ปกติ เราก็บ่นๆ กับพ่อเลี้ยง ว่าทำไม เราก็บ่นบ้าง แต่ยังไงก็โอนให้อยู่แล้ว
พูดๆไปก็ทนไม่ไหว ร้องไห้ จนพ่อเลี้ยงว่าเรา ว่าจะร้องไห้ทำไม คนที่โตๆกันแล้ว เค้าไม่ร้องไห้กันหรอก
นอกจากคนที่มีความคิดเด็กๆ เท่านั้นแหละ เราก็ถามว่า ทำไม โตแล้วจะร้องไห้น้อยใจไม่ได้หรอ เราว่ามันคนล่ะประเด็น
คือเรา อายุ 28 เรียบจบ ทำงาน เลี้ยงตัวเอง ตั้งแต่อายุ 18 แค่ร้องไห้ แค่นี้ เค้าว่าเราไม่รู้จักโต
ซักพักแม่มาคุย เราถามแม่ว่า แม่โกรธหนูหรอ แม่บอกเปล่า แต่บอกว่า แกไม่มีลูกไม่เข้าใจหรอก
แล้วคิดไปอีกว่า เราร้องไห้เพราะไม่อยากให้ตังค์ จะบ้าตายยยยย...
คือทั้งหมดทั้งมวล เราแค่น้อยใจ บางทีเราทำงานมา เหนื่อยๆก็อยากซื้อของที่อยากได้ อยากเที่ยวบ้าง
แค่เราบอกไปเที่ยวทะเล ปีนึงไปทีนึง ปีที่แล้วก็ไม่ได้ไป ก็บ่น ว่าไปทำไมบ่อยยยย
สุดท้าย เราก็โอนให้แม่ไป และคิดว่าคงไม่ไปเที่ยวแล้ว
การร้องไห้เพราะน้อยใจ คือ บ่งบอกว่าเรามีความคิดเป็นเด็กไม่รู้จักโตหรอ
เราเป็นคนเซ้นซิทีฟ(เขียนถูกมั้ยหว่าา)เรื่องที่ทำให้ร้องให้ ก็สารพัดเรื่อง ถ้ามันกระทบกระเทือนจิต
แต่ไม่บ่อยนะ เราไม่ได้ร้องไห้ให้ใครเห็นง่ายๆ(เว้นแฟน)
แต่เมื่อกี๊แบบไม่ไหวจริงๆ และเราก็พลาดเองที่ร้องไห้ ให้คนอื่นฟัง แล้วก็โดนเค้าว่ามาแบบนี้
เราโทรหาแม่ เพราะแม่เคยบอกก่อนสงกรานต์ ว่าจะขอเงินหลังสงกรานต์ เอาไปซื้อของให้น้อง
เราก็ถามแม่ว่า จะให้โอนมั้ย เพราะเห็นว่าเงียบๆไปเลย ถ้าไม่เอาเราจะได้เอาไปใช้อย่างอื่น
แม่ก็บอกเอาสิ เอามาไว้นั่นแหละ (จริงๆเราเคยบอกแม่ว่าถ้าแม่แต่งงานใหม่ เราจะหยุดส่งนะ แต่หลังๆมาถี่มากจริงๆ
เราก็โอนให้ตลอด)
เราก็คือแบบยังไงก็ให้แหละ แต่ขอบ่นบ้าง เพราะแม่ก็พึ่งถูกหวย ได้มาหลายหมื่น แบ่งให้เรา 3 พัน
ที่เหลือก็หมดภายในเวลารวดเร็ว คืออารมณ์เราแบบน้อยใจตรงที่ เวลาเขามีเงินก็ใช้กันเต็มที่ ไม่เก็บไว้เลย
ตอนนี้เรามีภาระ ที่ต้องส่งค่ารถยนต์ มอไซค์ ค่ากินค่าใช้จ่ายกรุงเทพ จิปาถะ บางทีก็แทบไม่พอ
แต่เค้ารู้ว่าเราทำงานได้เงินเยอะ คิดว่าเรามีเงินเยอะ คือมันก็ต้องใช้นั่น นู่ นู่น ป่ะ
เหนื่อยอ่ะ กว่าจะได้เงินมาแต่ล่ะบาท แต่แม่ได้เงินก็เอาไปเล่นไพ่งี้ ให้น้องใช้ซื้อของไร้สาระ
เราคงบาปมาก ที่คิดกับแม่แบบนี้ แต่เราก็ยังเป็นมนุษย์คนนึงที่ท้อ และน้อยใจเป็น
พอเราบ่นๆไปแม่เงียบเลย จนเราต้องเรียก หลายรอบมาก ดูก็รู้ว่าเคือง เราถามแม่ว่าแม่เงียบทำไม
แม่บอกไม่รู้จะพูดอะไร ถ้าไม่อยากโอนก็ไม่เป็นไร ไม่เอาก็ได้ แล้ววางไปเลย
เราก็โทรเลยนะ แต่คนที่มารับคือพ่อเลี้ยง แม่ไม่มาคุยกับเรา พ่อเลี้ยงบอกแม่ปวดท้องเข้าห้องน้ำ
แต่เรารู้สึกได้ว่า เหตุการณ์ไม่ปกติ เราก็บ่นๆ กับพ่อเลี้ยง ว่าทำไม เราก็บ่นบ้าง แต่ยังไงก็โอนให้อยู่แล้ว
พูดๆไปก็ทนไม่ไหว ร้องไห้ จนพ่อเลี้ยงว่าเรา ว่าจะร้องไห้ทำไม คนที่โตๆกันแล้ว เค้าไม่ร้องไห้กันหรอก
นอกจากคนที่มีความคิดเด็กๆ เท่านั้นแหละ เราก็ถามว่า ทำไม โตแล้วจะร้องไห้น้อยใจไม่ได้หรอ เราว่ามันคนล่ะประเด็น
คือเรา อายุ 28 เรียบจบ ทำงาน เลี้ยงตัวเอง ตั้งแต่อายุ 18 แค่ร้องไห้ แค่นี้ เค้าว่าเราไม่รู้จักโต
ซักพักแม่มาคุย เราถามแม่ว่า แม่โกรธหนูหรอ แม่บอกเปล่า แต่บอกว่า แกไม่มีลูกไม่เข้าใจหรอก
แล้วคิดไปอีกว่า เราร้องไห้เพราะไม่อยากให้ตังค์ จะบ้าตายยยยย...
คือทั้งหมดทั้งมวล เราแค่น้อยใจ บางทีเราทำงานมา เหนื่อยๆก็อยากซื้อของที่อยากได้ อยากเที่ยวบ้าง
แค่เราบอกไปเที่ยวทะเล ปีนึงไปทีนึง ปีที่แล้วก็ไม่ได้ไป ก็บ่น ว่าไปทำไมบ่อยยยย
สุดท้าย เราก็โอนให้แม่ไป และคิดว่าคงไม่ไปเที่ยวแล้ว