อีกเรื่องราว อีกประสบการณ์ที่จะมาแชร์ให้ทุกคนครับ บทความนี้เคยเขียนใน FB ของผมเมื่อสองปีที่แล้วครับ
ผมไม่ได้หมายถึงความประสบความสำเร็จ ณ ปลายทาง แต่เป็นช่วงเวลาและประสบการณ์สั้นๆ ที่มีค่ากับผมมาก ณ ตอนนั้น
กับเหตุการณ์ต่างๆ ไม่ว่า การตัดสินใจ ความผิดหวัง การสู้ และหลายๆเรื่องรวมกัน
เมื่อไม่นานนี้ได้เจอรุ่นน้อง ที่ไม่ได้เจอกันนานมาก เค้าบอกว่าที่ผมเขียนเมื่อสองปีที่แล้ว เค้าได้ไปอ่าน
แล้วมันมีประโยชน์น่ะ ได้แง่คิดพอสมควรเลย พี่ไม่ลองโพสต์บน pantip บ้างหล่ะ ลองดูน่ะพี่
ผมก็ลองตามที่น้องเค้าแนะนำครับ อาจจะได้อะไรนิดๆหน่อยๆ คงไม่ว่ากันน่ะครับ เปรียบเหมือนเล่าสู่กันฟังครับ
แต่ผมเล่าแบบม้วนเดียวจบครับ
ย้อนรอย 19 ปี ชีวิต Graphics........ สายงานของผมเป็น Graphic Designer Design ออกแบบโฆษณาสิ่งพิมพ์ทุกรูปแบบ
ช่วยลูกค้าขายของ ลูกค้าขายดีผมมีความสุข เห็นผลงานที่ทำอยู่ในร้านลูกค้า ผมอมยิ้มทุกครั้งที่เห็นงานตนเองอยู่ตามที่ต่างๆ
ชีวิต.....
- เด็กต่างจังหวัด ที่อ.ปากช่อง นครราชสีมา ฐานะขึ้นๆลงๆ ระดับแค่จนน้อยกับจนมาก ไม่เคยขึ้นสุด แต่เคยดิ่งสุด
ถึงขนาดที่บ้านสั่งแก๊สมาทำกับข้าว ให้มาส่งที่บ้าน ปรากฏว่าหาเหรียญในเก๊ะไม่พอจ่ายค่าแก๊สที่มาส่ง
คนส่งเลยกลับร้านพร้อมถังแก๊ส เงียบทั้งครอบครัว
- อนุบาล-ม6 ที่ปากช่อง ไม่ได้ไปไหนเลย ม.ปลาย ก็เรียนสายวิทย์คณิต แบบไร้จุดหมาย
- ชอบเครื่องบิน จบม.6 อยากเข้านายเรือากาศ ไปสมัคร ฝันสลาย ไทยเชื้อชาติจีน อดครับน้อง!
Graphics.......
- ย้ายมาเรียนกรุงเทพอาศัยบ้านอาม่าอยู่กับอาโกว เอ็นไม่ติด ต้องโดนส่งเรียนม.กรุงเทพ จะเรียนนิเทศอันโด่งดังของที่นี่ แต่ไปสอบติดศิลปกรรมซะงั้น
ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่ามีอะไรให้เราเรียนที่คณะนี้ จริงๆไม่กล้าเรียนที่นี่เพราะมันแพง แต่คำสั่งคือต้องเรียน พ่อแม่บอกว่าส่งเรียนไหว แต่ผมไม่ค่อยเชื่อ
- เริ่มชีวิตมหาลัย งงชีวิต ปรับตัวนานมากสำหรับเด็กต่างจังหวัด เพื่อนก็รวยทังนั้น จนเทียบเท่าก็มีคนสองคนพอคบอยู่กันได้ และยังไม่รู้ว่าเรียน
Graphic มันทำมาหากินอะไร แต่ก็เรียนไปงั้นๆ แต่มันเอะใจตรงที่วิชาที่เรียนเกี่ยวกับ Graphic คะแนน A กับ B ตลอด แต่วิชาการ D dog ตลอด...
- ช่วงปิดเทอม ปี 2 เดินหาที่ฝึกงานตามบริษัทโฆษณาเล็กๆ บ้านอยู่ลาดพร้าว ฝึกงานแถวสะพานแขวนนู่น..... แต่ยอม.... อยากรู้ว่างานจริงๆ เค้าทำกัน
อย่างไร แต่สิ่งที่ได้จาการฝึกงานคือนั่งดูเค้าทำงานกัน และคอยซื้ออาหารและเครื่องดื่มให้รุ่นพี่ หลังๆได้ทำแค่ตีเส้นตัดตกงานพิมพ์วันละ 60 แผ่น สำหรับ
ทำ Artwork แต่ผมก็คิดบวกน่ะ เไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ได้เห็นว่าเค้าทำยังไง
- จบปุ๊บหางานทำทันที ได้งานคนแรกในกลุ่มเพื่อน เงินเดือน 5500 ที่ next graphics แถวสี่พระยา ไม่มีประสบการณ์ กดดันในทุกมุมมอง เคยโดน
คุณต่อ สันติศิริ เจ้าของบริษัทฯ ด่าว่างานผมโคตรห่วยทำอะไรมาเสนอ เรียนที่ไหนมา Lay Out อย่างนี้ลูกค้าจะซื้องานมั๊ย ช้อคครับ ในสถานะของเด็ก
จบใหม่ไม่เคยทำงานจริง โดนแบบนี้แทบอยากโดดน้ำตายที่ท่าน้ำสี่พระยากันเลยทีเดียว ท้อ.... ท้อใจมาก.....กำคำดูถูก ดูแคลนในงานของเรา เพราะที่
เราทำเราคิดว่าค่อนข้าง Ok ใกล้เคียงตามที่ลูกค้าต้องการ แต่ทำไม..... อีกวันฮึดสู้กลับไปแก้ไขงาน พินิจ พิเคราะห์งานเรา แก้ไขให้ดีที่สุดก่อนไปขาย
ลูกค้า วันขายงานครั้งแรกก็ได้เรื่อง AE ไปด้วยไม่ได้ ผมต้องไปกับพี่อีกคน วันนั้นผมต้อง Present งานที่ผมนำเสนอต่อหน้าผู้บริหารของบริษัทไทยยิปซั่ม
ทั้งหมดในห้องประชุมใหญ่ วิบัติล่ะครับ เกิดมาผมยังไม่เคยขายงานต่อหน้าลูกค้าจริงเลย หมดความมั่นใจตั้งแต่ก้าวจากออฟฟิศไปหาลูกค้าแล้วครับ ตาย
ตาย.. วันนี้เละทั้งนอกและในออฟฟิศแน่ สุดท้ายผมก็เปลี่ยนความคิดจากความกลัวเป็นสู้ตายครับเพราะไม่มีอะไรจะเละไปกว่านี้แล้วครับ ลุยอย่างเดียว
ครับ ฟ้าผ่าครับ!! งานผมลูกค้าซื้อแบบผมครับ พี่ที่มาด้วยรีบแจ้งออฟฟิศดีใจกันใหญ่ นั่งรถกลับออฟฟิศน้ำตาแตกครับ ดีใจที่ขายงานได้ ดีใจที่เราคิดสู้
และสะใจนิดๆ ที่เค้าด่างานเราว่าห่วย ไม่เข้าท่า แต่ลูกค้าดันชอบ แต่ผมไม่ได้โกรธพี่เค้าน่ะครับ ถ้าเค้าไม่ด่าเราสิ เราคงไม่กลับมาปรับงานให้ดีขึ้นหรอก
ตอนหลังผมแอบขอบคุณในใจพี่เค้าที่ด่าผม เพราะจุดนี้ มันกลับกลายเป็นการสร้างความมั่นใจในการทำงานอีกหลายๆชิ้นต่อมาครับ
- จากนั้นก็ได้ทำงานโฆษณาไปเรื่อย หลังๆกลับไม่ชอบ เพราะมันตอบตัวเองได้เลยว่ามันเครียดมากๆ ต้องคิดอยู่ตลอดเวลา กินคิด พักคิด นอนแอบคิด
โหนรถเมล์ไปทำงานคิด...คิดเรื่องงาน....ตลอดเวลา... ใช่เราหรือ ยิ่งทำยิ่งไม่มีความสุข หรือสนุกอะไรเลย ไม่ใช่ล่ะ ตัดสินใจครั้งใหญ่ ไม่เอาแล้วอีกสี่
เดือนเลยเลิก กลับปากช่อง ชวนแม่ขายไก่ย่างส้มตำกันเหอะ ขายดีมาก ร้านดังอย่างรวดเร็วเพราะฝีมือแม่ ผมทำได้ 9 เดือน ก็เบื่อซะงั้น ขายดี มีตังค์
แต่เบื่อ... จำเจ... เช้าเปิร้าน เย็นปิดร้าน นอน วนอย่างนี้ไม่ไหว ตัดสินใจหักดิบ ชีวิตอยากทำอะไรอย่างที่เรียนอีกครั้ง
- ขอแม่มาหางานใหม่ในกรุงเทพอีกที ได้งานในเครือเซ็นทรัล เป็น Graphic House ของเสื้อผ้า G2000 / U2 / The Body Shop สนุกมีความสุข ได้ทำงาน
เก๋ๆ เท่ห์ๆ composition สวยๆ ใช่เลยเจอแล้วหนทางที่ใช่ ต่อมามีโอกาสสำคัญ ก็มาทำ Graphics ให้ Starbucks Coffee ในประเทศครั้งแรกเลย ตะลึง
พรึงเพลิดกับงาน Graphic ของ Starbucks มากๆ ผมทุ่มสุดตัวกับงาน Graphics Design ขยับอีกทีมาผมได้มาเป็น Freelance หลังเลิกงานประจำที่
Starbucks มาทำที่ BBDO ช่วงนั้นได้ทำ Benze Invitation Card เป็นงานแรก ซึ่งงานนี้ทางทีมเก่าเขาขายลูกค้ายังไงก็ไม่ผ่านซะที ผมทำงานนี้เป็นงาน
แรกผ่านเลยงงกันหมด หลังจากนั้นงานเพียบ Orange / Dtac / Pizza / Pepsi ฯลฯ โอย.....โลกมัน...กว้างอีก สนุกขึ้นอีก ไม่เหนื่อย เพราะได้ตังค์ดี มี
แบรนด์ งาน Freelance ผมจะกลับมาทำที่บ้าน เริ่ม 4 ทุ่มถึงตี 5 นอน 3 ชั่วโมง ตื่นแปดโมงทำงานหลัก เป็นอย่างนี้เรื่อยมา เช้าเดินไปทำงานที่เซ็นทรัล
ลาดพร้าว มีความสุข ไม่เหนื่อยเพราะอายุยังไม่เยอะ สนุกกับงานประจำ สุดฝีมือกับงาน Freelance ใช่เลยนี่คือตัวเรา
- วันนึงอยากได้รถ เป็นเรื่องที่ใฝ่ฝันมานานและเป็นไปไม่ได้ เพราะที่บ้านจนครับ วันนึงผมข้ามไปขอโบร์ชัวร์ HONDA CIVIC มาวางตั้งข้างๆจอคอมทุกครั้งที่ทำงานดึกๆ เพื่อจะได้มีแรงสู้กับความเหนื่อยล้าในการทำงานดึกๆ มองรถในโบร์ชัวร์ทุกวัน เราต้องทำให้ได้ ทำจนได้รถ ในระยะเวลาไม่นาน เพราะตอนนั้นงานเข้าเยอะมาก แบรนด์ไหนมา ผมขาย layout ได้หมด รับเละครับช่วงนั้น พอรถออกปุ๊ป ผมขับไปปากช่องเลย ขับไปหาป๊าๆ เห็นรถปุ๊บแกตกใจปนงงๆ แกดีใจน้ำตาไหล บอกดีใจกับผมด้วยที่ทำได้ ผมก็กอดป๊า และบอกว่าผมทำได้แล้ว ผมให้เค้าลองขับ เค้าไม่ขับ เค้าเกรงใจ ผมก็ขอให้เค้านั่งเฉยๆก็ได้เพื่อจะได้มงคลกับผมและทุกคนในครอบครัวที่มีรถเก๋งคันแรกของบ้านผม อะไรก็ได้ที่ผมให้พ่อแม่สัมผัส ผมถือเป็นส่วนตัวว่า เป็นมงคลสำหรับผมมากๆและวันนั้นหน้าตาป๊าดีใจมากๆผมไม่คยลืม....... Graphic Design มันดีกับผมจริงๆ งานดีมีเงินเก็บ.....
วิกฤติ.....
ทำงาน ใช้ชีวิต เก็บเงินไปเรื่อยๆ ฟ้าผ่าเปรี้ยงงงง!!!!!!! ผม...ติ๊สแตก อยู่ๆก็อยากไปเมืองนอก เพราะมีรุ่นน้องอยู่ America เคยทำงานมาด้วยกัน บอกมาสิ มีงานทำ ตอนนั้น เงินเดือนผม + Freelance แสนกว่าต่อเดือน ผมเลิก!! ผมไม่สน!! บอกลาทุกคนว่าจะไปหาประสบการณ์ ดูดีเชียว ทุกคนงง ที่ BBDO เนี่ยห้ามว่าอย่าไปเลยทำงานกันก่อนน่ะ งานมีให้เพียบ ไม่ฟังใครเลย ลาออก บอกลา ฮึกเหิม พร้อมบิน! วันเดินทาง สองทุ่มสิบห้านาที เพื่อนพ้องน้องพี่
ที่สนิทมาส่งกันพอสมควร ร่ำลาตามประสา สักพัก!...... มีข่าวระเบิดตึก WORLDTRADE CENTER ยกเลิกทุกเที่ยวบิน Check in & Load กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว เวรกรรม.. เปรี้ยง!!!!!!!!!!! พลิกทุกอย่างเลยครับ งานก็ลาออก บอกลาทุกคนแล้ว ซึมไป 10 วัน ข่าวก็หนัก เครียด หน้ามึนจะไปให้ได้ หา Flight ได้ ไปล่ะอเมริกา ไปถึงโดนต้มสนิท เพื่อนบอกงานไม่มี ที่เรียนก็ไม่มี เพื่อนไม่ได้ทำอย่างที่บอกไว้ คืนแรกเก็บเงินค่าใช่จ่ายก่อนเลย ค่าน้ำ ค่าไฟ เคเบิ้ล ค่าเตียง IKEA ราคาเต็ม ตอนกลับมารู้ว่ามันคือของ Sale50% จาก IKEA อ้าววววว แถมตกงาน.........T_T ทำไงได้นรกมาเยือนซ่ะไกล เดินหางานเช้ายันเย็น อนาถตัวเองมากๆอยู่ได้อาทิตย์กว่าก็ได้ไปเสริฟร้านอาหารไทยผมพบสัจธรรมชีวิตครับ และไม่ตรงกับที่ผมเคยฝันเลย.. แม่ครัวคนไทยนั่งกับพื้นกินข้าวในครัว ไม่มีสิทธิ์นั่งโต๊ะ / ขอทานหน้าร้าน Starbucks หน้าเหมือน justin timberlake (อย่างเราจะเหลือโอกาสอะไรล่ะครับ) / คนไทยขโมยนิตยสารในร้าน Starbucks / คนเสริฟไทยในร้านผมจะแทงกันตายเพราะแย่งวันกันทำงานกันเอง / ผมทำงานได้ค่าแรงต่อวันกิน Ben & Jerry ทุกวันก็ไม่เหลืออะไรแล้ว / สุดท้าย ฟ้าผ่าเปรี้ยง!!! ที่หน้าร้าน Apple Computer ผมยืนปลง ดูจอ ดู mouse ดูเครื่อง Mac เหมือนที่บ้านเราเลย คิดถึงมัน..ยืนน้ำตาร่วงหน้าร้านเลย ทำไมผมเลยเถิดมาถึงที่นี่ เราถนัดมือขวาก็ควรใช้มันให้ดีสิ เราดันจะมาใช้มือซ้ายให้เสียเวลาทำไม จึงตัดสินใจกลับ คนไทยที่โน่นก็ว่าผมว่า ไม่อดทนเลย กลับไปไม่อายเขาหรือ ผมบอก ผมไม่อาย อะไรไม่ใช่ต้องเปลี่ยน ไม่ฝืน พอตัดสินใจกลับ เพื่อนที่ชวนมาจะไม่คืนเงินผมอีกเกือบสี่แสนที่ผมฝากเค้าไว้ ตอนหลังมารู้ว่าเขาเอาเงินผมไปจ่ายค่าเทอมก่อน เฮ่อออ...ชีวิต สุดท้ายอ้อนวอนจนได้คืน สรุปอยู่อเมริกาแค่ 28 วัน ทั้งที่ฝันมาอยู่ทั้งชีวิต กลับมาผมเริ่มใหม่จาก 0 กลับไปของานที่ BBDO อย่างไม่อาย พี่ๆก็ยังงงๆปนดีใจที่กลับมา จนเป็น Freelance เต็มตัว ที่ BBDO และมาเป็น Freelance ที่ JWT
ได้ทำแบรนด์ดีๆ เช่น hutch HSBC FORD อีกหลายแบรนด์ กับมามีความสุขอีกครั้งกับงาน Graphics ทำไปสักพักมาคิดว่า เราจะทำ Freelance ไปอีกนานเท่าไหร่ แค่ไหน รุ่นน้องฝีมือดีดีก็ไล่หลังเราเหมือนคลื่นกระทบฝั่ง หาอะไรรองรับดีกว่ามั๊ย เลยตัดสินใจมาทำ inkjet ช่วงนั้นเข้ามาใหม่ วงการพิมพ์น่าสนใจมาก งานเร็ว สีสวย อีกอย่างก็ใกล้เคียงกับงานเรา เผื่ออกแบบให้ลูกค้า แล้วอาจพิมพ์ให้ด้วย ก็ดีเลย ตัดสินใจลุย ทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน เอาเงินเก็บกับกู้เงินน้องมาซื้อเครื่อง Inkjet หมดไปแปดแสน ก็ไปของานจากที่ทำงานเก่าเขาแหละครับ ผมไม่อายครับ เราก็บอกว่าเราอยู่ไม่ได้เลยกลับ ไม่มีงานทำ เลยมาของาน Print เล็กๆน้อยๆ ครับ พี่ๆเค้าก็ช่วยเหลือเราดีมาก ให้งานมาด้วย ทำ inkjet ช่วงแรก ไม่เป็นอะไรซักอย่าง print ผิด สีไม่ตรง เคลือบเสีย เสียหาย บานตะไท ร้องไห้อีกแล้ว แต่ร้องเสร็จ ก็ฮึดใหม่ สู้ ไม่ท้อ ผมคิดว่า ไม่รู้คือไม่ผิด ลองผิดลองถูก และคิดว่าเราต้องทำให้รู้ทุกอย่าง ถึงจะสอนคนอื่นที่เผื่อจะมาช่วยเราทำงานในอนาคต ก็ทำจนได้ คนเรา..ท้อได้..... แต่อย่านาน.... ปัจจุบันผมทำ Graphics House เป็น Home office เล็กๆ ที่ซอยสหการประมูล Design เกี่ยวกับงานสิ่งพิมพ์ล้วนๆ ลูกค้าก็ปากต่อปากครับ หลักๆ ก็เป็น Starbucks Coffee / Dunkins Donut / Au Bon Pain / Baskin Robbin และอีกหลายๆแบรนด์ ตอนนี้มีความสุขกับการทำงานในสิ่งที่เราชอบจริงๆ ได้อะไรให้กับชีวิตมากมายในเรื่องของตนเอง พนักงาน คนในครอบครัว ลูกค้าที่น่ารัก ลูกค้าที่น่ากลัว ทุกอย่างนี้มันให้อะไรต่างๆกับตัวผมมากมาย เปลี่ยนไปในทางที่ดี เล่าได้ไม่รู้จบ ชีวิตมันหลากหลาย
**ผมว่ามันก็คล้ายกราฟฟิคน่ะแหละครับ มีความหลากหลายได้ ล้าสมัยได้ ก็กลับมาได้ ปรับเปลี่ยนให้ทันสถานการณ์อยู่ตลอดเวลาที่ควรจะเป็น
เมื่อไม่กี่วันเจอประโยคที่ถูกใจมากๆ เลยนำมาแบ่งปันกันครับ
"หากมีไอเดียพร้อมกับรู้ใจตัวเองว่าอยากทำอะไรก็เริ่มทำเลย การได้ทำนั้นไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไรก็ยังเสียใจและเสียดายน้อยกว่าการไม่ได้ทำ ต่อให้ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรในสิ่งที่คุณจะทำแต่คุณจะได้เรียนรู้ไปตลอดทางจากการปฏิบัติจริง ยิ่งเริ่มต้นเร็ว ยิ่งถึงฝั่งฝันได้ก่อน"
เป็นกำลังใจให้กันและกันน่ะครับ
ขอบคุณครับ
maypixelone
หลังจากนี้ก็ยังมีฟ้าผ่าชิวิตผมอีกเปรี้ยงงง
60447
ชีวิต / Graphics / วิกฤติ / โอกาส
ผมไม่ได้หมายถึงความประสบความสำเร็จ ณ ปลายทาง แต่เป็นช่วงเวลาและประสบการณ์สั้นๆ ที่มีค่ากับผมมาก ณ ตอนนั้น
กับเหตุการณ์ต่างๆ ไม่ว่า การตัดสินใจ ความผิดหวัง การสู้ และหลายๆเรื่องรวมกัน
เมื่อไม่นานนี้ได้เจอรุ่นน้อง ที่ไม่ได้เจอกันนานมาก เค้าบอกว่าที่ผมเขียนเมื่อสองปีที่แล้ว เค้าได้ไปอ่าน
แล้วมันมีประโยชน์น่ะ ได้แง่คิดพอสมควรเลย พี่ไม่ลองโพสต์บน pantip บ้างหล่ะ ลองดูน่ะพี่
ผมก็ลองตามที่น้องเค้าแนะนำครับ อาจจะได้อะไรนิดๆหน่อยๆ คงไม่ว่ากันน่ะครับ เปรียบเหมือนเล่าสู่กันฟังครับ
แต่ผมเล่าแบบม้วนเดียวจบครับ
ย้อนรอย 19 ปี ชีวิต Graphics........ สายงานของผมเป็น Graphic Designer Design ออกแบบโฆษณาสิ่งพิมพ์ทุกรูปแบบ
ช่วยลูกค้าขายของ ลูกค้าขายดีผมมีความสุข เห็นผลงานที่ทำอยู่ในร้านลูกค้า ผมอมยิ้มทุกครั้งที่เห็นงานตนเองอยู่ตามที่ต่างๆ
ชีวิต.....
- เด็กต่างจังหวัด ที่อ.ปากช่อง นครราชสีมา ฐานะขึ้นๆลงๆ ระดับแค่จนน้อยกับจนมาก ไม่เคยขึ้นสุด แต่เคยดิ่งสุด
ถึงขนาดที่บ้านสั่งแก๊สมาทำกับข้าว ให้มาส่งที่บ้าน ปรากฏว่าหาเหรียญในเก๊ะไม่พอจ่ายค่าแก๊สที่มาส่ง
คนส่งเลยกลับร้านพร้อมถังแก๊ส เงียบทั้งครอบครัว
- อนุบาล-ม6 ที่ปากช่อง ไม่ได้ไปไหนเลย ม.ปลาย ก็เรียนสายวิทย์คณิต แบบไร้จุดหมาย
- ชอบเครื่องบิน จบม.6 อยากเข้านายเรือากาศ ไปสมัคร ฝันสลาย ไทยเชื้อชาติจีน อดครับน้อง!
Graphics.......
- ย้ายมาเรียนกรุงเทพอาศัยบ้านอาม่าอยู่กับอาโกว เอ็นไม่ติด ต้องโดนส่งเรียนม.กรุงเทพ จะเรียนนิเทศอันโด่งดังของที่นี่ แต่ไปสอบติดศิลปกรรมซะงั้น
ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่ามีอะไรให้เราเรียนที่คณะนี้ จริงๆไม่กล้าเรียนที่นี่เพราะมันแพง แต่คำสั่งคือต้องเรียน พ่อแม่บอกว่าส่งเรียนไหว แต่ผมไม่ค่อยเชื่อ
- เริ่มชีวิตมหาลัย งงชีวิต ปรับตัวนานมากสำหรับเด็กต่างจังหวัด เพื่อนก็รวยทังนั้น จนเทียบเท่าก็มีคนสองคนพอคบอยู่กันได้ และยังไม่รู้ว่าเรียน
Graphic มันทำมาหากินอะไร แต่ก็เรียนไปงั้นๆ แต่มันเอะใจตรงที่วิชาที่เรียนเกี่ยวกับ Graphic คะแนน A กับ B ตลอด แต่วิชาการ D dog ตลอด...
- ช่วงปิดเทอม ปี 2 เดินหาที่ฝึกงานตามบริษัทโฆษณาเล็กๆ บ้านอยู่ลาดพร้าว ฝึกงานแถวสะพานแขวนนู่น..... แต่ยอม.... อยากรู้ว่างานจริงๆ เค้าทำกัน
อย่างไร แต่สิ่งที่ได้จาการฝึกงานคือนั่งดูเค้าทำงานกัน และคอยซื้ออาหารและเครื่องดื่มให้รุ่นพี่ หลังๆได้ทำแค่ตีเส้นตัดตกงานพิมพ์วันละ 60 แผ่น สำหรับ
ทำ Artwork แต่ผมก็คิดบวกน่ะ เไม่เป็นไรอย่างน้อยก็ได้เห็นว่าเค้าทำยังไง
- จบปุ๊บหางานทำทันที ได้งานคนแรกในกลุ่มเพื่อน เงินเดือน 5500 ที่ next graphics แถวสี่พระยา ไม่มีประสบการณ์ กดดันในทุกมุมมอง เคยโดน
คุณต่อ สันติศิริ เจ้าของบริษัทฯ ด่าว่างานผมโคตรห่วยทำอะไรมาเสนอ เรียนที่ไหนมา Lay Out อย่างนี้ลูกค้าจะซื้องานมั๊ย ช้อคครับ ในสถานะของเด็ก
จบใหม่ไม่เคยทำงานจริง โดนแบบนี้แทบอยากโดดน้ำตายที่ท่าน้ำสี่พระยากันเลยทีเดียว ท้อ.... ท้อใจมาก.....กำคำดูถูก ดูแคลนในงานของเรา เพราะที่
เราทำเราคิดว่าค่อนข้าง Ok ใกล้เคียงตามที่ลูกค้าต้องการ แต่ทำไม..... อีกวันฮึดสู้กลับไปแก้ไขงาน พินิจ พิเคราะห์งานเรา แก้ไขให้ดีที่สุดก่อนไปขาย
ลูกค้า วันขายงานครั้งแรกก็ได้เรื่อง AE ไปด้วยไม่ได้ ผมต้องไปกับพี่อีกคน วันนั้นผมต้อง Present งานที่ผมนำเสนอต่อหน้าผู้บริหารของบริษัทไทยยิปซั่ม
ทั้งหมดในห้องประชุมใหญ่ วิบัติล่ะครับ เกิดมาผมยังไม่เคยขายงานต่อหน้าลูกค้าจริงเลย หมดความมั่นใจตั้งแต่ก้าวจากออฟฟิศไปหาลูกค้าแล้วครับ ตาย
ตาย.. วันนี้เละทั้งนอกและในออฟฟิศแน่ สุดท้ายผมก็เปลี่ยนความคิดจากความกลัวเป็นสู้ตายครับเพราะไม่มีอะไรจะเละไปกว่านี้แล้วครับ ลุยอย่างเดียว
ครับ ฟ้าผ่าครับ!! งานผมลูกค้าซื้อแบบผมครับ พี่ที่มาด้วยรีบแจ้งออฟฟิศดีใจกันใหญ่ นั่งรถกลับออฟฟิศน้ำตาแตกครับ ดีใจที่ขายงานได้ ดีใจที่เราคิดสู้
และสะใจนิดๆ ที่เค้าด่างานเราว่าห่วย ไม่เข้าท่า แต่ลูกค้าดันชอบ แต่ผมไม่ได้โกรธพี่เค้าน่ะครับ ถ้าเค้าไม่ด่าเราสิ เราคงไม่กลับมาปรับงานให้ดีขึ้นหรอก
ตอนหลังผมแอบขอบคุณในใจพี่เค้าที่ด่าผม เพราะจุดนี้ มันกลับกลายเป็นการสร้างความมั่นใจในการทำงานอีกหลายๆชิ้นต่อมาครับ
- จากนั้นก็ได้ทำงานโฆษณาไปเรื่อย หลังๆกลับไม่ชอบ เพราะมันตอบตัวเองได้เลยว่ามันเครียดมากๆ ต้องคิดอยู่ตลอดเวลา กินคิด พักคิด นอนแอบคิด
โหนรถเมล์ไปทำงานคิด...คิดเรื่องงาน....ตลอดเวลา... ใช่เราหรือ ยิ่งทำยิ่งไม่มีความสุข หรือสนุกอะไรเลย ไม่ใช่ล่ะ ตัดสินใจครั้งใหญ่ ไม่เอาแล้วอีกสี่
เดือนเลยเลิก กลับปากช่อง ชวนแม่ขายไก่ย่างส้มตำกันเหอะ ขายดีมาก ร้านดังอย่างรวดเร็วเพราะฝีมือแม่ ผมทำได้ 9 เดือน ก็เบื่อซะงั้น ขายดี มีตังค์
แต่เบื่อ... จำเจ... เช้าเปิร้าน เย็นปิดร้าน นอน วนอย่างนี้ไม่ไหว ตัดสินใจหักดิบ ชีวิตอยากทำอะไรอย่างที่เรียนอีกครั้ง
- ขอแม่มาหางานใหม่ในกรุงเทพอีกที ได้งานในเครือเซ็นทรัล เป็น Graphic House ของเสื้อผ้า G2000 / U2 / The Body Shop สนุกมีความสุข ได้ทำงาน
เก๋ๆ เท่ห์ๆ composition สวยๆ ใช่เลยเจอแล้วหนทางที่ใช่ ต่อมามีโอกาสสำคัญ ก็มาทำ Graphics ให้ Starbucks Coffee ในประเทศครั้งแรกเลย ตะลึง
พรึงเพลิดกับงาน Graphic ของ Starbucks มากๆ ผมทุ่มสุดตัวกับงาน Graphics Design ขยับอีกทีมาผมได้มาเป็น Freelance หลังเลิกงานประจำที่
Starbucks มาทำที่ BBDO ช่วงนั้นได้ทำ Benze Invitation Card เป็นงานแรก ซึ่งงานนี้ทางทีมเก่าเขาขายลูกค้ายังไงก็ไม่ผ่านซะที ผมทำงานนี้เป็นงาน
แรกผ่านเลยงงกันหมด หลังจากนั้นงานเพียบ Orange / Dtac / Pizza / Pepsi ฯลฯ โอย.....โลกมัน...กว้างอีก สนุกขึ้นอีก ไม่เหนื่อย เพราะได้ตังค์ดี มี
แบรนด์ งาน Freelance ผมจะกลับมาทำที่บ้าน เริ่ม 4 ทุ่มถึงตี 5 นอน 3 ชั่วโมง ตื่นแปดโมงทำงานหลัก เป็นอย่างนี้เรื่อยมา เช้าเดินไปทำงานที่เซ็นทรัล
ลาดพร้าว มีความสุข ไม่เหนื่อยเพราะอายุยังไม่เยอะ สนุกกับงานประจำ สุดฝีมือกับงาน Freelance ใช่เลยนี่คือตัวเรา
- วันนึงอยากได้รถ เป็นเรื่องที่ใฝ่ฝันมานานและเป็นไปไม่ได้ เพราะที่บ้านจนครับ วันนึงผมข้ามไปขอโบร์ชัวร์ HONDA CIVIC มาวางตั้งข้างๆจอคอมทุกครั้งที่ทำงานดึกๆ เพื่อจะได้มีแรงสู้กับความเหนื่อยล้าในการทำงานดึกๆ มองรถในโบร์ชัวร์ทุกวัน เราต้องทำให้ได้ ทำจนได้รถ ในระยะเวลาไม่นาน เพราะตอนนั้นงานเข้าเยอะมาก แบรนด์ไหนมา ผมขาย layout ได้หมด รับเละครับช่วงนั้น พอรถออกปุ๊ป ผมขับไปปากช่องเลย ขับไปหาป๊าๆ เห็นรถปุ๊บแกตกใจปนงงๆ แกดีใจน้ำตาไหล บอกดีใจกับผมด้วยที่ทำได้ ผมก็กอดป๊า และบอกว่าผมทำได้แล้ว ผมให้เค้าลองขับ เค้าไม่ขับ เค้าเกรงใจ ผมก็ขอให้เค้านั่งเฉยๆก็ได้เพื่อจะได้มงคลกับผมและทุกคนในครอบครัวที่มีรถเก๋งคันแรกของบ้านผม อะไรก็ได้ที่ผมให้พ่อแม่สัมผัส ผมถือเป็นส่วนตัวว่า เป็นมงคลสำหรับผมมากๆและวันนั้นหน้าตาป๊าดีใจมากๆผมไม่คยลืม....... Graphic Design มันดีกับผมจริงๆ งานดีมีเงินเก็บ.....
วิกฤติ.....
ทำงาน ใช้ชีวิต เก็บเงินไปเรื่อยๆ ฟ้าผ่าเปรี้ยงงงง!!!!!!! ผม...ติ๊สแตก อยู่ๆก็อยากไปเมืองนอก เพราะมีรุ่นน้องอยู่ America เคยทำงานมาด้วยกัน บอกมาสิ มีงานทำ ตอนนั้น เงินเดือนผม + Freelance แสนกว่าต่อเดือน ผมเลิก!! ผมไม่สน!! บอกลาทุกคนว่าจะไปหาประสบการณ์ ดูดีเชียว ทุกคนงง ที่ BBDO เนี่ยห้ามว่าอย่าไปเลยทำงานกันก่อนน่ะ งานมีให้เพียบ ไม่ฟังใครเลย ลาออก บอกลา ฮึกเหิม พร้อมบิน! วันเดินทาง สองทุ่มสิบห้านาที เพื่อนพ้องน้องพี่
ที่สนิทมาส่งกันพอสมควร ร่ำลาตามประสา สักพัก!...... มีข่าวระเบิดตึก WORLDTRADE CENTER ยกเลิกทุกเที่ยวบิน Check in & Load กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว เวรกรรม.. เปรี้ยง!!!!!!!!!!! พลิกทุกอย่างเลยครับ งานก็ลาออก บอกลาทุกคนแล้ว ซึมไป 10 วัน ข่าวก็หนัก เครียด หน้ามึนจะไปให้ได้ หา Flight ได้ ไปล่ะอเมริกา ไปถึงโดนต้มสนิท เพื่อนบอกงานไม่มี ที่เรียนก็ไม่มี เพื่อนไม่ได้ทำอย่างที่บอกไว้ คืนแรกเก็บเงินค่าใช่จ่ายก่อนเลย ค่าน้ำ ค่าไฟ เคเบิ้ล ค่าเตียง IKEA ราคาเต็ม ตอนกลับมารู้ว่ามันคือของ Sale50% จาก IKEA อ้าววววว แถมตกงาน.........T_T ทำไงได้นรกมาเยือนซ่ะไกล เดินหางานเช้ายันเย็น อนาถตัวเองมากๆอยู่ได้อาทิตย์กว่าก็ได้ไปเสริฟร้านอาหารไทยผมพบสัจธรรมชีวิตครับ และไม่ตรงกับที่ผมเคยฝันเลย.. แม่ครัวคนไทยนั่งกับพื้นกินข้าวในครัว ไม่มีสิทธิ์นั่งโต๊ะ / ขอทานหน้าร้าน Starbucks หน้าเหมือน justin timberlake (อย่างเราจะเหลือโอกาสอะไรล่ะครับ) / คนไทยขโมยนิตยสารในร้าน Starbucks / คนเสริฟไทยในร้านผมจะแทงกันตายเพราะแย่งวันกันทำงานกันเอง / ผมทำงานได้ค่าแรงต่อวันกิน Ben & Jerry ทุกวันก็ไม่เหลืออะไรแล้ว / สุดท้าย ฟ้าผ่าเปรี้ยง!!! ที่หน้าร้าน Apple Computer ผมยืนปลง ดูจอ ดู mouse ดูเครื่อง Mac เหมือนที่บ้านเราเลย คิดถึงมัน..ยืนน้ำตาร่วงหน้าร้านเลย ทำไมผมเลยเถิดมาถึงที่นี่ เราถนัดมือขวาก็ควรใช้มันให้ดีสิ เราดันจะมาใช้มือซ้ายให้เสียเวลาทำไม จึงตัดสินใจกลับ คนไทยที่โน่นก็ว่าผมว่า ไม่อดทนเลย กลับไปไม่อายเขาหรือ ผมบอก ผมไม่อาย อะไรไม่ใช่ต้องเปลี่ยน ไม่ฝืน พอตัดสินใจกลับ เพื่อนที่ชวนมาจะไม่คืนเงินผมอีกเกือบสี่แสนที่ผมฝากเค้าไว้ ตอนหลังมารู้ว่าเขาเอาเงินผมไปจ่ายค่าเทอมก่อน เฮ่อออ...ชีวิต สุดท้ายอ้อนวอนจนได้คืน สรุปอยู่อเมริกาแค่ 28 วัน ทั้งที่ฝันมาอยู่ทั้งชีวิต กลับมาผมเริ่มใหม่จาก 0 กลับไปของานที่ BBDO อย่างไม่อาย พี่ๆก็ยังงงๆปนดีใจที่กลับมา จนเป็น Freelance เต็มตัว ที่ BBDO และมาเป็น Freelance ที่ JWT
ได้ทำแบรนด์ดีๆ เช่น hutch HSBC FORD อีกหลายแบรนด์ กับมามีความสุขอีกครั้งกับงาน Graphics ทำไปสักพักมาคิดว่า เราจะทำ Freelance ไปอีกนานเท่าไหร่ แค่ไหน รุ่นน้องฝีมือดีดีก็ไล่หลังเราเหมือนคลื่นกระทบฝั่ง หาอะไรรองรับดีกว่ามั๊ย เลยตัดสินใจมาทำ inkjet ช่วงนั้นเข้ามาใหม่ วงการพิมพ์น่าสนใจมาก งานเร็ว สีสวย อีกอย่างก็ใกล้เคียงกับงานเรา เผื่ออกแบบให้ลูกค้า แล้วอาจพิมพ์ให้ด้วย ก็ดีเลย ตัดสินใจลุย ทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน เอาเงินเก็บกับกู้เงินน้องมาซื้อเครื่อง Inkjet หมดไปแปดแสน ก็ไปของานจากที่ทำงานเก่าเขาแหละครับ ผมไม่อายครับ เราก็บอกว่าเราอยู่ไม่ได้เลยกลับ ไม่มีงานทำ เลยมาของาน Print เล็กๆน้อยๆ ครับ พี่ๆเค้าก็ช่วยเหลือเราดีมาก ให้งานมาด้วย ทำ inkjet ช่วงแรก ไม่เป็นอะไรซักอย่าง print ผิด สีไม่ตรง เคลือบเสีย เสียหาย บานตะไท ร้องไห้อีกแล้ว แต่ร้องเสร็จ ก็ฮึดใหม่ สู้ ไม่ท้อ ผมคิดว่า ไม่รู้คือไม่ผิด ลองผิดลองถูก และคิดว่าเราต้องทำให้รู้ทุกอย่าง ถึงจะสอนคนอื่นที่เผื่อจะมาช่วยเราทำงานในอนาคต ก็ทำจนได้ คนเรา..ท้อได้..... แต่อย่านาน.... ปัจจุบันผมทำ Graphics House เป็น Home office เล็กๆ ที่ซอยสหการประมูล Design เกี่ยวกับงานสิ่งพิมพ์ล้วนๆ ลูกค้าก็ปากต่อปากครับ หลักๆ ก็เป็น Starbucks Coffee / Dunkins Donut / Au Bon Pain / Baskin Robbin และอีกหลายๆแบรนด์ ตอนนี้มีความสุขกับการทำงานในสิ่งที่เราชอบจริงๆ ได้อะไรให้กับชีวิตมากมายในเรื่องของตนเอง พนักงาน คนในครอบครัว ลูกค้าที่น่ารัก ลูกค้าที่น่ากลัว ทุกอย่างนี้มันให้อะไรต่างๆกับตัวผมมากมาย เปลี่ยนไปในทางที่ดี เล่าได้ไม่รู้จบ ชีวิตมันหลากหลาย
**ผมว่ามันก็คล้ายกราฟฟิคน่ะแหละครับ มีความหลากหลายได้ ล้าสมัยได้ ก็กลับมาได้ ปรับเปลี่ยนให้ทันสถานการณ์อยู่ตลอดเวลาที่ควรจะเป็น
เมื่อไม่กี่วันเจอประโยคที่ถูกใจมากๆ เลยนำมาแบ่งปันกันครับ
"หากมีไอเดียพร้อมกับรู้ใจตัวเองว่าอยากทำอะไรก็เริ่มทำเลย การได้ทำนั้นไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไรก็ยังเสียใจและเสียดายน้อยกว่าการไม่ได้ทำ ต่อให้ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรในสิ่งที่คุณจะทำแต่คุณจะได้เรียนรู้ไปตลอดทางจากการปฏิบัติจริง ยิ่งเริ่มต้นเร็ว ยิ่งถึงฝั่งฝันได้ก่อน"
เป็นกำลังใจให้กันและกันน่ะครับ
ขอบคุณครับ
maypixelone
หลังจากนี้ก็ยังมีฟ้าผ่าชิวิตผมอีกเปรี้ยงงง
60447