.... กระทู้นี้ล้อสลิ่ม ....
“น้องสาบอยากเห็นทู้พี่หลิ่มขึ้นทู้แนะนำสักครั้งให้เป็นบุญตา .... ทำไมทำไม่ได้อ่ะพี่หลิ่ม หืมมม ทำไม ทำไม่ด๊าย ??“
ติ่งสาบ หญิงรูปร่างกระด้องกระแด้ง วัยจวนเจียนจะสี่สิบ กระทืบเท้าเต้นเร่าๆอย่างขัดใจเมื่อเห็นรายการกระทู้แนะนำ
ทั้งสิบในห้อง รดน. เป็นของฝ่ายเสื้อแดงทั้งหมด
“แล้วน้องสาบจะให้พี่หลิ่มทำยังไง ในเมื่อพี่หลิ่มก็พยาย๊ามพยายาม พยายามจนสุดความสามารถแล้ว” วายสลิ่ม ตอบ
กลับอย่างเบื่อหน่าย
“มุงมีความสามารถกะเค้าด้วยเร๊อะ” ติ่งสาบคิดในใจ โชคดีที่ยั้งไว้ได้ทันก่อนที่จะโพล่งปากออกไปตามที่คิด แล้วหันมา
พูดอย่างเอาใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มหงุดหงิด
“เอางี้สิพี่หลิ่ม พี่ก็หาข้อมูลเรื่องราวการเมืองที่กำลังฮอตเพื่อเกาะกระแส เอามาวิเคราะห์ ตามเหตุผลแต่ต้องระวังอย่าใส่
อคติลงไป แม้จะเป็นแนวความคิดที่ไม่เหมือนใคร แต่ถ้าไม่พิสดาลหลุดออกไปนอกกาแลคซี่แล้ว ยังไงก็ต้องได้รับการ
โหวต” ติ่งสาบเสนอแนะฟังดูดีมีหลักการ
“อืมมมม ... จริงของน้องสาบนะ แหม น้องสาบเนี่ยเก่งไม่เบาเลยนะเนี่ย ...แล้วไมมุงไม่ทำเองเลยวะ กรูทำไม่ได้โว๊ย ! “
วายสลิ่ม พลั้งปากออกไปตามนิสัยดั้งเดิม แต่แล้วก็กลับคิดได้ หันมาทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมเป็นหมาหงอยเหมือนเดิม
เพราะว่า ได้สถาปนาตัวเองเป็น “คนดี” ตามกลุ่มม็อป กปปส (กูเป็นประสาท) ไปแล้ว
“แหะๆ ขอโทษน้องสาบจ่ะ พอดีวิญญาณผีเขมรที่ทักษิณซื้อไว้ มันเข้าสิงพี่หลิ่ม ทำให้พี่หลิ่มลืมตัวไปชั่วขณะ”
“แหม พี่หลิ่มนี่แถได้ถ้วยเบย... แล้วตกลงตั้งแต่เกิดมาจนกำลังจะนอนให้คนมารดน้ำในอีกไม่กี่ปีข้างหน้านี้ พี่หลิ่มมี
ความสามารถอะไรบ้างล่ะจ๊ะ หรือว่า หาตามไหตามซอกตามหลืบแล้วไม่เจอ”
“เฮ้ย ! คนนะ ไม่ใช่หนอนปลา- @#$%& !! …”
“อ้าวเหรอ ! โทษทีนู๋มองหน้าพี่ทีไรอดนึกถึงหนอนขี้แมลงวันไม่ได้ทู้กที อิอิ”
“โธ่ ... ยัยแย้อดอยากเอ๊ย หัดส่องกระจกซะมั่ง สวยตายห่านเลยสิเมริง” วายสลิ่มนึกในใจ อยากจะตะโกนออกไปดังๆให้
สมแค้นที่โดนติ่งสาบแขวะเอาฝ่ายเดียว แต่ต้องสะกดเอาไว้เนื่องจากคำว่า “คนดี” มันค้ำคออยู่
“พี่หลิ่มมีความสามารถเรื่องความเงิบจร้า สามารถโชว์เงิบได้อันลิมิตเต็ด” วายสลิ่ม สาธยายความสามารถของตัวเอง
อย่างภาคภูมิ
“เอางี้สิพี่หลิ่ม พี่หลิ่มอยากดังช่ายม๊า ลองหาเอกลักษณ์ในการโพสต์ให้ตัวเองดิเผื่อจะดัง พี่ลองเอาอย่างนายกร๊ากไรนั่นสิ
เห็นเขาโพสต์ เกรียนๆ ทำตัวโหง้ตาใสๆเหมือนควายไรเงี๊ยะ ... เห็นมะ เขาก็ดังได้นะ ใครๆใน รดน. รู้จักเขาทั้งนั้น”
“อู๊ย ไม่เอากะมันหรอก ไอ่นั่นมันเด็กๆ อย่างพี่หลิ่มจะดังท้างเท ต้องเอาให้โหง้กว่านั้น หลายๆเท่า”
“นี่พี่หลิ่มยังคิดว่า พี่ยังไม่โหง้หลายเท่าอีกเหรอ ?” ติ่งสาบพึมพำเบาๆเอาแต่พอได้ยินแว่วๆ
“ไรนะ”
“อ๋อ นู๋ชื่นชมพี่อ่ะจ๊ะ”
“แล้วไป”
“งั้นพี่หลิ่มเอาอย่างนี้ไหม ? เอาแบบตั้งทู้ด่านายกฯแล้วก็ฟ้องเวบมาสเตอร์ ให้แบนตัวเอง พี่จะได้เป็นฮีโร่ไง แบบคล้ายๆว่า
พี่ๆ ผมเผารถมันแล้วอะไรงี้ แบบนั้นก็ดังได้ใจเลยนะ”
“อู๊ย ไม่เอาอะ แบบนั้นพวกเสื้อแดงมันจะเข้ามารุมสรรเสริญพี่หลิ่ม ก่อนเวบมาสเตอร์จะงัวเงียลืมตามาแบนพี่ซะอีก”
“อ้าว ! พวกเสื้อแดงมารุมสรรเสริญ ก็ดีน่ะสิพี่”
“ให้พวกมันมารุมสรรเสริญเอ็งดูก่อนมั๊ยล่ะ” วายสลิ่ม แสนจะระอากับความใสซื่อของติ่งสาบ
“งั้นพี่หลิ่มก็ต้องยกระดับการโพสต์ให้ได้คุณภาพเอาแค่เพียงเศษเสี้ยวของคุณตุ้มแม็คหรือคุณทวดก็ยังดี” ติ่งสาบไม่ย่อ
ท้อที่จะผลักดันให้วายสลิ่ม เป็นคนดังในห้อง รดน. ให้ได้
“ตุ้มแม็คไหนฟะ” วายสลิ่ม ผู้ยังไม่ยอมออกจากกะลาทำหน้างงเป็นหมาสงสัย
“(เออว่ะ ตรูเชื่อแล้วว่าเมริงวายสมชื่อเจงๆ) .... ก็ที่เขาโพสต์โลโก้ เดอะบิทเทิล ไงล่ะ”
“บิทท่ง บิทเทิลไหนไม่รู้จัก รู้จักแต่ป๊อปคอร์น”
“เออ... พอละ..ดักดานอยู่อย่างนั้นล่ะดีแล้ว เด๋วนู๋ไปตามหาเจ้าของกระเป๋าก่อนนะจ๊ะ” ว่าแล้วติ่งสาบก็ทำท่าสะบัดบ๊อบที่
เจ้าตัวคิดว่าเริ่ด แต่ความจริงเหมือนแย้ผงกหัวมากกว่า
“จ้า โชคดีนะน้องสาบ หาให้เจอล่ะ ส่วนพี่หลิ่มก็จะไปขึ้นเวที ประกาศตัวเป็น รัดถาทิเปรตขอทานส่วนบุญตามท่านเบื๊อก
เหมือนกัน แล้วเจอกันใหม่ที่ห้องกรงนะจ๊ะ น้องสาบ”
เอ้า .... โทรสั่งพิซซ่า ..... เย้ๆๆๆ
ปล. กราบขออภัยท่านที่ได้พาดพิงชื่อนะคะ ด้วยความเคารพ
แก้ไข : ติดคำกรองจร้าาาา
* * * * * สลิ่มใจไม่แข็งอย่าเข้า ..... เพราะ .... * * * * *
“น้องสาบอยากเห็นทู้พี่หลิ่มขึ้นทู้แนะนำสักครั้งให้เป็นบุญตา .... ทำไมทำไม่ได้อ่ะพี่หลิ่ม หืมมม ทำไม ทำไม่ด๊าย ??“
ติ่งสาบ หญิงรูปร่างกระด้องกระแด้ง วัยจวนเจียนจะสี่สิบ กระทืบเท้าเต้นเร่าๆอย่างขัดใจเมื่อเห็นรายการกระทู้แนะนำ
ทั้งสิบในห้อง รดน. เป็นของฝ่ายเสื้อแดงทั้งหมด
“แล้วน้องสาบจะให้พี่หลิ่มทำยังไง ในเมื่อพี่หลิ่มก็พยาย๊ามพยายาม พยายามจนสุดความสามารถแล้ว” วายสลิ่ม ตอบ
กลับอย่างเบื่อหน่าย
“มุงมีความสามารถกะเค้าด้วยเร๊อะ” ติ่งสาบคิดในใจ โชคดีที่ยั้งไว้ได้ทันก่อนที่จะโพล่งปากออกไปตามที่คิด แล้วหันมา
พูดอย่างเอาใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายเริ่มหงุดหงิด
“เอางี้สิพี่หลิ่ม พี่ก็หาข้อมูลเรื่องราวการเมืองที่กำลังฮอตเพื่อเกาะกระแส เอามาวิเคราะห์ ตามเหตุผลแต่ต้องระวังอย่าใส่
อคติลงไป แม้จะเป็นแนวความคิดที่ไม่เหมือนใคร แต่ถ้าไม่พิสดาลหลุดออกไปนอกกาแลคซี่แล้ว ยังไงก็ต้องได้รับการ
โหวต” ติ่งสาบเสนอแนะฟังดูดีมีหลักการ
“อืมมมม ... จริงของน้องสาบนะ แหม น้องสาบเนี่ยเก่งไม่เบาเลยนะเนี่ย ...แล้วไมมุงไม่ทำเองเลยวะ กรูทำไม่ได้โว๊ย ! “
วายสลิ่ม พลั้งปากออกไปตามนิสัยดั้งเดิม แต่แล้วก็กลับคิดได้ หันมาทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมเป็นหมาหงอยเหมือนเดิม
เพราะว่า ได้สถาปนาตัวเองเป็น “คนดี” ตามกลุ่มม็อป กปปส (กูเป็นประสาท) ไปแล้ว
“แหะๆ ขอโทษน้องสาบจ่ะ พอดีวิญญาณผีเขมรที่ทักษิณซื้อไว้ มันเข้าสิงพี่หลิ่ม ทำให้พี่หลิ่มลืมตัวไปชั่วขณะ”
“แหม พี่หลิ่มนี่แถได้ถ้วยเบย... แล้วตกลงตั้งแต่เกิดมาจนกำลังจะนอนให้คนมารดน้ำในอีกไม่กี่ปีข้างหน้านี้ พี่หลิ่มมี
ความสามารถอะไรบ้างล่ะจ๊ะ หรือว่า หาตามไหตามซอกตามหลืบแล้วไม่เจอ”
“เฮ้ย ! คนนะ ไม่ใช่หนอนปลา- @#$%& !! …”
“อ้าวเหรอ ! โทษทีนู๋มองหน้าพี่ทีไรอดนึกถึงหนอนขี้แมลงวันไม่ได้ทู้กที อิอิ”
“โธ่ ... ยัยแย้อดอยากเอ๊ย หัดส่องกระจกซะมั่ง สวยตายห่านเลยสิเมริง” วายสลิ่มนึกในใจ อยากจะตะโกนออกไปดังๆให้
สมแค้นที่โดนติ่งสาบแขวะเอาฝ่ายเดียว แต่ต้องสะกดเอาไว้เนื่องจากคำว่า “คนดี” มันค้ำคออยู่
“พี่หลิ่มมีความสามารถเรื่องความเงิบจร้า สามารถโชว์เงิบได้อันลิมิตเต็ด” วายสลิ่ม สาธยายความสามารถของตัวเอง
อย่างภาคภูมิ
“เอางี้สิพี่หลิ่ม พี่หลิ่มอยากดังช่ายม๊า ลองหาเอกลักษณ์ในการโพสต์ให้ตัวเองดิเผื่อจะดัง พี่ลองเอาอย่างนายกร๊ากไรนั่นสิ
เห็นเขาโพสต์ เกรียนๆ ทำตัวโหง้ตาใสๆเหมือนควายไรเงี๊ยะ ... เห็นมะ เขาก็ดังได้นะ ใครๆใน รดน. รู้จักเขาทั้งนั้น”
“อู๊ย ไม่เอากะมันหรอก ไอ่นั่นมันเด็กๆ อย่างพี่หลิ่มจะดังท้างเท ต้องเอาให้โหง้กว่านั้น หลายๆเท่า”
“นี่พี่หลิ่มยังคิดว่า พี่ยังไม่โหง้หลายเท่าอีกเหรอ ?” ติ่งสาบพึมพำเบาๆเอาแต่พอได้ยินแว่วๆ
“ไรนะ”
“อ๋อ นู๋ชื่นชมพี่อ่ะจ๊ะ”
“แล้วไป”
“งั้นพี่หลิ่มเอาอย่างนี้ไหม ? เอาแบบตั้งทู้ด่านายกฯแล้วก็ฟ้องเวบมาสเตอร์ ให้แบนตัวเอง พี่จะได้เป็นฮีโร่ไง แบบคล้ายๆว่า
พี่ๆ ผมเผารถมันแล้วอะไรงี้ แบบนั้นก็ดังได้ใจเลยนะ”
“อู๊ย ไม่เอาอะ แบบนั้นพวกเสื้อแดงมันจะเข้ามารุมสรรเสริญพี่หลิ่ม ก่อนเวบมาสเตอร์จะงัวเงียลืมตามาแบนพี่ซะอีก”
“อ้าว ! พวกเสื้อแดงมารุมสรรเสริญ ก็ดีน่ะสิพี่”
“ให้พวกมันมารุมสรรเสริญเอ็งดูก่อนมั๊ยล่ะ” วายสลิ่ม แสนจะระอากับความใสซื่อของติ่งสาบ
“งั้นพี่หลิ่มก็ต้องยกระดับการโพสต์ให้ได้คุณภาพเอาแค่เพียงเศษเสี้ยวของคุณตุ้มแม็คหรือคุณทวดก็ยังดี” ติ่งสาบไม่ย่อ
ท้อที่จะผลักดันให้วายสลิ่ม เป็นคนดังในห้อง รดน. ให้ได้
“ตุ้มแม็คไหนฟะ” วายสลิ่ม ผู้ยังไม่ยอมออกจากกะลาทำหน้างงเป็นหมาสงสัย
“(เออว่ะ ตรูเชื่อแล้วว่าเมริงวายสมชื่อเจงๆ) .... ก็ที่เขาโพสต์โลโก้ เดอะบิทเทิล ไงล่ะ”
“บิทท่ง บิทเทิลไหนไม่รู้จัก รู้จักแต่ป๊อปคอร์น”
“เออ... พอละ..ดักดานอยู่อย่างนั้นล่ะดีแล้ว เด๋วนู๋ไปตามหาเจ้าของกระเป๋าก่อนนะจ๊ะ” ว่าแล้วติ่งสาบก็ทำท่าสะบัดบ๊อบที่
เจ้าตัวคิดว่าเริ่ด แต่ความจริงเหมือนแย้ผงกหัวมากกว่า
“จ้า โชคดีนะน้องสาบ หาให้เจอล่ะ ส่วนพี่หลิ่มก็จะไปขึ้นเวที ประกาศตัวเป็น รัดถาทิเปรตขอทานส่วนบุญตามท่านเบื๊อก
เหมือนกัน แล้วเจอกันใหม่ที่ห้องกรงนะจ๊ะ น้องสาบ”
เอ้า .... โทรสั่งพิซซ่า ..... เย้ๆๆๆ
ปล. กราบขออภัยท่านที่ได้พาดพิงชื่อนะคะ ด้วยความเคารพ
แก้ไข : ติดคำกรองจร้าาาา