แล้วถ้าหากมันไม่เป็นไปตามแผน คุณสามารถยอมรับในสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปหรือออกนอกแผนได้รึเปล่า
หนูเคยคุยกับเพื่อนคนนึง (ในกระทู้นี้ขอใช้สรรพนามว่าหนูนะคะ เพราะคิดว่าน่าจะอายุน้อยกว่าผู้อ่าน) เรื่องว่าวางแผนจะทำอะไรในวันหยุด เราก็บอกเค้าเสร็จสรรพเลยว่าจะไปนู่นไปนี่ เค้าก็บอกว่า หนูดูเหมือนเป็นคนชอบวางแผนชีวิต เค้าชอบแบบสบายๆมากกว่า แบบว่าไม่ต้องคิดเผื่อ จะทำอะไรก็ทำไปเลยตามใจ
มันก็จริงอย่างที่เค้าว่า เพราะหนูเป็นคนที่ชีวิตต้องมีแผนจริงๆ คือจะรู้สึกไม่แน่นอนอย่างมากเลยถ้าไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ต้องทำอะไร หรือเดือนหน้า หรือปีหน้าจะทำอะไร จะไปอยู่ที่ไหน
ที่ตั้งคำถามมาก็เพื่ออยากจะฟังประสบการณ์จากผู้มีประสบการณ์ท่านอื่นๆ อยากรู้ว่ามีความคิดเหมือนหนูไหม ใช้ชีวิตแบบไหน หนูอยากรู้หนูเป็นคนบีบบังคับตัวเองมากไปรึเปล่า อยากสมมติถ้าเป็นเรื่องเล็กๆ แล้วมันไม่ได้เป็นไปอย่างตั้งใจ หนูก็พอรับได้ ไม่เป็นไร ทำสิ่งนี้ไม่ได้ ก็ทำอย่างอื่นแทน
แต่รู้สึกว่า พอโตขึ้น สิ่งที่จำต้องทำ มันกลับกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ต้องทำให้ได้ เหมือนกับว่า ถ้าคุณไม่วางแผนการใช้เงินของคุณในแต่ละเดือนให้ดี ก็จะเกิดผลร้ายขึ้นตอนสิ้นเดือน
--------------------------------------------------------
ตอนนี้เหลืออีกหนึ่งปีที่หนูใกล้จะเรียนจบมหาลัยแล้ว หนูต้องการที่จะเรียนจบภายในปีการศึกษาหน้า (พยายามจบก่อนคนอื่น 1 ปี) หนูจึงวางแผนการเรียนเอาไว้เสร็จสรรพล่วงหน้าไปเรียบร้อยแล้วว่าต้องเรียนตัวไหนอะไรยังไงบ้างจึงจะเก็บหน่วยกิตครบ (ตอนนี้เรียนตรีอยู่อเมริกา) และคิดว่าจะเรียนต่อปริญญาโทที่ประเทศอื่น แต่เรื่องแบบนี้มันไม่มีความแน่นอนเลย คือนอกจากเรื่องการเรียนแล้ว หนูยังมีเรื่องปัญหาส่วนตัวที่แม้แต่เพื่อนก็ยังไม่รู้ ที่อาจเป็นตัวชี้ว่าต้องไปเรียนที่ไหนอะไรยังไงด้วย
สรุปก็คือ หนูยังสามารถเห็นตัวเองได้ว่า ปีหน้าหนูจะทำอะไรอยู่ที่ไหน (ก็คือเรียนที่มหาลัยนี้แหละจนจบเดือน มิย 2558) แต่พอหลังจากนั้นไปหนูมองตัวเองไม่เห็นเลย นึกไม่ออกเลยจริงๆว่ายังจะอยู่ที่อเมริกา หรือไปอยู่ที่อื่น หรือว่าไปอยู่ที่ประเทศไทย (ที่เขียนมาแบบนี้ เพราะว่าหนูมาเรียนที่ต่างประเทศเป็นเวลานานแล้ว รู้สึกว่าทั้งสองประเทศล้วนเป็นบ้าน)
สรุปก็คือ หนูเป็นคนไม่ชอบเลยเวลาชีวิตไม่มีความแน่นอนอ่ะค่ะ ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรบ้างในอนาคตอันใกล้ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆ ไม่ถึงกับหัวเสียนะ แต่ในใจก็แอบกังวลอยู่ลึกๆ นอกจากเรื่องต้องทำการบ้านส่งให้ทันเวลา ต้องอ่านหนังสือสอบแล้วสอบให้ผ่าน ก็มีเรื่องนี้แหละค่ะที่กวนใจมากที่สุด
คุณเป็นคนชอบวางแผนชีวิตรึเปล่า แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นมันเป็นไปตามที่หวังหรือตั้งใจขนาดไหน
หนูเคยคุยกับเพื่อนคนนึง (ในกระทู้นี้ขอใช้สรรพนามว่าหนูนะคะ เพราะคิดว่าน่าจะอายุน้อยกว่าผู้อ่าน) เรื่องว่าวางแผนจะทำอะไรในวันหยุด เราก็บอกเค้าเสร็จสรรพเลยว่าจะไปนู่นไปนี่ เค้าก็บอกว่า หนูดูเหมือนเป็นคนชอบวางแผนชีวิต เค้าชอบแบบสบายๆมากกว่า แบบว่าไม่ต้องคิดเผื่อ จะทำอะไรก็ทำไปเลยตามใจ
มันก็จริงอย่างที่เค้าว่า เพราะหนูเป็นคนที่ชีวิตต้องมีแผนจริงๆ คือจะรู้สึกไม่แน่นอนอย่างมากเลยถ้าไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ต้องทำอะไร หรือเดือนหน้า หรือปีหน้าจะทำอะไร จะไปอยู่ที่ไหน
ที่ตั้งคำถามมาก็เพื่ออยากจะฟังประสบการณ์จากผู้มีประสบการณ์ท่านอื่นๆ อยากรู้ว่ามีความคิดเหมือนหนูไหม ใช้ชีวิตแบบไหน หนูอยากรู้หนูเป็นคนบีบบังคับตัวเองมากไปรึเปล่า อยากสมมติถ้าเป็นเรื่องเล็กๆ แล้วมันไม่ได้เป็นไปอย่างตั้งใจ หนูก็พอรับได้ ไม่เป็นไร ทำสิ่งนี้ไม่ได้ ก็ทำอย่างอื่นแทน
แต่รู้สึกว่า พอโตขึ้น สิ่งที่จำต้องทำ มันกลับกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ต้องทำให้ได้ เหมือนกับว่า ถ้าคุณไม่วางแผนการใช้เงินของคุณในแต่ละเดือนให้ดี ก็จะเกิดผลร้ายขึ้นตอนสิ้นเดือน
--------------------------------------------------------
ตอนนี้เหลืออีกหนึ่งปีที่หนูใกล้จะเรียนจบมหาลัยแล้ว หนูต้องการที่จะเรียนจบภายในปีการศึกษาหน้า (พยายามจบก่อนคนอื่น 1 ปี) หนูจึงวางแผนการเรียนเอาไว้เสร็จสรรพล่วงหน้าไปเรียบร้อยแล้วว่าต้องเรียนตัวไหนอะไรยังไงบ้างจึงจะเก็บหน่วยกิตครบ (ตอนนี้เรียนตรีอยู่อเมริกา) และคิดว่าจะเรียนต่อปริญญาโทที่ประเทศอื่น แต่เรื่องแบบนี้มันไม่มีความแน่นอนเลย คือนอกจากเรื่องการเรียนแล้ว หนูยังมีเรื่องปัญหาส่วนตัวที่แม้แต่เพื่อนก็ยังไม่รู้ ที่อาจเป็นตัวชี้ว่าต้องไปเรียนที่ไหนอะไรยังไงด้วย
สรุปก็คือ หนูยังสามารถเห็นตัวเองได้ว่า ปีหน้าหนูจะทำอะไรอยู่ที่ไหน (ก็คือเรียนที่มหาลัยนี้แหละจนจบเดือน มิย 2558) แต่พอหลังจากนั้นไปหนูมองตัวเองไม่เห็นเลย นึกไม่ออกเลยจริงๆว่ายังจะอยู่ที่อเมริกา หรือไปอยู่ที่อื่น หรือว่าไปอยู่ที่ประเทศไทย (ที่เขียนมาแบบนี้ เพราะว่าหนูมาเรียนที่ต่างประเทศเป็นเวลานานแล้ว รู้สึกว่าทั้งสองประเทศล้วนเป็นบ้าน)
สรุปก็คือ หนูเป็นคนไม่ชอบเลยเวลาชีวิตไม่มีความแน่นอนอ่ะค่ะ ไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรบ้างในอนาคตอันใกล้ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆ ไม่ถึงกับหัวเสียนะ แต่ในใจก็แอบกังวลอยู่ลึกๆ นอกจากเรื่องต้องทำการบ้านส่งให้ทันเวลา ต้องอ่านหนังสือสอบแล้วสอบให้ผ่าน ก็มีเรื่องนี้แหละค่ะที่กวนใจมากที่สุด