คุณลุงในรูป เป็นคนไม่ค่อยเต็มครับ แกมางานศพคุณตาของผม พอแกมาถึง แกก้เดินดูนั่นดูนี่ แล้วก็เดินเข้ามาหาพ่อของ พ่อผมก็ตวาดใส่แกว่า "อย่ามายุง"
ผมเห็นอย่างนั้น ก็นึกสงสัยว่าทำไม (ผมยังไม่รู้ว่าแกไม่ค่อยเต็ม) ผมเลยคิดไม่พอใจคุณพ่อที่แสดงอาการแบบนั้นใส่คนอื่น พอครั้งที่สอง ลุงแกเดินมาและเข้ามาจะจับเท้าคุณพ่อ (หลอกเล่น) พ่อก็ตวาดลุงแกอีก ผมเห็นแบบนั้นก็ทนไม่ได้ จึงถามพ่อว่า "ไปตวาดแกทำไม" พ่อจึงบอกว่าแกเป็นคนไม่เต็ม
จริงๆ ผมก็พอทราบว่าแกคงไม่ค่อยเต็มเท่าไหร่ แต่ว่าผมคุยกับแกดีๆ แกก็รู้เรื่อง ยิ้มแย้มแจ่มใส ผมลยจะไปเอาเรื่องพ่อ (เอาเรื่องให้ได้ ปกติผมจะคุยดีกับทุกคน พอเห็นพ่อเป็นแบบนี้ จึงอยากปรับทัศนคติของพ่อเสียใหม่) ผมถามพ่อว่าทำไมต้องทำหน้าตาไม่ดีใส่ลุงแกด้วย ทั้งที่ลุงแกก็เป็นคนพูดรู้เรื่องดี พ่อเลยบอกว่า ถ้าคุยเล่นกับลุงเค้า เดี๋ยวลุงแกจะเหลิง แล้วเข้ามาตีสนิท อีกอย่างเวลาแขกมาร่วมงาน พ่อกลัวแกจะไปยุ่งกับแขก พ่อบอกแค่นั้นผมก็พอจะเข้าใจครับ แต่เท่าที่ผมเห็น กลับตรงกันข้ามเลย
ลุงแกมาในงาน แกพาเสื้อผ้า ที่นอนเก่าๆของแกมาด้วย เราก็อดนึกขำและสงสัยไม่ได้ เค้าบอกว่าลุงคนนี้ไปร่วมงานเค้าทุกงาน แกได้ข่าวจากเสียงตามสายในหมู่บ้าน พอทราบว่าที่ไหนมีงาน แกก็จะไป ถามว่ามาทำไม? ผมเดาว่าแกคงไม่มีญาติ ไม่มีเงิน แกเลยต้องอาศัยข้าวในงานประทังชีวิต แต่อย่าเพิ่งคิดกว่าแกมากินฟรีๆน่ะครับ ลุงแกมากินข้าวงานก็จริง แต่แกช่วยงานน่าสงสารมาก ทั้งเก็บที่ ล้างจาน ล้างแก้ว ทำทุกอย่างที่พอจะทำได้ โดยไม่ต้องมีใครสั่ง ผมเห็นแบบนั้นก็เลยคิดว่า ลุงคนนี้ ถึงจะไม่เต็ม แต่ก็รู้จักทำตนให้เป็นประโยชน์ ไม่งอมืองอเท้า ผมชื่นชมแกตรงนี้
ตกดึกมา คนก็ทยอยกลับบ้าน ส่วนหนึ่งก็ตั้งวงเล่นไพ่ เล่นไฮโล (เป็นธรรมเนียมทั่วไป มีการเล่นพนันทุกงาน) ส่วนผมก็รู้สึกหิว จึงเข้าไปหาข้าวกินในโรงครัว เห็นคุณลุงนอนอยู่ ห่มผ้าเก่าๆ ขาดๆ มอซอ (ตามรูปด้านบน) บอกตรงๆครับ สงสารมากๆเลย นึกในใจครับว่า ถ้าเป็นพ่อแม่ของเราต้องมานอนอยู่แบบนี้ ผมคงร่ำไห้เป็นแน่
คุณลุงน่าสงสารครับ ตอนผมไปทานข้าวก็มีน้องมานั่งด้วย ส่งเสียงดังจนแกตื่นขึ้นมา แกก็นั่งหันซ้ายหันขวา ไม่ได้ว่าอะไร ผมเลยบอกแกว่าไปนอนหน้าบ้านก็ได้ จะได้ไม่หนวกหูคนเดิน แกก็ไม่ไป พอผมทนเสร็จ เสียงก้เงียบลง แกก็นอนหลับต่อ ผมอดไม่ได้จริงๆ จึงต้องถ่ายภาพมาให้คุณทั้งหลายได้ดูกัน
ที่นำเสนอ ไม่ได้เรียกร้องอะไรครับ แต่อยากจะบอกว่า เราหลายคนเกิดมามีพ่อแม่สมบูรณ์ มีกินสมบูรณ์ มีเงินใช้ มีบ้านอยู่ มีที่นอนนุ่มๆ ผ้านวมอุ่นๆ นับว่าเราโชคดีมากครับ มีคนอีกมากมายที่ลำบากกว่าเรา เรามักจะมองคนที่สูงกว่าเสมอ โดยไม่เคยมองคนที่ต่ำกว่าเราเลย ทำให้เราคิดเสมอว่า "ทำไมเราลำบาก ทำไมเราไม่ได้อย่างนั้น ทำไมเราไม่ได้อย่างนี้ ทำไมเงินเดือนเราแค่นี้ ฯลฯ" เรามักโทษโชคชะตาฟ้าดินเสมอ จริงๆแล้วการเกิดมาไม่พิการ มีกินทุกมื้อ ก็ถือว่ามีบุญแล้วครับ
และอีกอย่างคือ ผมอยากเห็นเพื่อนมนุษย์ช่วยเหลือกันตามอัตภาพ ไม่อยากให้คนดูถูกดูแคลนกัน ยิ่งกับคนที่มีปมด้อย พิการ ไม่ติไม่ค่อยดี ฯลฯ คนเหล่านี้น่าสงสารมากครับ เวลาเห็นพวกเค้าโดนแกล้ง เราก็เหมือนจะร้องไห้ ในเมื่อเค้าเกิดมาด้อยกว่าเราแล้ว เราก็น่าจะให้โอกาสเค้าบ้างก็น่าจะดีครับ โลกนี้จะได้ไม่โหดร้ายเกินไป
คุณลุงเป็นคนไม่ค่อยเต็ม..แต่ก็ทำตัวมีประโยชน์ (น่าสงสารมากครับ)
คุณลุงในรูป เป็นคนไม่ค่อยเต็มครับ แกมางานศพคุณตาของผม พอแกมาถึง แกก้เดินดูนั่นดูนี่ แล้วก็เดินเข้ามาหาพ่อของ พ่อผมก็ตวาดใส่แกว่า "อย่ามายุง"
ผมเห็นอย่างนั้น ก็นึกสงสัยว่าทำไม (ผมยังไม่รู้ว่าแกไม่ค่อยเต็ม) ผมเลยคิดไม่พอใจคุณพ่อที่แสดงอาการแบบนั้นใส่คนอื่น พอครั้งที่สอง ลุงแกเดินมาและเข้ามาจะจับเท้าคุณพ่อ (หลอกเล่น) พ่อก็ตวาดลุงแกอีก ผมเห็นแบบนั้นก็ทนไม่ได้ จึงถามพ่อว่า "ไปตวาดแกทำไม" พ่อจึงบอกว่าแกเป็นคนไม่เต็ม
จริงๆ ผมก็พอทราบว่าแกคงไม่ค่อยเต็มเท่าไหร่ แต่ว่าผมคุยกับแกดีๆ แกก็รู้เรื่อง ยิ้มแย้มแจ่มใส ผมลยจะไปเอาเรื่องพ่อ (เอาเรื่องให้ได้ ปกติผมจะคุยดีกับทุกคน พอเห็นพ่อเป็นแบบนี้ จึงอยากปรับทัศนคติของพ่อเสียใหม่) ผมถามพ่อว่าทำไมต้องทำหน้าตาไม่ดีใส่ลุงแกด้วย ทั้งที่ลุงแกก็เป็นคนพูดรู้เรื่องดี พ่อเลยบอกว่า ถ้าคุยเล่นกับลุงเค้า เดี๋ยวลุงแกจะเหลิง แล้วเข้ามาตีสนิท อีกอย่างเวลาแขกมาร่วมงาน พ่อกลัวแกจะไปยุ่งกับแขก พ่อบอกแค่นั้นผมก็พอจะเข้าใจครับ แต่เท่าที่ผมเห็น กลับตรงกันข้ามเลย
ลุงแกมาในงาน แกพาเสื้อผ้า ที่นอนเก่าๆของแกมาด้วย เราก็อดนึกขำและสงสัยไม่ได้ เค้าบอกว่าลุงคนนี้ไปร่วมงานเค้าทุกงาน แกได้ข่าวจากเสียงตามสายในหมู่บ้าน พอทราบว่าที่ไหนมีงาน แกก็จะไป ถามว่ามาทำไม? ผมเดาว่าแกคงไม่มีญาติ ไม่มีเงิน แกเลยต้องอาศัยข้าวในงานประทังชีวิต แต่อย่าเพิ่งคิดกว่าแกมากินฟรีๆน่ะครับ ลุงแกมากินข้าวงานก็จริง แต่แกช่วยงานน่าสงสารมาก ทั้งเก็บที่ ล้างจาน ล้างแก้ว ทำทุกอย่างที่พอจะทำได้ โดยไม่ต้องมีใครสั่ง ผมเห็นแบบนั้นก็เลยคิดว่า ลุงคนนี้ ถึงจะไม่เต็ม แต่ก็รู้จักทำตนให้เป็นประโยชน์ ไม่งอมืองอเท้า ผมชื่นชมแกตรงนี้
ตกดึกมา คนก็ทยอยกลับบ้าน ส่วนหนึ่งก็ตั้งวงเล่นไพ่ เล่นไฮโล (เป็นธรรมเนียมทั่วไป มีการเล่นพนันทุกงาน) ส่วนผมก็รู้สึกหิว จึงเข้าไปหาข้าวกินในโรงครัว เห็นคุณลุงนอนอยู่ ห่มผ้าเก่าๆ ขาดๆ มอซอ (ตามรูปด้านบน) บอกตรงๆครับ สงสารมากๆเลย นึกในใจครับว่า ถ้าเป็นพ่อแม่ของเราต้องมานอนอยู่แบบนี้ ผมคงร่ำไห้เป็นแน่
คุณลุงน่าสงสารครับ ตอนผมไปทานข้าวก็มีน้องมานั่งด้วย ส่งเสียงดังจนแกตื่นขึ้นมา แกก็นั่งหันซ้ายหันขวา ไม่ได้ว่าอะไร ผมเลยบอกแกว่าไปนอนหน้าบ้านก็ได้ จะได้ไม่หนวกหูคนเดิน แกก็ไม่ไป พอผมทนเสร็จ เสียงก้เงียบลง แกก็นอนหลับต่อ ผมอดไม่ได้จริงๆ จึงต้องถ่ายภาพมาให้คุณทั้งหลายได้ดูกัน
ที่นำเสนอ ไม่ได้เรียกร้องอะไรครับ แต่อยากจะบอกว่า เราหลายคนเกิดมามีพ่อแม่สมบูรณ์ มีกินสมบูรณ์ มีเงินใช้ มีบ้านอยู่ มีที่นอนนุ่มๆ ผ้านวมอุ่นๆ นับว่าเราโชคดีมากครับ มีคนอีกมากมายที่ลำบากกว่าเรา เรามักจะมองคนที่สูงกว่าเสมอ โดยไม่เคยมองคนที่ต่ำกว่าเราเลย ทำให้เราคิดเสมอว่า "ทำไมเราลำบาก ทำไมเราไม่ได้อย่างนั้น ทำไมเราไม่ได้อย่างนี้ ทำไมเงินเดือนเราแค่นี้ ฯลฯ" เรามักโทษโชคชะตาฟ้าดินเสมอ จริงๆแล้วการเกิดมาไม่พิการ มีกินทุกมื้อ ก็ถือว่ามีบุญแล้วครับ
และอีกอย่างคือ ผมอยากเห็นเพื่อนมนุษย์ช่วยเหลือกันตามอัตภาพ ไม่อยากให้คนดูถูกดูแคลนกัน ยิ่งกับคนที่มีปมด้อย พิการ ไม่ติไม่ค่อยดี ฯลฯ คนเหล่านี้น่าสงสารมากครับ เวลาเห็นพวกเค้าโดนแกล้ง เราก็เหมือนจะร้องไห้ ในเมื่อเค้าเกิดมาด้อยกว่าเราแล้ว เราก็น่าจะให้โอกาสเค้าบ้างก็น่าจะดีครับ โลกนี้จะได้ไม่โหดร้ายเกินไป