หลังจากดูจบตอนของวันพฤหัสบดี และฉากเกนหลงถือเค้กมาเบิร์ทเดย์ถึงที่บ้านที่ช่างเข้าง่ายแสนง่าย ขโมยเข้ามาก็คงจะไม่รู้ (นางเอกก็เข้าง่ายมากเหลือเกิน กรุ้งกริ้งประตูไม่มี) แถมยังเป็นฉากจบที่ลุ้นแสนลุ้น ลุ้นจนก้นแทบไม่ติดพื้นเลยจริง ๆ นอนดูต้องลุกขึ้นมานั่งดู แล้วฉากก็ถูกตัดไป จบตอนซะงั้น ลุ้นจนอารมณ์ค้าง (ฮา)
ขอเริ่มบ่นด้วยความหมั่น(มาก)ในความมารยาของนายเขมชาติ เล่าด้วยรูปไปเลยแล้วกันค่ะ บรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ
เริ่มด้วย มารยาเขมชาติที่เราหมั่นไส้ในตอนนี้ คือ หลังจากที่เกนหลงไปนำเอกสารงานต่างๆ เจ้าตัวแกก็รีบปรี่เข้าไปคว้าแขนสุริยวดีอย่างรวดเร็ว แถมทำกริยาอ้อล้อน่าหมั่นไส้ ให้ตายเถอะ ไม่ได้อยู่ใกล้ๆแบบคุณหนูเล็ก ดูผ่านจอสี่เหลี่ยมก็เขินค่ะ กัดหมอนแทบขาด
หลังจากที่เจ้าตัวสร้างกลลวงเพื่อหลอกให้สุริยวดีตายใจหวังจะให้นางมาติดกับดักของตัวเอง(แต่จะรู้ไหมเนี่ยตัวเองนั่นแหละจะติดกับ) เกนหลงก็เข้ามาในจังหวะพอดีเลยค่ะ ความปลาไหลก็เลยหยุดเพียงแค่นั้น ชักมือกลับอย่างไวเลยนะพ่อคู๊ณณณณ !!! เปลี่ยนเรื่องเป็นสั่งงานเลย แหม.. กะล่อน!
จะไปก็ไม่ไปเสียทีเดียว ยังมีหน้ามาทำกะล่อนปิ้นป้อนใส่อีก (ขอเทใจให้เต็ม 10 เลยค่ะ หมอนขาด ชอบมาก ฟินค่ะ เพราะซีนนี้ทำให้เราเพ้อว่านอนหนุนตักเขมชาติอยู่ 55555555 มโนจนนอนหลับฝันดีไปทั้งคืน)
ตัวสุริยงก็เงิบแปปนึงแต่ก็เออ ออ ห่อหมอไปกับพ่อปลาไหลคนนี้ ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กัน(และยังคงมีอยู่)เลยอาจทำให้เผลอไปกับคารม(ลวงๆ) แต่ก็กู้สติสตังกลับมาตั้งหลักได้ใหม่นิดนึง (เขมคะ เขมต้องการอะไรจากวดี)
มารยาของอีตาเขมชาติยังไม่หมดเพียงเท่านี้ อีตาเขมแอ๊บป่วย คุณคิดได้ยังไงคะคุณเขม มารยาผู้ชายเนี่ย น่ากลัวจริงๆ แถมยังลงทุนคว่ำชามข้าวต้มใส่หน้าอกหน้าท้องอันแสนจะน่าจูบ เอ้ย น่าจับน่ามองของตัวเองอีก ความพยายามมารยาสาไถยของผู้ชายคนนี้ช่างแรงกล้าจริงๆ
ความรู้สึกของทั้งสองคน การกระทำที่แสดงต่อกัน ถ้ามองข้ามกลลวงความแค้นของเขมชาติล่ะก็ มองดูเผินๆแบบคนนอกไม่รู้เรื่องราวก็เหมือนว่าทั้งสองคนนี้ เจ้านายกับเลขากำลังแทงข้างหลังสาวเกนหลงเลยค่ะ เพียงแต่ว่ายังอยู่ในขั้นรักความถูกต้องอยู่ เผลอไผ รู้สึกดี แต่คงต้องห้ามใจไว้ อิตาเขมชาตินี่การกระทำที่แสดงออกมา ในชีวิตจริงๆล่ะก็มันน่าตบให้ตายคารองเท้าเสียจริงๆ แต่เพราะเป็นพี่ติ้กแค่เห็นก็ละลายแล้วล่ะ ทำไม่ลง เปลี่ยนจากสุริยงเป็นเราแทนได้ไหม
ขอมอบเพลงนี้ให้แก่เขมชาติกับสุริยวดี
และเพลงนี้จากใจคุณเกนหลงมอบให้คุณเขมชาติ
" เพราะว่าเธอและเขา ถ่านไฟเก่ายังร้อน รอวันรื้อฟื้น
แล้วคนมาทีหลังต้องทนต้องฝืน อย่างฉันคนนี้ เธอต้องบอกวิธี ให้ทำใจ
ตลอดเวลาเหมือนเธอรออะไร บางอย่าง แต่ที่ยอม เพราะฉันก็อยากชนะใจ
เธอบอกกับฉัน ไม่ต้องกลัวไม่มีอะไร แต่อยู่กับฉัน แค่เพียงกายแต่ไร้หัวใจ "
พูดถึงคุณเกนหลงแล้ว ก็นึกถึงคุณเอื้อ แล้วก็พาลให้นึกถึงที่ทั้งสองตั้งใจถักทอผ้าพันคอให้บุคคลผู้เป็นคนรัก และแอบรัก(ที่ไม่แอบแล้ว) สลับไปมากับเขมชาติกับสุริยวดีกำลังกรุ้งกริ้งกันอยู่ รู้สึกสงสารเกนหลงและพี่เอื้อของเราขึ้นมาจับใจ ถึงแม้จะเป็นคนมาทีหลังและเป็นคนปัจจุบัน เป็นคนที่เขมชาติให้ความสำคัญ เหมือนจะให้ทั้งตัวและหัวใจ แต่เป็นหัวใจที่ว่างเปล่า เจ็บค่ะ (เขมคะ ทำไมคุณใจร้ายกับเกนจัง)
ส่วนพี่เอื้อของน้องมโน เป็นเพราะความผิดพลาดของพี่ที่ตัดสินใจคนหนึ่งคนเพียงแค่คำพูดของคนอื่น ซึ่งเป็นการให้ข้อคิดในมุมมองนึง "อย่าตัดสินใจคนอื่นจากคำพูดของคนอื่น" พี่เอื้อเป็นผู้ชายที่อบอุ่น น่ารัก แสนดี เพอร์เฟค เป็นความรู้สึกที่เริ่มต้นด้วยคำว่าลบจนกลายเป็นบวก เป็นความรู้สึกที่พอกพูนทีละนิด เรื่อยๆจนกลายเป็นความรู้สึกดีๆที่เรียกว่ารัก อยากดูแล เป็นความรักที่ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน เป็นผู้ชายที่เรียกว่า สมบูรณ์แบบที่สุด นั่งคิดนอนคิดหาข้อเสียของผู้ชายคนนี้ ตอนนี้ก็ยังไม่พบ
สะอึกและสงสารพี่เอื้อจับใจที่สุดในประโยคที่ว่า "เพราะผมไม่ใช่เขมชาติใช่ไหม" แทบอยากแทรกเข้าทะลุจอสี่เหลี่ยมไปปลอบปะโลม
คงเพราะแสนดีแบบนี้ "ดีมากแค่ไหนก็เป็นได้แค่เพื่อน" ประโยคนี้ลอยแว้ปเข้ามาในสมองทันที
ขอฝากไปถึงคุณเขมชาติจอมมารยา อิตาเขมรีบตาสว่างสักทีเถอะ รู้ความจริงสักที เข้าใจและรักกับสุริยวดีสักทีเถอะ หัวใจของฉันจะสลายทุกครั้งที่เห็นสายตาพี่เอื้อเจ็บปวด พี่เอื้อกับเกนหลงจะได้รักกันเสียที เกนหลงก็จะได้หายเจ็บปวดจากความสงสัย รักแต่ทำไมเหมือนไม่รัก ฉันปวดใจ
สายตาทั้งสองแม้จะมองกันแบบพี่น้อง รู้สึกปลื้มใจและศรัทธาในความรักของกันและกันที่ต่างมีให้แก่คนรักของตน แต่เราขอมโนว่าทั้งสองสื่อสารความรักให้กัน (ลึกๆข้างใน) แล้วกัน 55555 เพราะทั้งคู่อยู่ด้วยกันแล้วฉันมีความสุข T^T สดใสมากกกกกกกก หลงค่ะ หลงเลย หลงพี่เอื้อ
สุดท้ายนี้ ขอแถม
คนนี้ ไก่ คนนี้ ไข่ ครับผม
ชอบเนยโชติกาเวลาด่ามาก ฟังแล้วเพลินสุดๆ
และสุดท้าย แบร่ๆๆๆ ขอมโนต่อว่า ขอให้ได้คู่กันค่ะ สาธุ๊ ราตรีสวัสดิ์
* ภาพที่นำมาประกอบ อาจจะแคปเด๋อๆด๋าๆ ตัดภาพไม่ 100% ต้องขออภัยด้วยค่ะ ง่วงมากแต่ไม่บ่นไม่ได้ เดี๋ยวจะนอนไม่หลับ 55555
คบชู้ไม่รู้ตัวระหว่างเขมชาติกับสุริยวดี (บ่นเบาๆแบบน้ำจิ้ม + รูปนิดหน่อย)
ขอเริ่มบ่นด้วยความหมั่น(มาก)ในความมารยาของนายเขมชาติ เล่าด้วยรูปไปเลยแล้วกันค่ะ บรรยายไม่ถูกเลยจริงๆ
เริ่มด้วย มารยาเขมชาติที่เราหมั่นไส้ในตอนนี้ คือ หลังจากที่เกนหลงไปนำเอกสารงานต่างๆ เจ้าตัวแกก็รีบปรี่เข้าไปคว้าแขนสุริยวดีอย่างรวดเร็ว แถมทำกริยาอ้อล้อน่าหมั่นไส้ ให้ตายเถอะ ไม่ได้อยู่ใกล้ๆแบบคุณหนูเล็ก ดูผ่านจอสี่เหลี่ยมก็เขินค่ะ กัดหมอนแทบขาด
หลังจากที่เจ้าตัวสร้างกลลวงเพื่อหลอกให้สุริยวดีตายใจหวังจะให้นางมาติดกับดักของตัวเอง(แต่จะรู้ไหมเนี่ยตัวเองนั่นแหละจะติดกับ) เกนหลงก็เข้ามาในจังหวะพอดีเลยค่ะ ความปลาไหลก็เลยหยุดเพียงแค่นั้น ชักมือกลับอย่างไวเลยนะพ่อคู๊ณณณณ !!! เปลี่ยนเรื่องเป็นสั่งงานเลย แหม.. กะล่อน!
จะไปก็ไม่ไปเสียทีเดียว ยังมีหน้ามาทำกะล่อนปิ้นป้อนใส่อีก (ขอเทใจให้เต็ม 10 เลยค่ะ หมอนขาด ชอบมาก ฟินค่ะ เพราะซีนนี้ทำให้เราเพ้อว่านอนหนุนตักเขมชาติอยู่ 55555555 มโนจนนอนหลับฝันดีไปทั้งคืน)
ตัวสุริยงก็เงิบแปปนึงแต่ก็เออ ออ ห่อหมอไปกับพ่อปลาไหลคนนี้ ความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กัน(และยังคงมีอยู่)เลยอาจทำให้เผลอไปกับคารม(ลวงๆ) แต่ก็กู้สติสตังกลับมาตั้งหลักได้ใหม่นิดนึง (เขมคะ เขมต้องการอะไรจากวดี)
มารยาของอีตาเขมชาติยังไม่หมดเพียงเท่านี้ อีตาเขมแอ๊บป่วย คุณคิดได้ยังไงคะคุณเขม มารยาผู้ชายเนี่ย น่ากลัวจริงๆ แถมยังลงทุนคว่ำชามข้าวต้มใส่หน้าอกหน้าท้องอันแสนจะน่าจูบ เอ้ย น่าจับน่ามองของตัวเองอีก ความพยายามมารยาสาไถยของผู้ชายคนนี้ช่างแรงกล้าจริงๆ
ความรู้สึกของทั้งสองคน การกระทำที่แสดงต่อกัน ถ้ามองข้ามกลลวงความแค้นของเขมชาติล่ะก็ มองดูเผินๆแบบคนนอกไม่รู้เรื่องราวก็เหมือนว่าทั้งสองคนนี้ เจ้านายกับเลขากำลังแทงข้างหลังสาวเกนหลงเลยค่ะ เพียงแต่ว่ายังอยู่ในขั้นรักความถูกต้องอยู่ เผลอไผ รู้สึกดี แต่คงต้องห้ามใจไว้ อิตาเขมชาตินี่การกระทำที่แสดงออกมา ในชีวิตจริงๆล่ะก็มันน่าตบให้ตายคารองเท้าเสียจริงๆ แต่เพราะเป็นพี่ติ้กแค่เห็นก็ละลายแล้วล่ะ ทำไม่ลง เปลี่ยนจากสุริยงเป็นเราแทนได้ไหม
ขอมอบเพลงนี้ให้แก่เขมชาติกับสุริยวดี
และเพลงนี้จากใจคุณเกนหลงมอบให้คุณเขมชาติ
" เพราะว่าเธอและเขา ถ่านไฟเก่ายังร้อน รอวันรื้อฟื้น
แล้วคนมาทีหลังต้องทนต้องฝืน อย่างฉันคนนี้ เธอต้องบอกวิธี ให้ทำใจ
ตลอดเวลาเหมือนเธอรออะไร บางอย่าง แต่ที่ยอม เพราะฉันก็อยากชนะใจ
เธอบอกกับฉัน ไม่ต้องกลัวไม่มีอะไร แต่อยู่กับฉัน แค่เพียงกายแต่ไร้หัวใจ "
พูดถึงคุณเกนหลงแล้ว ก็นึกถึงคุณเอื้อ แล้วก็พาลให้นึกถึงที่ทั้งสองตั้งใจถักทอผ้าพันคอให้บุคคลผู้เป็นคนรัก และแอบรัก(ที่ไม่แอบแล้ว) สลับไปมากับเขมชาติกับสุริยวดีกำลังกรุ้งกริ้งกันอยู่ รู้สึกสงสารเกนหลงและพี่เอื้อของเราขึ้นมาจับใจ ถึงแม้จะเป็นคนมาทีหลังและเป็นคนปัจจุบัน เป็นคนที่เขมชาติให้ความสำคัญ เหมือนจะให้ทั้งตัวและหัวใจ แต่เป็นหัวใจที่ว่างเปล่า เจ็บค่ะ (เขมคะ ทำไมคุณใจร้ายกับเกนจัง)
ส่วนพี่เอื้อของน้องมโน เป็นเพราะความผิดพลาดของพี่ที่ตัดสินใจคนหนึ่งคนเพียงแค่คำพูดของคนอื่น ซึ่งเป็นการให้ข้อคิดในมุมมองนึง "อย่าตัดสินใจคนอื่นจากคำพูดของคนอื่น" พี่เอื้อเป็นผู้ชายที่อบอุ่น น่ารัก แสนดี เพอร์เฟค เป็นความรู้สึกที่เริ่มต้นด้วยคำว่าลบจนกลายเป็นบวก เป็นความรู้สึกที่พอกพูนทีละนิด เรื่อยๆจนกลายเป็นความรู้สึกดีๆที่เรียกว่ารัก อยากดูแล เป็นความรักที่ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน เป็นผู้ชายที่เรียกว่า สมบูรณ์แบบที่สุด นั่งคิดนอนคิดหาข้อเสียของผู้ชายคนนี้ ตอนนี้ก็ยังไม่พบ
สะอึกและสงสารพี่เอื้อจับใจที่สุดในประโยคที่ว่า "เพราะผมไม่ใช่เขมชาติใช่ไหม" แทบอยากแทรกเข้าทะลุจอสี่เหลี่ยมไปปลอบปะโลม
คงเพราะแสนดีแบบนี้ "ดีมากแค่ไหนก็เป็นได้แค่เพื่อน" ประโยคนี้ลอยแว้ปเข้ามาในสมองทันที
ขอฝากไปถึงคุณเขมชาติจอมมารยา อิตาเขมรีบตาสว่างสักทีเถอะ รู้ความจริงสักที เข้าใจและรักกับสุริยวดีสักทีเถอะ หัวใจของฉันจะสลายทุกครั้งที่เห็นสายตาพี่เอื้อเจ็บปวด พี่เอื้อกับเกนหลงจะได้รักกันเสียที เกนหลงก็จะได้หายเจ็บปวดจากความสงสัย รักแต่ทำไมเหมือนไม่รัก ฉันปวดใจ
สายตาทั้งสองแม้จะมองกันแบบพี่น้อง รู้สึกปลื้มใจและศรัทธาในความรักของกันและกันที่ต่างมีให้แก่คนรักของตน แต่เราขอมโนว่าทั้งสองสื่อสารความรักให้กัน (ลึกๆข้างใน) แล้วกัน 55555 เพราะทั้งคู่อยู่ด้วยกันแล้วฉันมีความสุข T^T สดใสมากกกกกกกก หลงค่ะ หลงเลย หลงพี่เอื้อ
สุดท้ายนี้ ขอแถม
คนนี้ ไก่ คนนี้ ไข่ ครับผม
ชอบเนยโชติกาเวลาด่ามาก ฟังแล้วเพลินสุดๆ
และสุดท้าย แบร่ๆๆๆ ขอมโนต่อว่า ขอให้ได้คู่กันค่ะ สาธุ๊ ราตรีสวัสดิ์
* ภาพที่นำมาประกอบ อาจจะแคปเด๋อๆด๋าๆ ตัดภาพไม่ 100% ต้องขออภัยด้วยค่ะ ง่วงมากแต่ไม่บ่นไม่ได้ เดี๋ยวจะนอนไม่หลับ 55555