อีสา รวีช่วงโชติ เป็นศิลปะชิ้นหนึ่งที่ถ่ายทอดอารมณ์ของตัวละครออกมาในเชิงสีเทา มนุษย์เรามีทั้งดีร้าย เหมือนเหรียญสองด้าน รัก โลภ โกรธ หลง แล้วก็จบลงด้วยความตาย อันดับแรกขอชื่นชมในบทประพันธ์ของคุณสีฟ้า ที่บรรจงเขียนเรื่องราวชีวิตของ "อีสา" ออกมาได้น่าดู จนถึงบทโทรทัศน์ที่เขียนออกมาได้รองรับทั้งเหตุและผลในการกระทำของตัวละคร ผู้กำกับที่กำกับคอยเชิดหุ่นแต่ละตัวให้เปรียบประดุจเหมือนทุกตัวละครมีชีวิต เคลื่อนไหวได้อย่างน่าประทับใจ องค์ประกอบศิลป์ ฉาก เครื่องแต่งกายที่พยายามทำให้สมบูรณ์แบบที่สุด หาจุดที่จะติได้น้อยมาก สุดท้ายนักแสดงที่ทุกท่านตั้งใจบรรจงสวมหัวโขนแสดงออกมาได้อย่างประทับใจ จนทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังดูการดำเนินชีวิตของแต่ละคนว่ามันมีชีวิตจริงๆ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ ทุกๆท่าน ละครเรื่องนี้เรตติ้งอาจน้อยถึงน้อยมาก กระแสไม่ค่อยเป็นที่พูดถึง แต่ละครเรื่องนี้ผมดูทีไรกลับยิ่งรักยิ่งหลง ชีวิตคนก็เหมือนเรื่องนี้ไม่มีใครดีที่สุด เลวที่สุด โง่ที่สุด ฉลาดที่สุด ทุกคนเกิดมามีทุกอย่างเหมือนกันต่างเพียงโอกาสที่เข้ามาเราจะไขว่คว้ามันไว้มั๊ยแล้วเราจะทำมันให้ดีที่สุดได้มั๊ย ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ.....ธรรมะสวัสดี
เสียงเล็กๆจากชายคนหนึ่ง ถึงศิลปะชั้นเยี่ยม "อีสา รวีช่วงโชติ"