ตอนนี้เราท้องได้สองเดือนกว่าๆค่ะ เป็นท้องแรก และแพ้ค่อนข้างมากค่ะ คือมีอาการพะอืดพะอมทั้งวัน ตั้งแต่ตื่นนอนยันเข้านอนเลยค่ะ กินอาหารได้บ้างค่ะ แต่ก็ต้องกินทีละน้อยๆไม่งั้นอ้วกออกมาหมดค่ะ อาหารบางอย่างเราเหม็นมาก แตะไม่ได้เลยเช่นก๋วยเตี๋ยวที่ใส่กระเทียมเจียวหรือเห็ดต่างๆค่ะ นมแอนมันก็ไม่ไหวค่ะ กินทีไรอ้วกทุกที ซึ่งเราก็ค่อยๆปรับตัวไปค่ะ อันไหนที่รู้ว่ากินแล้วอ้วกแน่เราก็เลี่ยงค่ะ ทีนี้ปัญหามันมาเกิดเมื่อเช้าวันนี้เองค่ะ แม่สามีเค้าชอบทำกับข้าวค่ะ เค้าผัดเห็ดเข็มทองกับหุงข้าวไว้ให้เรากับสามีค่ะ เราเข้าไปในครัวเห็นว่ามีข้าวสวยอยู่ก็ตักมาแล้วเปิดปลากระป๋องกินค่ะ เพราะเรากินเห็ดไม่ไหวจิงๆ แค่ได้กลิ่นก็จะอ้วกแล้วอ่ะค่ะ แม่สามีมาเห็นเค้าก็ต่อว่าเราใหญ่เลยค่ะ เค้าก็ถามว่า เอ้า มีผัดเห็ดทำไมไม่กิน กินปลากระป๋องมันมีประโยชน์ที่ไหน เราก็อธิบายไปว่า หนูเหม็นเห็ดค่ะ เคยลองกินหลายทีแล้วอ้วกทุกทีเลยค่ะ ปลากระป๋องหนูก็กินรองท้องเฉยๆ เดี๋ยวจะไปซื้อข้าวกินอีกที ทีนี้มาเป็นชุดเลยค่ะ เค้าตำหนิประมานว่า เราเห็นแก่ตัวค่ะ กินอะไรตามใจตัวเอง ไม่นึกถึงลูกในท้อง (โถ..ถ้ามันกินได้ก็กินไปแล้วหล่ะค่ะ ทุกวันนี้แค่ประทังให้มีของตกถึงท้องได้ก็นับว่าบุญมากแล้ว) หนังสงหนังสือก็ให้รู้จักอ่านซะมั่ง จะได้รู้ว่าคนท้องเค้าต้องกินอะไรยังไง ไม่ใช่อยากจะกินเมื่อไหร่ก็กิน (เอ่อ..หนังสือก็บอกว่าให้ค่อยๆกิน แบ่งเป็นหลายๆมื้อ แล้วหนูผิดอะไร้??) เค้ายังบ่นอีกว่า มัวแต่บอกว่าแพ้ๆๆอยู่นั่นแหละ มันจะแพ้อะไรกันนักกันหนา คนอื่นเค้ายังกินได้เลย!! มาถึงตรงนี้เราอึ้งค่ะ เงิบไปเลย เออ!ชั้นมันไม่เหมือนชาวบ้านสินะ เลือกได้ใครมันจะอยากแพ้ ถามหน่อยเถอะ  เห้อ..เจอแบบนี้หมดกำลังใจเลยค่ะ คือเราแพ้เราก็ทรมานมากอยู่แล้ว คนรอบข้างยังมาคอยว่าซ้ำเติมอีก สามีก็ไม่เข้าใจค่ะ เค้าคิดเหมือนแม่เค้านั่นแหละค่ะ เรากินได้น้อย(ทั้งๆที่อยากเขมือบให้หมด) เค้าก็ตำหนิค่ะ ว่าแค่นี้ก็ทำเพื่อลูกไม่ได้ แม่เค้าก็บ่นเรา ว่าอย่างนี้เนี่ยนะ คิดอยากจะเป็นแม่คน คือเราเจ็บนะ บางครั้งมันท้อ มันหมดกำลังใจอ่ะ. อ่านเจอบางกระทู้ที่สามีเค้าดูแลอย่างดี เอาใจอย่างนั้นอย่างนี้แล้วเราอิจฉา  น้ำตาไหลเลย ทำไมเราไม่โชคดีแบบนั้นบ้างนะ T_T