วันนี้ได้มีโอกาสไปนั่งอ่านหนังสือในห้องสมุดของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง  ระหว่างไปรอแม่นอนให้หมอจีนฝังเข็มให้อยู่   เป็นห้องสมุดที่เงียบสงบมาก  ทำให้มีสมาธิดี  ผมเผลอทำหนังสือเล่มโตตกบนโต๊ะ มีเสียงดังหน่อย  เลยโดนบรรณารักษ์จ้องตาเขียว


ชอบบรรยากาศอย่างนี้อ่ะ  เหมือนกลับไปสมัยเด็กนักเรียนประถมที่พอพักเบรคปุ๊บ  ผมจะต้องแว่บเข้าห้องสมุด  ทานข้าวกลางวันเสร็จ ก็เข้าห้องสมุด


เป็นเหมือนกับความฝันอย่างเดียวที่ต้องการ   แต่ก่อนก็เคยฝันว่าถ้าสร้างบ้าน  จะสร้างห้องสมุดสักห้อง จะซื้อหนังสือเข้าเยอะแยะเลย


แต่ตอนนี้คิดว่าถ้ามีห้องสมุดอยู่ในบ้านตัวเอง ก็จะติดแต่เล่นเน็ตหรือเอาแต่ดูหนังทีวีอีก ทำให้ไม่ได้อ่านหนังสือที่อยากอ่าน


เคยได้ยินใครสักคนกล่าวไว้ว่า "ขอแค่หนังสือดีๆ สักเล่ม มุมสงบๆ และกาแฟหอมกรุ่นสักแก้ว เท่านี้ก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว"   เออ  ฟังดูแล้ว มันใช่เลย