ก่อนอื่นผมขอทำความเข้าใจทุกท่านก่อนน่ะครับ
1.เพื่อไม่ให้เป็นการโฆษณา ผมจะไม่ลงชื่อร้าน ที่ตั้ง ภาพอาจจะมีการเซนเซอร์ชื่อร้านบ้าง อาจทำให้เสียอรรถรสในการติดตาม ขออภัย!!!
2.เป็นเรื่องราวชีวิตจริงของผม ซึ่งผมทำได้ ไม่ได้หมายความว่าทุกคนทำแล้วต้องเป็นอย่างผม
3.ขอให้ทุกท่านติดตามอย่างสบายๆ เปิดสมองรับมุมองอีกด้าน บางสิ่งบางอย่างผมไม่ได้ใช้หลักการใดเลย ใช้ความสุขล้วนๆ 555
4.ผมไม่เคยลงชีวิตตัวเองมาก่อน ผิดพลาดใดๆขออภัย ถูกใจขอบวกให้หน่อยน่ะคร้าบบบบ

ปล.ขอแท๊คก้นครัว เพราะมันเกี่ยวกับอาหารตอนจบน่ะครับ ^^



เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า

ย้อนไปเมื่อสองปีที่แล้วเดือนพฤษภาคม 2555
มนุษย์เงินเดือนเพศชาย ผ่านโลกมา 32 ปี (ปัจจุบัน 34 )  ทำมาหากินด้วยการเป็นวิศวกรโยธา ชอบดื่มสุราและท่องเที่ยว มีกิเลสเหมือนมนุษย์ทั่วไป
Profile ผมไม่ได้แย่น่ะครับ บ้านไม่ได้เป็นเศรษฐี แต่ไม่ได้ลำบาก พ่อแม่ตามใจ ใช้เงินเก่งตั้งแต่เด็ก ทำให้มีนิสัยเสียไม่มีวินัยในการเงิน
ผมจบการศึกษา วิศวกรรมศาสตร์มหาบัณฑิต จากม.ของรัฐชื่อดัง ทำงานอยู่บริษัทที่ปรึกษาแถวหน้าของเมืองไทยพูดชื่อไปคนที่อยู่ในวงการรู้จักดี
ตำแหน่งดีด้วยน่ะเป็นผู้จัดการโครงการ เงินเดือนสี่หมื่นกว่า ทำงานดูไซท์งานสองไซท์ เพื่อนร่วมงานดี ลูกน้องเยี่ยม เจ้านายเจ๋ง

ได้เกิดความอิ่มตัวในชีวิตสุดๆ แบบว่าเบื่อมาก อยากรวย ยังไม่ได้แต่งเมีย บลาๆๆๆ

หลังจากลับจากสังสรรค์ อีกวันเมาแฮงค์ นอนเปื่อยอยู่บ้าน ตามประสาวิศวกรขี้เมา แฟนโทรบ่น
ก็นอนคิดอยู่คนเดียวกับประโยคคลาสสิค "ทำไรถึงรวยว่ะ"

แวบแรกเข้ามาในหัว

เฮ้ย.... รับเหมาก่อสร้างสิ เราเป็นวิศวกร เราถนัด เราทำได้ เราต้องรวย เย้ๆๆๆ

"คนที่จะรวยคิดแล้วต้องลงมือทำเลย อย่าให้ความกลัวมาขวางเส้นทางการเป็นเศรษฐี"  สมองผมเริ่มเกิดกระบวนการตัดสินใจทันที

ผมเดินลงมาหาแม่ที่เตรียมกับข้าวไว้ให้ลูกชายที่เมื่อคืนเมาอย่างหมา คุณวันเพ็ญ(แม่)หันมามองผมแบบแปลกใจในสายตาอันมุ่งมั่นของผม
ผมบอกแม่ว่า "แม่ๆ ผมจะรับเหมา มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เรารวยได้แล้ว"  

ซึ่งความคิดแวบเดียวในวันนั้นทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนอย่างสิ้นเชิง