เขาไม่ใช่คนรักของฉัน
และฉันก็ไม่ใช่คนรักของเชา
เราทั้งคู่ต่างรู้ดี

ไม่มีฉากร่ำลา จากกันอย่างที่ควรจะเป็น
ไม่ทะเลาะ ไม่พูดไม่จา ไม่มีเหตุและผล
เราแค่เดินออกจากชีวิตกันและกันมาเฉย ๆ
ฉันควรกลับหันหันแล้วผลักประตูหัวใจของฉัน
กลับเข้าไปอยู่ในโลกที่ฉันคุ้นเคยมานานแสนนาน

เมื่อฉันได้อยู่ข้างในนั้นแล้ว
ฉันได้ค้นพบว่ามันมืดมน และว่างเปล่า…..
ดูโดดเดี่ยวและเดียวดายใช่ไหมหล่ะ
ไม่หรอก...ไม่ใช่
มันแค่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หวาดกลัว....
ฉันควรล็อคกุญแจหัวใจของฉัน
อย่างที่มันควรจะเป็น.....

ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยรักผู้ชายคนนั้น
แต่ฉันขอสารภาพว่าช่วงเวลาที่ได้เคียงคู่กันนั้น
ช่างเป็นช่วงเวลาของความสุขที่แท้จริง
แต่ความสัมพันธ์ระหว่างฉันและเขา
ก็ทำให้ฉันเข้าใจได้ว่า
ในทุก ๆ ความสัมพันธ์ย่อมมีจุดจบเสมอ

ฉันไม่ได้อยู่ในโลกของความรักที่บริสุทธิ์สวยงามอีกต่อไปแล้ว
ฉันอยู่บนโลกแห่งความหวาดกลัวที่จะต้องสูญเสียความรัก....ไป

ต่างหาก........................................