เรายังเกิดทันยุคที่พ่อแม่ ผู้ใหญ่จะสั่งสอนว่า เป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัวนะ ต้องไม่แสดงความรู้สึกประเจิดประเจ้อ กระโปรงกระเปริงต้องรวบให้เรียบร้อย นั่งอย่าแหกแข้งแหกขา (ข้อนี้ยังเป็นนิสัยเสียติดตัวอยู่) แต่งตัวให้มิดชิดเรียบร้อย

ซึ่งจากแนวคิดนี้ สมัยเราเป็นเด็กจนถึงประมาณมหาวิทยาลัย พอมีนางแบบสักคน ถ่ายแบบชุดว่ายน้ำหวิว ๆ นมหกนิดหน่อย หรือใส่กันแค่ตับปิ้ง ก็จะเป็นข่าวฮือฮากันมากมาย ผู้ใหญ่ด่าสาดเสียเทเสียอ่ะ ว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี นั่นนี่นู่น หนังสุริโยไท ใคร ๆ ก็พูดถึงฉากเปลือยอกฉากนั้น ก็วิจารณ์กันไปต่าง ๆ นานา

สังเกตยุคนี้ แฟชั่นเริ่มออกแนวผู้ชายถอดโชว์นะจ๊ะ ละครไทยพระเอกเหมือนมีหน้าที่เพิ่มที่ต้องฟิตหุ่นให้กล้ามชัด เอาไว้ถอดโชว์ คือถ้าจำไม่ผิด ตอนเด็ก ๆ ดูคุณภาคย์ ศรราม ปล้ำดาวพระศุกร์ สุวนันท์ คุณภาคย์แกก็ไม่ได้ถอดโชว์นะ (หรือตอนนั้นยังละอ่อนม.ต้น เลยไม่ได้สังเกตหว่า) ยุคนี้ถึงขนาดละครต้องมีฉากอาบน้ำเป็นฉากเซอร์วิส พี่ติ๊กก็ต้องเซลฟี่หุ่นตัวเองในผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แล้วก็ไม่ได้มีใครว่าอะไรเนาะ แถมยังถูกใจสาวเล็กสาวใหญ่สาวแท้สาวเทียมกันใหญ่ แฟชั่นปกนิตยสารนี่ เผลอ ๆ ปกผู้ชายโชว์กล้าม จะขายดีกว่าปกผู้หญิงโชว์หวิวอีก

ส่วนตัวก็ดูพอเป็นกระษัยนะ โดยเฉพาะถ้าเป็นดาราที่ชอบ แต่บางรูปเห็นแล้วก็เอ้อ....เยอะไปมั้ย.... บางอันมันดูหื่นเกิ๊นนนนน ถ่ายแฟชั่นกางเกงลิงมุมเสยอะไรเงี้ย อะไรมันจะต้องกระตุ้นต่อมเพื่อขายของกันขนาดนั้น เลยอยากรู้ว่าคนอื่นคิดยังไง แล้วชอบดูแค่ระดับไหนกันเอ่ย

แอบรกเบา ๆ ปิดท้ายสงกรานต์