ปกติเรา ก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเลยตั้งแต่อยู่ ม.ปลายมา

คือไม่เชิงไม่มีครับ เพราะเราเข้าได้กับทุกคน เล่นกับทุกคนกินข้าวกับทุกคนปกติ แต่เพราะดูปกตินี้แหละครับ เพื่อนในห้องเลยคิดว่าเราอัธยศัยดีเลยไม่มีใครที่มาสนิทกับเราแบบที่ว่าเปิดอกคุยกันได้เลยครับ

ทำให้ผมไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษ บางทีเราคิดว่าเราสนิทกับเขาแล้ว แต่เขากลับไม่ค่อยอยากสนิทกับเรามากอะครับ(คือเชาเองก็มีเพื่อนกลุ่มที่สนิทของเขาอยุ่)

อาจเป็นที่ตัวนิสัยผมด้วย คือ เป็นคนโลกส่วนตัวสูงด้วยแหละ แต่ผมสังเกตได้เลยครับเพราะเวลาไปเที่ยวกันไม่ชวนผมเลยถ้าผมไม่อยุ่ในขณะที่พูด

บางทีไปดูหนังคนเดียว แล้วแอบเจอเพื่อนเรามาดูหนังกันเป็นกลุ่มๆแล้วไม่ได้ชวนเรา.......เจ็บครับบอกตรงๆ

......


ก็เลยกลัวว่าตอนมหาลัยจะไม่มีเพื่อนครับ เพราะได้ข่าวมาว่าถ้าเรียนมหาลัยแล้วสังคมจะอยู่ยากขึ้น

ถ้าไม่มีเพื่อนจะลำบาก ทำให้ผมเองรู้สึกหนักใจเลยครับที่ผมจะเรียนก็มีเพื่อน คนสองคนครับในคณะเดียวกันแต่คนละสาขา

เลยอยากจะมีเพื่อนในสาขาเดียวกันแบบเพื่อนสนิทตายยากอ่ะ เวลาเรามีปัญหาจะได้ช่วยๆกันได้งี้อ่ะครับ

พี่ๆตอนรู้จักเพื่อนที่สนิทๆครั้งแรก ตอนนั้นเป็นยังไงอ่ะครับ เล่าให้ฟังหน่อย