The Lunchbox
ปิ่นโตสื่อรัก

ถ้าอยู่มาวันหนึ่ง ปิ่นโตอาหารธรรมดาที่สั่งจากร้านบริการส่งปิ่นโต รสชาติเปลี่ยนไป ราวกับว่า อาหารในปิ่นโตนั้นพูดได้ เรียกร้องความสนใจอะไรบางอย่างจากผู้ที่ทานอาหารในปิ่นโตนั้น

และเมื่อปิ่นโตถูกส่งไปผิดที่ ใครที่ได้ทานอาหารจากปิ่นโตนั้น จึงกลายเป็นผู้ที่ได้รับสารจากเจ้าของปิ่นโตแทน และนี่คือ ช่องทางพิเศษที่คนสองคนใช้พูดคุยและระบายความรู้สึกส่วนตัวต่อกันอย่างสนิทใจ

ผมชอบหนังรักเรื่องนี้ไปอย่างหมดใจแล้วสินะ

หนังพูดถึงความสัมพันธ์ของคนสองคนที่ต่างก็มีปัญหาและปมในใจของตัวเอง ผ่านช่องทางที่เทียบได้กับ social network ปัจจุบัน ที่แม้ว่าจะสามารถพูดในสิ่งที่รู้สึกอยู่ภายในใจได้อย่างหมดเปลือก แต่ก็เป็นคนที่ไม่เคยพบเจอกันมาก่อนเลย

เป็นหนังรักที่พูดถึงประเด็นที่ค่อนข้างมีความเป็นผู้ใหญ่มาก มีส่วนผสมของหนังรักแนวชะตาฟ้าลิขิตบวกกับหนังรักชีวิตจริงจัง ไม่เพ้อฝันและค่อนข้างยึดติดกับความเป็นจริงของชีวิตของตัวละคร

ฉากหลังของหนังคือความวุ่นวายในเมืองใหญ่อย่าง Mumbai วิถีชีวิต ความเป็นอยู่ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การบริการส่งอาหารกลางวัน (แบบที่เหมือนจะมั่วแต่ก็ยังเป็นระบบ) ที่ถือเป็นหัวใจหลักของเรื่องก็ว่าได้ ล้วนแล้วแต่เป็นเสน่ห์ที่ทำให้หนังมีอะไรน่าสนใจเพิ่มมากขึ้นไปอีก

การดำเนินเรื่องค่อนข้างเนิบแต่มีอารมณ์ขันแทรกอยู่อย่างเหมาะสม ทำให้หนังที่เหมือนจะน่าเบื่อกลับมีอารมณ์ที่สนุกขึ้น บทภาพยนตร์ทำได้ค่อนข้างดี มีรายละเอียดที่น่าสนใจและมีเรื่องราวมาลองรับอย่างลงตัว

บางทีการนั่งรถไฟผิดขบวนก็อาจจะนำพาเราไปยังจุดหมายที่ใช่ก็ได้

ใครบางคนในหนังกล่าวไว้

เพจของคนคุยเรื่องหนัง แบ้วๆ

https://www.facebook.com/watchnwrite